بلاک چین

سولانا (Solana) به‌ عنوان یک شبکه بلاک چین مبتنی بر اثبات سهام نمایندگی شده (DPoS) با هدف حل مشکل مقیاس پذیری در عین تمرکز زدایی و تامین امنیت در اواخر سال ۲۰۱۷ توسط تکنولوژیست‌هایی با سابقه راه‌اندازی شد. از نوآوری‌های این پروژه می‌توان به امکان انجام تعداد زیادی تراکنش در ثانیه با به کارگیری ویژگی PoH (اثبات تاریخچه) نام برد. با توجه به ویژگی مقیاس پذیری و عملکرد این پروژه در دیفای (DeFi)، بازی‌های مبتنی بر بلاک چین و وب ۳ مایل هستند تا پروژه‌های خود را بر بستر Solana راه اندازی کنند.

سولانا یک شبکه غیر متمرکز است که از ابتدا برای حل مسئله سه گانه بلاک چین یعنی مقیاس پذیری، امنیت و تمرکززدایی ساخته شد. هزینه تراکنش‌ها در این شبکه بسیار پایین و سرعت انجام آن‌ها بسیار بالا است، به همین خاطر در نظر بسیاری از کاربران دنیای کریپتو، بلاک چین سولانا از بهترین شبکه‌ها برای سرمایه گذاری و معامله است. اما برای خرید و نگهداری توکن‌های ساخته شده بر بستر شبکه سولانا یک کیف پول یا والت (Wallet) لازم است.

شبکه سولانا همچنین رمز ارز اختصاصی خود را دارد که با نماد SOL در بازار ارز دیجیتال معامله می‌شود. سولانا دارای تورم منفی است و تمامی کارمزدهایی که در قالب رمز ارز SOL پرداخت می‌شود، طی برنامه‌های توکن سوزی از بین می‌روند و این باعث می‌شود تا افراد به هولد و استیکینگ ارز دیجیتال SOL به منظور شرکت در فرآیند اجماع ترغیب شوند. بنابراین ذخیره سولانا امکان کسب درآمد غیرفعال را برای دارندگان آن مهیا می‌کند و مطابقا داشتن کیف پول ارز دیجیتال برای این کار نیاز است. همچنین برای این که به اپلیکیشن‌های غیر متمرکز یا دپ‌ها (DApps) در بلاک چین Solana، مانند پلتفرم‌های DeFi، دسترسی داشته باشید نیز نیاز به شناخت والت یا کیف پول هایی ساخته شده بر بستر شبکه سولانا و با قابلیت ذخیره رمز ارز SOL دارید.

اهمیت انتخاب بهترین والت سولانا چیست؟

از آنجایی که صنعت ارزهای دیجیتال غیر متمرکز بوده و تحت کنترل هیچ نهاد رسمی نیست؛ نگهداری و محافظت از دارایی‌های رمزنگاری شده نیز به عهده خود سرمایه‌گذار است. بنابراین در صورت مفقودی و یا به سرقت رفتن این دارایی‌ها هیچ نهاد و دولتی پاسخگو نخواهد بود. این موضوع اهمیت انتخاب یک کیف پول رمزنگاری شده ایمن و مطمئن را بیش از پیش نشان می‌دهد. در هنگام انتخاب یک کیف پول مناسب به موارد زیر توجه کنید:

1. سطح امنیتی کیف پول و ویژگی‌های امنیتی ارائه شده مانند عبارت بازیابی و سیستم شناسایی دو عاملی 2FA
2. ارائه رابط کاربری جذاب، آسان و سریع
3. در اختیار داشتن کنترل کلیدهای خصوصی
4. هماهنگی سیستم عامل کیف پول با دستگاه کاربر

کیف پول‌های نرم‌افزاری ارز سولانا

کیف پول Phantom

فانتوم یکی از بهترین کیف پول های سولانا به حساب می‌آید که به عنوان یک افزونه بر روی مرورگر گوگل کروم فعال می‌شود تا دسترسی به ارز را آسان کند. سادگی استفاده از این برنامه همراه با عملکرد عالی، فانتوم را به یکی از محبوب‌ترین کیف پول‌ها تبدیل کرده است. این والت نه تنها دسترسی کاربران به SOL را آسان می‌کند بلکه شامل ابزارهایی برای مشاهده NFT، پشتیبانی کامل از توکن‌های SPL نیز می‌شود. این کیف پول یکی از بهترین والت‌ها برای استیکینگ است که کاربران می‌توانند SOL خود را برای اعتبارسنجی واگذار کرده و پاداش دریافت کنند.

اگر قصد خرید سولانا و فعال‌سازی کیف پول برای این رمزارز دارید، فانتوم یکی از بهترین و ایمن‌ترین افزونه‌های مرورگر است که قابلیت اتصال به کیف پول سخت‌افزاری Ledger Nano X را دارد. همراهی این دو والت به یکدیگر، یکی از ایمن‌ترین کیف های پول سولانا را به وجود می‌آورد.

کیف پول Exodus

اکسودوس یک کیف پول چند ارزی است که SOL را نیز شامل می‌شود. این والت با بسیاری از دستگاه‌ها و سیستم‌عامل‌های مختلف از جمله لینوکس، مک، ویندوز، iOS و اندروید سازگاری دارد. همچنین به کاربر امکان استیکینگ سولانا را می‌دهد تا بتواند به صورت سالانه درآمد غیرفعال تقریبا ۶ درصد داشته باشد.

رمزارز سولانا (SOL) به سرعت می‌تواند با کیف پول دیجیتال Exodus ارسال و دریافت شود. اگر به نحوه خرید و فروش سولانا آشنایی دارید و به معامله آن و سایر رمزارزها و دریافت وجه رمزنگاری شده علاقمند هستید، Exodus یک کیف پول همه‌کاره و بهترین گزینه برای شما خواهد بود.

کیف پول Atomic

یکی دیگر از کیف پول های سولانا است که امکان استفاده از آن بر روی تمام دستگاه‌های دسکتاپ و موبایل وجود دارد. این والت تقریبا با تمام سیستم عامل‌های موجود مانند لینوکس، مک، ویندوز، iOS و اندروید سازگار بوده و قابلیت نصب روی آن‌ها را دارد. کیف پول Atomic یکی از بهترین والت‌ها برای دسترسی و مدیریت SOL و همچنین استیکینگ آن با پاداش سالانه در حدود ۷ درصد است.

یکی از بارزترین ویژگی‌های این کیف پول دیجیتال امکان دسترسی و ترید بیش از ۳۰۰ رمزارز در محیط آن است. به همین دلیل این کیف پول به منظور انتقال طیف گسترده‌ای از ارزهای دیجیتال از طریق چند بلاک چین از جمله Solana بهترین گزینه به حساب می‌آید.

کیف پول سخت افزاری مناسب نگهداری ارز سولانا

کیف پول‌های سخت‌افزاری یکی از محبوب‌ترین انواع کیف پول برای رمزارزها هستند که مانند یک کارت، فلش یا دستگاه کوچک همیشه همراه کاربر هستند. مهم‌ترین ویژگی کیف پول‌های سخت‌افزاری امنیت بسیار بالای آن‌ها به حساب می‌آید که این کیف پول‌ها را به گزینه عالی برای نگهداری از ارزهای دیجیتال تبدیل کرده است.

کیف پول Ledger Nano X

کیف پول سخت‌افزاری Ledger Nano X ابزاری عالی برای نگهداری ایمن از رمزارز به حساب می‌آید. همچنین این والت بهترین گزینه به منظور قرار دادن SOL برای کسب پاداش (استیکینگ) و استفاده در DApp‌های ساخته شده بر روی شبکه Solana به حساب می‌آید. همچنین امکان اتصال کیف‌های دیجیتال مانند Phantom، SolFlare و Sollet به این کیف پول سخت‌افزاری وجود دارد.

Token یکی از اصطلاحات ارز دیجیتال است که به یک رمزارز منحصربه فرد یا ارزهای دیجیتال اشاره دارد. توکن‌ها دارایی‌ها یا ابزارهای قابل تعویض و قابل مبادله‌ای هستند که بلاکچین‌ مخصوص به خود را ندارند. Tokenها معمولاً از طریق فرآیند استاندارد عرضه اولیه کوین (ICO) ایجاد می‌شوند و می‌توانند برای مقاصد سرمایه‌گذاری، ذخیره ارزش یا خرید از آن‌ها استفاده کرد.

در سال‌های آغازین پیدایش بیت کوین، تنها چند پروژه محدود در فضای رمزارزی وجود داشت؛ اما در سال ۲۰۱۵ با رشد انفجارگونه رویدادهای عرضه اولیه سکه ICO، هزاران کوین و توکن مختلف به سودای رقابت با بیت کوین، از گوشه‌ و کنار، سر بر آوردند. این روند همچنان ادامه یافت و در سال ۲۰۲۰ با پیدایش حوزه امور مالی غیرمتمرکز DeFi به اوج خود رسید.

این روزها تعداد توکن‌ها از مرز هزاران واحد عبور کرده و میلیونی شده است. این گونه‌های متنوع از رمزارزها با کاربردهای متفاوت، زیست‌بومی گسترده از دارایی‌های دیجیتال را پدید آورده‌اند که دیگر نمی‌توان به سادگی از کنار آن عبور کرد.

هدف از ساخت توکن

یکی از مهمترین دلایل ساخت این ارز توسط پروژه‌ها، کاهش هزینه‌ها است. زیرا ساخت Token در بستر ارزهای دیجیتال نیازمند صرف هزینه‌های زیادی نیست. از طرف دیگر با استفاده از عرضه اولیه می‌توان سرمایه مورد نیاز برای فعالیت شرکت را جمع کرد.

یکی دیگر از دلایلی که شرکت‌ها به جای ساخت بلاکچین مخصوص خود، Token ایجاد می‌کنند این است که ساخت آن، راحت است. شرکت‌ها با به کار گرفتن افرادی که دانش برنامه‌نویسی دارند و با قراردادهای هوشمند به طور نسبی آشنا هستند می‌توانند توکن خود را ایجاد کنند.

از طرف دیگر کار کردن بر بستر ارزهای دیجیتال امن و بزرگ مانند اتریوم، امنیت لازم را برای بسیاری از شرکت‌ها فراهم می‌کند. زیرا با افزایش تعداد کاربران یک شبکه بلاکچینی، امنیت آن نیز افزایش پیدا می‌کند.

دلیل و هدف ساخت توکن

شاید برای شما هم سوال باشد که چرا شرکت‌ها به جای ساخت بلاک چین مخصوص خود، توکن ایجاد می‌کنند. پاسخ به این سوال را می‌توان تحت عناوین زیر بررسی کرد.

• کاهش هزینه‌ها
• راحتی ساخت
• امنیت بالا

ساخت توکن در بستر ارزهای دیجیتال معمولا هزینه چندانی ندارد. اشخاص و شرکت‌ها با داشتن مقداری دانش برنامه‌نویسی و آشنایی با قراردادهای هوشمند، می‌توانند توکن خود را بسازند. این کار در ابتدای فعالیت یک شرکت هزینه‌های آن را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، با استفاده از فرآیند عرضه اولیه ارزهای دیجیتال می‌توان سرمایه مورد نیاز برای ادامه فعالیت شرکت را جمع کرد و با این منابع بلاک چین مستقل شبکه را ایجاد نمود.

دلیل دوم برای ساخت توکن، راحتی ساخت آن است. برای ساخت یک بلاک چین شما باید تمام امکانات لازم آن را از صفر تا صد آماده‌ کنید. این کار مستلزم یک تیم قوی در حوزه‌های مختلف برنامه‌نویسی است. برخلاف بلاک چین، برای ساخت توکن تنها چیزی که نیاز دارید آشنایی با قرادادهای هوشمند بلاک چین‌های پلتفرمی است. شما می‌توانید در عرض چند دقیقه توکن خود را بر روی بلاک چین‌های مختلف ایجاد کنید.

بسیاری از شرکت‌ها برای این‌که از امنیت شبکه خود مطمئن باشند، ترجیح می‌دهند فعالیت خود را بر بستر ارزهای دیجیتال امن و بزرگ مانند اتریوم اجرا کنند. هر چه تعداد کاربران یک شبکه بلاک چین بیشتر باشد، امنیت آن بیشتر است. به عنوان مثال توکن «ارز دیجیتال لینک» (ChainLink) با وجود این‌که یکی از پروژه‌های بسیار بنیادی و قدرتمند در حوزه ارزهای دیجیتال است اما بلاک چین خود را ندارد و از شبکه اتریوم برای ثبت تراکنش‌های خود استفاده می‌کند.

ویژگی‌های توکن

به طور کلی توکن‌ها بر حسب نوع کاربردشان ویژگی‌های مختص به خود را دارند؛ اما علاوه‌بر ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، همه آن‌ها دارای یکسری ویژگی‌های مشترک هستند:

• قابل برنامه‌نویسی هستند.

همه توکن‌ها روی پروتکل‌های نرم‌افزاری قابل اجرا بوده و از این رو قابلیت برنامه‌نویسی دارند؛ چراکه پروتکل های نرم‌افزاری از قراردادهای هوشمند تشکیل شده‌اند و عملکرد، نحوه تامل و ویژگی‌های توکن را مشخص می‌کنند.

• نیاز به مجوز ندارند.

مدیریت توکن‌ها به واسطه قراردادهای هوشمند صورت می‌گیرد. از این رو برای استفاده از آن‌ها در بستر تعریف‌شده، نیازی به کسب اجازه یا مجوز از شخص یا نهاد خاصی نیست؛ پس تا هر زمان که عملی برخلاف قوانین قرارداد انجام نشود، افراد می‌توانند به واسطه توکن‌ها، آزادانه از همه امکانات شبکه بهره ببرند.

• نیازی به اعتماد دیگران ندارند.

یکی از اصلی‌ترین مشخصه‌های سیستم‌های غیرمتمرکز، عدم نیاز به اعتماد دیگران است. برای همین مسئولیت تایید با رد تراکنش‌ها با نهاد یا شخص خاصی نیست و به واسطه اجماع یا ماینرها و کاملا غیر متمرکز انجام می شود.

• دارای تراکنش‌های شفافی هستند.

تمام فعالیت‌های قوانین قرارداد هوشمند مرتبط با توکن‌ها و همچنین همه فعالیت‌های درون شبکه، توسط کلیه اعضا قابل مشاهده هستند. همین عامل سبب شده است که از ویژگی شفافیت نیز بهره‌مند باشند.

روش ساخت

برای ساخت Token قبل از هرچیز باید کاربرد و نوع توکن مشخص شود. سپس باید بلاکچین مناسب برای ساختن آن شناسایی شود. بلاک‌ چین‌هایی که برای ساخت Token انتخاب می‌شوند با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند. این تفاوت‌ها به دلیل زبان برنامه‌نویسی، استانداردهای ساخت Token و نحوه تعامل توکن با شبکه است.

اغلب Tokenهای قدیمی در بلاکچین اتریوم به وجود آمده‌اند. اما در یک سال اخیر با ظهور بلاکچین‌های جدید، برای ساخت Tokenها از آن‌ها استفاده می‌شود. برخی از میم کوین های محبوب نیز بر بستر اتریوم متولد شده‌اند.

از آن جایی که ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین (BTC) و اتریوم (ETC) کارمزد تراکنش بالایی برای پردازش کسر می‌کنند، بسیاری از سرمایه گذاران به دنبال ارزی هستند که کارمزد تراکنش کمتری داشته باشد.

این رمز ارز به دلیل سرعت بالا در تراکنش و کارمزد تراکنش پایینی که دارد، به یکی از رقبای اصلی برای بهترین ارزهای دیجیتال تبدیل شده است.

در سال ۲۰۱۷، “Solana” به عنوان یک پلتفرم بلاک چین به جهت میزبانی و ایجاد بستر مناسب برای برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) و مقیاس پذیری تأسیس شد. Solana یک پروژه منبع باز است با ویژگی‌های سرعت انجام تراکنش بالا، مقیاس پذیری بالا، پشتیبانی از قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) و کارمزد تراکنش پایین است. “Solana” در مقایسه با دیگر بلاک چین‌های رقیب، مانند اتریوم و… تعداد بالایی تراکنش را در زمان کوتاه و با کارمزدی پایین، پردازش می‌کند.

توکن فعال بر روی بلاک چین سولانا، به نام “Solana” یا “SOLUSD” با نماد “SOL” شناخته می‌شود. این توکن از ابتدای فعالیت خود تاکنون به ۱۲,۰۰۰ درصد سود رسید. همچنین، ارزش این توکن بومی در حال حاضر، در بازار ارزهای دیجیتال، معادل با ۶۶ میلیارد دلار است. با این حساب، “SOL” بعد از بیت کوین (Bitcoin)، اتریوم (Ethereum)، بایننس کوین (BinanceCoin) و دوج کوین (DogeCoin)، پنجمین ارز دیجیتال بزرگ است.

“Solana” علاوه بر این که بر روی پروتکل Proof-of-stake) Pos) کار می‌کند؛ در روند فعالیت خود، یک فناوری جدیدی به نام Proof-of-History) Poh) را مورد استفاده قرار می‌دهد که در مقاله راهنمای خرید سولانا به این موضوع بیشتر پرداخته شده است.

نحوه کار

سولانا شبکه‌ای نسبتاً پیچیده است. استفاده از فناوری‌های نوین در آن باعث شده این بلاک چین یکی از بهینه‌ترین نمونه‌های موجود باشد. با این حال برای کارکردن با این شبکه و استفاده از توکن SOL نیازی به درک کامل نحوه عملکرد این شبکه و جزئیات فنی آن نخواهید داشت.

بلاک‌ها اسکلت هر بلاک چین هستند. با قرارگرفتن تراکنش‌ها و اطلاعات آنها در بلاک‌ها، زنجیره‌ای تشکیل می‌شود که بلاک چین نام دارد؛ در واقع بلاک‌ها مثل تکه‌های پازل هستند که در نهایت تصویری کلی به نام بلاک چین را می‌سازند.

در سولانا هر بلاک، اسلات (Slot) نام دارد و اعتبارسنجی خاص به نام لیدر (Leader) آنها را می‌سازد. هر اعتبارسنج در این شبکه عضوی از خوشه (Cluster) شبکه است. در این شبکه، هر خوشه تنها یک اعتبارسنج دارد و وظیفه آن اضافه‌کردن بلاک‌ها یا همان اسلات‌ها به دفتر کل بلاک چین است.

این بلاک چین برای افزایش سرعت و بهره‌وری از اثبات تاریخچه (Proof of History) استفاده می‌کند. اثبات تاریخچه این امکان را برای کاربران فراهم می‌کند تا با ایجاد سلسله‌ای از سوابق، از آنها به‌عنوان تأییدی برای تعیین تاریخ دقیق رخدادها استفاده کنند. استفاده از چنین مکانیزمی سبب می‌شود که شبکه سولانا سریع و سبک باشد؛ چراکه دیگر نیازی به صرف زمان برای اجماع بر سر برچسب‌های زمانی نیست.

اثبات تاریخچه در واقع یک مرجع سراسری در شبکه سولانا برای ثبت زمان است. هدف اصلی این فناوری برقراری امنیت شبکه بدون فداکردن سرعت است.

تمام تراکنش‌ها و رخدادهای شبکه با تابع هش SHA256 هش می‌شوند. با استفاده از این تابع، خروجی منحصربه‌فرد بوده و حدس‌زدن آن تقریباً غیرممکن است. پس از هش‌شدن، هر خروجی به‌عنوان ورودی هش بعدی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این روند باعث ایجاد یک زنجیره ناگسستنی از تراکنش‌های هش‌شده می‌شود؛ به‌عبارت دیگر، یک اعتبارسنج (Validator) می‌تواند بدون آن که نیازی به برچسب‌های زمانی (Timestamp) معمول داشته باشد، تراکنش و رویدادها را به یک بلاک اضافه کند. از سوی دیگر، روند هش‌کردن زمانی مشخص دارد و از همین رو اعتبارسنج‌ها می‌توانند به‌راحتی بررسی کنند که چقدر زمان سپری شده است. به بیان ساده، هر نود در سولانا یک ساعت برای خودش دارد و این یعنی دیگر مثل شبکه بیت کوین نیازی نیست تمام نودها برای یک تراکنش اجماع کنند.

معرفی تیم شبکه Solana

تیم این پروژه متشکل از افرادی برجسته و باتجربه است. افراد زیادی در این تیم حضور دارند که ما در اینجا به توضیحاتی در مورد چند تن از برجسته‌ترین‌ آنها اکتفا می‌کنیم.

• آناتولی یاکو ونکو (Anatoly Yakovenko) بنیان‌گذار این پروژه است که فردی برجسته است و ۲ اختراع در زمینه پروتکل‌های سیستم عامل سطح بالا ثبت کرده است. او از توسعه‌دهندگان اصلی BREW بوده که زمانی در زمینه گوشی‌های ساده و تاشو بسیار مهم و صاحب نفوذ بوده است. آناتولی یاکو ونکو شبکه Solana را در سال ۲۰۱۷ بنیان‌گذاری کرد. او قبلا برای Qualcomm کار کرده بود و همچنین دارای تجربه در مورد الگوریتم‌های فشرده‌سازی هم بود؛ زیرا قبلا به عنوان مهندس نرم افزار برای Dropbox کار می‌کرد.
• گرگ فیتز جرالد (Greg Fitzgerald) معمار اصلی و مدیر ارشد فناوری شبکه Solana است. او دارای تجربه زیادی در زمینه سامانه‌های نهفته است.
• راج گوکال (Raj Gokal) فعالیت‌ها، تولید و امور مالی را هدایت می‌کند. او دارای تجربه ۱۰ ساله در زمینه امور مالی و مدیریت محصول است. او یکی از سرمایه‌گذاران General Catalyst بود و شرکت Sano را راه‌اندازی کرد که بیش از ۲۰ میلیون دلار سرمایه جذب کرد.
• دکتر اریک ویلیلامز (Eric Williams) نیز سرپرست بخش علوم داده و اقتصاد توکن است. او دارای دکترای فیزیک ذرات از دانشگاه Berkeley است.

در سال‌های اخیر شاید کمتر کسی باشد که نام بیت کوین را نشنیده باشد. در حال حاضر هم افراد زیادی از طریق خرید و فروش بیت کوین به درآمد قابل توجهی رسیده‌اند. اما اغلب افراد در مورد بلاکچین بیت کوین و شبکه بیت کوین اطلاعات کاملی ندارند و فقط چیزهایی به صورت جسته و گریخته می‌دانند. این در حالی است که داشتن اطلاعات کافی در مورد مفاهیم اصلی بیت کوین نه تنها به شما در شناخت بیشتر این رمزارز محبوب کمک خواهد کرد.

ایده فناوری بلاکچین در سال ۱۹۹۱ توسط استوارت هابر (Stuart Haber) و دبلیو اسکات استورنتا (W. Scott Stornetta) در مقاله‌ای با عنوان «چگونه یک سند دیجیتالی را زمان بندی کنیم» معرفی شد. در این مقاله آنها چگونگی استفاده از یک زنجیره پیوسته از برچسب زمانی یا همان شناسه تاریخی را برای ثبت اطلاعات به صورت امن توضیح دادند. در سال ۱۹۹۲، هابر و استورنتا برای افزایش کارایی بلاکچین و امکان جمع آوری اسناد بیشتر در یک بلاک، ایده خود را با فناوری درخت مرکل ترکیب کردند.

تا اینکه ساتوشی ناکاموتو پروتکل بیت کوین را در سال ۲۰۰۸ برای اولین بار با انتشار وایت پیپر بیت کوین به دنیا معرفی کرد. اولین بلاک (Genesis Block) توسط خود ناکاموتو ایجاد شد. سایر بلاک‌ها هم از آن استخراج و به بلاک‌‎های قبلی متصل شدند تا زنجیره‌ بزرگی از بلاک‌های حاوی اطلاعات و تراکنش‌های مختلف ایجاد شود. با ظهور فناوری بیت کوین، بلاکچین اولین کاربرد واقعی خود را پیدا کرد و می‌توان گفت این فناوری به طور جدی توجه همگان را به خود جلب کرد. به طوری که برخی افراد به اشتباه گمان می‌کنند که بیت کوین و بلاکچین یک چیز است!

بلاکچین (Blockchain) از دو واژه Block به معنای بلاک و Chain به معنای زنجیره تشکیل شده است. این فناوری زنجیره‌ای از بلاک‌ها است. بلاکچین بیت کوین به داده‌های ذخیره شده در بلاک‌های اطلاعاتی اشاره دارد که در یک زنجیره دائمی به هم مرتبط می‌شوند. هر بلاک مجموعه‌ای از تراکنش‌های بیت کوین در یک دوره زمانی خاص است. هر بلاک جدید به بلاک‌های قبلی متصل می‌شود و این اتصال هرگونه تغییر را در شبکه غیرممکن می‌کند. در نتیجه زنجیره‌ای از بلاک‌ها تشکیل می‌شود که باعث پیدایش blockchain می‌شود.

امنیت بلاک چین بیت کوین

به طور کلی، بلاک چین بیت کوین از هش رمزگذاری به منظور ایمن‌سازی داده‌ها کمک می‌گیرد و غالبا بر الگوریتم SHA256 برای چنین کاری تکیه می‌زند. به بیان دیگر، کلیه اطلاعات نظیر آدرس فرستنده یا همان کلید عمومی، آدرس گیرنده، تراکنش و در نهایت جزئیات کلید خصوصی از طریق الگوریتم SHA256 منتقل می‌گردد.

این اطلاعات رمزگذاری شده که در میان کاربران بلاک چین بیت کوین به رمزگذاری هش معروف است به نودهای موجود در سرتاسر جهان منتقل شده و پس از تائید، زنجیره بلوکی جدید اضافه می‌شود.

بلاک‌ها در بلاک چین بیت کوین نقش اساسی را ایفا می‌کنند و در واقع هر زنجیره در فضای بلاک چین بیت کوین از همین بلاک‌ها شکل گرفته است و آن‌ها حاوی کلیه اطلاعات مرتبط با یک تراکنش هستند.

ناگفته نماند که هر بلاک دارای یک nonce و هش منحصربه‌فرد است که نه تنها به صورت خطی ذخیره می‌شود، بلکه از نظر زمانی نیز همواره در انتهای بلاک چین قرار دارد که چنین امری، این مزیت اصلی و اساسی را با خود به همراه دارد که با افزایش تعداد زنجیره‌ها، بازگشت به عقب، دستکاری یا مختل کردن این زنجیره‌ها به عملی غیرممکن تبدیل می‌شود.

اصلی‌ترین تفاوت بلاک چین و بیت کوین

بلاک چین در واقع یک پایگاه داده بوده که وظیفه اداره و پردازش تراکنش‌های ارزهای دیجیتالی را برعهده دارد و این در حالی است که خود بیت کوین یک ارز دیجیتالی است.

انتقال بیت کوین به معنای انتقال یک رمزارز است و این انتقال بایستی حتما در بستر یک بلاک چین صورت گیرد؛ چراکه این بلاک چین است که وظیفه انتقال اطلاعات اختصاصی، دارایی‌های دیجیتال، حق مالکیت و مواردی نظیر موارد گفته شده را برعهده دارد.

یکی از اصلی‌ترین دلایل روی آوردن مردم به سمت ارزهای دیجیتالی، کسب اعتماد آن‌ها از سوی شبکه‌های بلاک چینی نظیر بلاک چین بیت کوین است و این امر برای تمامی کاربران دنیای کریپتوکارنسی به یک اصل مسلم درآمده است که با توجه به پیچیدگی‌های بلاک چین بیت کوین، عملا امکان هک آن وجود ندارد.

مراحل معامله بیت کوین بر بستر بلاکچین

1) ساخت و امضای معامله با استفاده از امضای دیجیتالی

2) ارسال درخواست معامله به نزدیک ترین نود (کامپیوترمتصل به شبکه بلاکچین) شبکه بیت کوین

3) تکثیر درخواست معامله در شبکه و تایید آن به محض رسیدن به نزدیک‌ترین نود

4) هر 10 دقیقه یک بار، معاملات تایید می‌شوند.

نقش ماینر در بلاکچین بیت کوین

ماینر در شبکه بیت کوین نقش بسیار مهمی دارد. ماینر بیت کوین به دستگاه‌های مخصوص استخراج بیت کوین گفته می‌شود که سرعت پردازش بسیار بالایی دارند. وظیفه ماینرها بررسی و تایید معاملات قبلی و ایجاد بلاک جدید است. در واقع ماینرها در بلاکچین بیت کوین با یکدیگر رقابت می‌کنند تا معاملات را حل کرده و یک بلاک جدید ایجاد کنند. به این فرآیند، استخراج یا ماینینگ گفته می‌شود. ماینرها در ازای این کار، از شبکه پاداش دریافت می‌کنند.

در سال‌های ابتدایی ظهور بیت کوین، تعداد ماینرها زیاد نبود، اما با بیشتر شدن قیمت بیت کوین دستگاه‌های استخراج بیشتری با هدف کسب پاداش به شبکه متصل شدند و رقابت شدیدتر شد. با افزایش رقابت بین ماینرها، سختی شبکه بیت‌کوین هم افزایش پیدا می‌کند و بالا رفتن سختی شبکه، باعث خواهد شد تا بلاکچین در برابر حملات مخرب هکرها ایمن‌تر باشد.

اگر برای شما هم این سوال مطرح شده است که افزایش تعداد ماینرها چگونه به امنیت شبکه بیت کوین کمک می‌کند؟ باید بگوییم هکرها برای نفوذ در بلاکچین بیت کوین به قدرت محاسباتی زیادی نیاز دارند. در واقع یک سیستم باید به قدری قدرتمند باشد که بتواند بیش از نیمی از قدرت هش شبکه را در اختیار بگیرد. با افزایش تعداد ماینرها، برای حفظ زمان لازم برای استخراج هر بلاک، سختی شبکه نیز افزایش پیدا می‌کند تا فرایند استخراج دشوارتر شود. بنابراین در اختیار گرفتن کنترل بیش از نیمی از قدرت شبکه، عملا غیرممکن می‌شود و شانس هکرها برای نفوذ به صفر می‌رسد.

اتریوم یک ارز دیجیتال با سیستمی بر پایه بلاکچین است. بلاک چین اتریوم یک فضای کاملا جداگانه با دیگر بلاک چین‌ها دارد. از آن جایی که ارز اتریوم به صورت غیرمتمرکز است، در سراسر دنیا توسط گره‌ها (Node) کنترل می‌شود تفاوت‌ها شکل می‌گیرند.

اتریوم (Ethereum) دارای یک بلاکچین کاملا منحصر است. عملکرد این بلاکچین با سایر بلاکچین‌های بومی مانند بیت کوین (Bitcoin) و غیره کاملا متفاوت است. همچنین، “ETH” یا اتر، کوین مخصوص بلاک چین اتریوم است که در صرافی‌های رمزنگاری شده مورد معامله قرار می‌گیرد. این کوین در فضای کریپتوکارنسی به روش‌های دیگری هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به طور کلی، باید بگوییم که اتریوم یک سیستم عمومی و آزاد بر پایه بلاکچین است. بلاکچین اتریوم، یک سیستم پرداخت و زبان برنامه نویسی مختص به خودش را دارد. از آن جایی که ارز اتریوم کنترل کننده مرکزی ندارد و غیرمتمرکز است، سیستم‌های کامپیوتری متفاوتی در سراسر دنیا، آن را کنترل می‌کنند. این کاربرانی که کنترل اتریوم را به دست می‌گیرند، گره “Node” نام دارند. یکی از وظایف این گره‌ها برقراری امنیت در شبکه است.

داده‌ها در اتریوم به صورت محرمانه روی یک سرور مرکزی ذخیره نمی‌شوند؛ بلکه تمامی اطلاعات در میان این گره‌ها پخش شده و هر یک از آنها، یک کپی از داده‌های بلاک چین اتریوم را در دست خواهند داشت.

تاریخچه بلاک چین اتریوم

ویتالیک بوترین یکی از افراد مهم و تاثیر گذار در حوزه بلاک چین، خالق بلاک چین اتریوم است. ویتالیک بوترین قبل از ایجاد اتریوم، در انجمن بیت کوین عضو بود و برای توسعه این بلاک چین نیز کارهای مختلفی را انجام داده است.

ویتالیک بوترین در همین راستا تعدادی مقاله مهم برای ارزهای دیجیتال منتشر کرده است که خواندن این مقالات می‌تواند به درک بیشتر کاربران از ارزهای دیجیتال و آینده آنها کمک کند. ویتالیک بوترین قبل از این که اتریوم را منتشر کند، با یک فرد دیگر مجله بیت کوین را به وجود آورد. Bitcoin Magazine یکی از اولین نشریاتی است که برای دنیای بلاک چین و بیت کوین ایجاد شده و مطالب مفیدی را منتشر می‌کند.

پس از گذشت 5 سال از انتشار اولین بلاک چین دنیا به نام بیت کوین، بوترین در سال 2013 اتریوم را بناگذاری کرد. پس سال ساخت بلاک چین اتریوم را می‌توان 2013 دانست. بوترین با شناخت نیاز بیت کوین به یک زبان برنامه نویسی جدید، اتریوم را به وجود آورد.

اتریوم قصد داشت تا با استفاده از زبان برنامه نویسی نوین خود به ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز کمک کند. زمانی که بوترین ایده ایجاد محیطی برای توسعه نرم افزارهای غیرمتمرکز را بیان کرد، کمتر فردی با او موافقت نمود. به همین دلیل ویتالیک بوترین به تنهایی دست به کار شده و اولین محیط برای ایجاد چنین برنامه‌هایی را طراحی کرد. اتریوم اولین و مهم‌ترین محیط بلاک چینی برای ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز است.

اصلی‌ترین قابلیتی که اتریوم در خود جای می‌دهد، امکان ساخت و استفاده از قرارداد هوشمند است. ایده ساخت قرارداد هوشمند و اجرای برنامه‌های توزیع شده روی سیستم کاربران حاضر در بلاک چین باعث شده تا در حال حاضر شاهد ساخت بازی‌های بلاک چینی، متاورس‌ها و حتی توکن‌های غیرمثلی یا ان اف تی‌ها باشیم.

اتریوم در تاریخچه خود، نقاط مهمی را تجربه کرده است. عرضه اولیه سکه یا ICO که در حال حاضر توسط اکثر پروژه‌ها انجام می‌شود. اولین بار توسط این پلتفرم به کار گرفته شد. بلاک چین اتریوم برای اهدافی که در نظر گرفته بود، به سرمایه نیاز داشت.

سازندگان و توسعه دهندگان اتریوم تصمیم گرفتند برای جذب سرمایه، از عرضه اولیه سکه استفاده کنند. در این حالت کاربران می‌توانستند برای حمایت از پروژه اتریوم، توکن مخصوص آن را خریداری کنند. در حقیقت عرضه اولیه سکه اتریوم از تنها نمونه‌های موفق عرضه اولیه سکه است. در نهایت اتریوم توانست سرمایه 18 میلیون دلاری جمع آوری کند. پس از جذب سرمایه در سال 2014، این پلتفرم برای اولین در سال 2015 به صورت تستی اجرایی گردید.

لایه‌های بلاکچین

تمام شبکه‌های بلاکچین از جمله بلاکچین اتریوم دارای ۴ لایه هستند که هر لایه اجزای متفاوتی را به اکوسیستم بلاک چین اضافه می‌کند. این لایه‎‌ها عبارتند از: لایه صفر، لایه یک، لایه دو، لایه سه. در ادامه به صورت مختصر در مورد هر یک از لایه‌ها توضیح می‌دهیم.

لایه صفر

لایه صفر شامل اجزایی مانند اینترنت، اتصالات و سخت افزار برای انجام عملیات های لایه یک است. در این لایه، زیر ساخت‌هایی برای پشتیبانی از اتریوم، بیت کوین و غیره تشکیل می‌شود.

لایه یک

لایه یک، لایه‌ای پایه در بلاکچین است و برای برقراری امنیت در بلاکچین، به تغییر ناپذیری در این لایه نیاز داریم. این لایه به تمامی مواردی که به بهبود عملکرد سطح پایه بلاکچین کمک می‌کند، مربوط می‌شود. این موارد شامل، حل اختلاف، زمان بلوک، پارامترها و قوانین بلاکچین است.

لایه دو

یک لایه بر روی لایه پایه یا یک قرار می‌گیرد که مربوط به راه حل‌های شبکه پوششی می‌شود. پروتکل‌های لایه دوم برخی از تعاملات لایه یک را حذف می‌کند. این کار باعث افزایش مقیاس پذیری در بلاکچین می‌شود. در نتیجه، در پروتکل اصلی بلاکچین، قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) تنها وظیفه انجام سپرده‌ها و برداشت‌ها را دارند. همچنین، فعالیت‌های خارج از بلاک را برای پیروی از قوانین بررسی می‌کنند.

لایه سه

لایه سوم به نوعی یک لایه کاربردی است. پروژه‌هایی که در لایه سه اجرا می‌شوند، جزئیات فنی کانال ارتباطی را پنهان کرده و دقیقا مانند یک رابط کاربردی عمل می‌کند. بیشتر پروژه‌هایی که در لایه سه اجرا می‌شود، مربوط به برنامه‌های غیرمتمرکز هستند.

استیبل کوین‌ها (Stablecoin) دسته‌ای از ارزهای دیجیتال و اصطلاحاً «رمز پایه» هستند که به منظور ایجاد ثبات قیمت در بازار کریپتوکارنسی به وجود آمده‌اند. هر استیبل کوین به واسطه یک دارایی واقعی پشتیبانی می‌شود و بهترین آن ها در بازار می‌کوشند تا با کنترل نوسانات قیمت در بازار رمزارزها بهترین و امن‌ترین بستر سرمایه‌گذاری را برای معامله‌گران به وجود بیاورند. اگر چه ارزشمندترین رمزارز بازار یعنی بیت کوین (BTC/USD) به عنوان محبوب‌ترین گزینه برای معاملات ارزیابی می‌شود، اما نوسانات بسیار بالای قیمت از جمله نقاط ضعف آن محسوب می‌شود.

کاربرد

استیبل کوین‌ها برای این به وجود آمده‌اند تا از دارایی‌های کاربران محافظت کنند. حفظ ارزش دارایی‌های کاربران هدف اصلی استیبل کوین است. توجه داشته باشید که استیبل کوین توسط یک سازمان و شرکت خاص اداره می‌شوند و برای این که استیبل کوینی را خریداری کنید، باید آن شرکت کالا یا ارز فیات پشتوانه را به خزانه‌ای واریز کند؛ پس استیبل کوین نیز دارای ارزش بوده و می‌توان آن را برای معاملات مختلف استفاده کرد. از استیبل کوین می‌توانید برای خرید و فروش‌های خود در دنیای بلاک چین استفاده کنید.

گسترش بلاک چین‌ها و افزوده شدن به قابلیت‌های آنها باعث شده تا قراردادهای هوشمند به وجود آیند. در این صورت شرکت‌ها می‌توانند با استفاده از قراردادهای هوشمند و استیبل کوین‌ها، حقوق کارمندان خود را پرداخت کنند.

پرداخت حقوق کاربران در این شرایط به طور کامل خودکار خواهد بود. با توجه به این که سرعت انجام واکنش در دنیای استیبل کوین‌ها بسیار بالا است و انجام معامله با آنها کارمزد کمی خواهد داشت، کاربران زیادی از این نوع ارزها استفاده می‌کنند.

انواع استیبل کوین

انواع استیبل کوین‌ با توجه به پشتوانه‌شان به سه دسته‌ تقسیم می‌شوند. این پشتوانه می‌تواند پول فیات،‌ جواهراتی مثل طلا، الماس و… یا یک ارز دیجیتال باشد.

در حالت اول، شبکه‌ی استیبل کوین به اجبار حالت متمرکز پیدا می‌کند و در حالت دوم،‌ به علت داشتن یک پشتوانه‌ی غیرمتمرکز، استیبل کوین نیز ماهیت غیرمتمرکز پیدا می‌کند. مورد آخر هم کلاً بدون پشتوانه و براساس الگوریتم‌ها و «قرارداد هوشمند» (Smart Contract) کار می‌کند.

استیبل کوین با پشتوانه فیات

«استیبل کوین با پشتوانه‌ فیات» (Fiat-Collateralized Stablecoin) همان‌طور که از نامش پیداست، با اعتبار و پشتوانه‌ی یک دارایی واقعی مثل ارز فیات ساخته می‌شود. در بیشتر مواقع این ارز پشتوانه، دلار است ولی می‌تواند هر ارز دیگری مثل یورو یا پوند هم باشد.

برای تولید این نوع استیبل کوین به ازای هر تعداد سکه‌ی دیجیتال، با توجه به نسبت تبدیل (اکثراً ۱:۱ است) ارز فیات در یک حساب مشخص ذخیره شود. به عمل ارتباط دادن قیمت استیبل کوین به یک دارایی دیگر، «پِگینگ» (Pegging) گفته می‌شود.

البته در این روش، به جای ارز فیات از معادل دلاری دارایی‌های با‌ارزش دیگری مثل طلا و جواهرات هم می‌توان استفاده کرد. نکته‌ی مهم این است که مقدار و محل ذخیره‌ی پشتوانه‌ها مشخص و شفاف و قابل رصد باشند. از جمله استیبل کوین‌هایی که با پشتوانه‌ی فیات کار می‌کنند می‌توان تتر (USDT) و TrueUSD» (TUSD)» را نام برد.

استیبل کوین با پشتوانه‌ی فیات در واقع ساده‌ترین نوع استیبل کوین است و کاربرها به‌راحتی می‌توانند مفهوم آن را درک کرده و از آن استفاده کنند.

قیمت هر کوین در این روش همواره ثابت و برابر یک دلار خواهد ماند، زیرا به ازای هر واحد سکه‌ی دیجیتال، یک دلار در حساب بانکی کمپانی ارائه‌دهنده‌ی استیبل کوین وجود دارد و از آنجایی که هیچ پشتوانه‌ای روی بلاک چین نگهداری نمی‌شود، امکان هک شدن آن هم وجود ندارد. (مگر اینکه حسب بانکی هک شود که داستان جدایی دارد.)

با وجود تمام این مزیت‌ها، نکات مهمی در مورد استیبل کوین با پشتوانه‌ی فیات وجود دارد که باید نسبت به آن‌ها آگاهی داشته باشیم.

این ارزها به‌صورت کاملاً متمرکز اداره می‌شوند؛ زیرا نگهداری از پشتوانه‌ی آن‌ها در یک سیستم متمرکز مثل بانک صورت می‌گیرد. همچنین پشتوانه‌ها باید به طور منظم و دوره‌ای بازدید شوند و تناسب بین موجودی سکه‌های در گردش و موجودی خزانه برقرار باشد.

در نهایت اینکه نگهداری و جابه‌جایی این پول‌های پشتوانه، توسط سیستم قانون‌گذاری دولت‌ها کنترل می‌شود که محدودیت‌های قانونی مختلفی می‌تواند در این فرایند اختلال ایجاد کند.

استیبل کوین با پشتوانه کریپتو

مشکل متمرکز بودن استیبل کوین‌های با پشتوانه‌ فیات، ایده‌ی ساخت نوع جدیدی از آن‌ها را با عنوان «استیبل کوین با پشتوانه‌ کریپتو» (Crypto-Collateralized Stablecoin) به وجود آورد.

عملکرد این استیبل کوین مشابه نوع قبلی است با این تفاوت که پشتوانه‌ی آن به جای دارایی واقعی و ارز فیات،‌ یک کریپتوکارنسی یا ارز دیجیتال دیگر است. به این ترتیب تمام سیستم می‌تواند روی یک بلاک چین قرارگرفته و به‌صورت غیرمتمرکز فعالیت کند.

اگر یک استیبل کوین با پشتوانه‌ کریپتو با نسبت ۱:۱ با یک ارز دیجیتال مرتبط (یا Pegged) شود، دقیقاً به اندازه‌ی پشتوانه‌ی خود، نوسان خواهد داشت.

پس برای جلوگیری از این اتفاق، این ارتباط به نسبت بیشتری مثل ۲:۱ یا ۳:۱ صورت می‌گیرد تا اگر پشتوانه‌ی کریپتویی دچار نوسان قیمت شدید شد، قیمت استیبل کوین مربوط به آن بتواند ثابت بماند. به همین علت به این نوع استیبل کوین، «Over Collateralized» هم گفته می‌شود.

هرچه نوسانات ارز پشتوانه بیشتر باشد، باید از نسبت بزرگ‌تری برای ارتباط آن با استیبل استفاده شود تا ارزش استیبل کوین بهتر حفظ شود.

این سیستم به علت غیر‌متمرکز بودن، دارای شفافیت لازم برای بررسی و رصد تراکنش‌ها و همچنین میزان موجودی پشتوانه است و هر کاربر به‌راحتی می‌تواند موارد گفته‌شده را بررسی کند.

از طرف مقابل پیاده‌سازی این نوع استیبل کوین پیچیده‌تر بوده و کار با آن‌ها همچنان در زمان‌ نوسانات شدید قیمت با ریسک همراه است و می‌توان منجر به از دست رفتن وثیقه‌ها (یا در اصطلاح لیکوئید شدن) در پلتفرم‌های وام‌دهی شود.

«DAI» اولین استیبل کوین با پشتوانه‌ی کریپتو است که توسط پلتفرم وام‌دهی «MakerDAO» ایجاد شد. «sUSD» و «RSV» استیبل کوین‌های دیگری هستند که به ترتیب به شبکه‌های «Synthetix» و «Reserve Tokens» تعلق دارند.

استیبل کوین بدون پشتوانه یا الگوریتمی

«استیبل کوین بدون پشتوانه» (Non-Collateralized Stablecoin) آخرین نوع استیبل کوین است که در سیستم آن چیزی به نام پشتوانه وجود ندارد.

پس چطور کار می‌کند؟ این نوع استیبل کوین براساس مفهوم «عرضه و تقاضا» یعنی همان کاری که بانک‌های مرکزی کشورهای مختلف مدت‌هاست برای تنظیم ارزش پول ملی خود انجام می‌دهند، کار می‌کند. بانک‌های مرکزی در صورت کاهش ارزش پول، میزان عرضه و نقدینگی را کاهش می‌دهند و در زمان‌هایی که ارزش پول افزایش یابد، با افزایش عرضه باعث برگشت قیمت به محدوده‌ی مورد نظرشان می‌شوند.

استیبل کوین بدون پشتوانه نیز با استفاده از قراردادهای هوشمند روی بلاک چین، قیمت را براساس تغییر در میزان سکه‌های در گردش کنترل می‌کند. این روش توسط الگوریتم‌های خودکار انجام می‌شود و به همین دلیل به آن‌ها «استیبل کوین الگوریتمی» (Algorithmic Stablecoin) هم گفته می‌شود.

الگوریتمی که در این استیبل کوین‌ها استفاده می‌شود، در مواقعی که تقاضای زیادی برای خرید وجود داشته باشد، با تولید کوین‌های جدید، میزان عرضه را افزایش می‌دهد تا قیمت بالا نرود و برعکس، در زمان عرضه‌ی زیاد، با سوزاندن مقداری از کوین‌ها، مجموع سکه‌های در گردش را کاهش می‌دهد و باعث تنظیم قیمت استیبل کوین می‌شود.

مزیت استیبل کوین الگوریتمی عدم نیاز به پشتوانه‌ و عدم وابستگی به دیگر ارزهای دیجیتال است. این استیبل کوین‌ها به‌طور کامل غیرمتمرکز هستند و در زمانی که ارزهای فیات و یا کریپتوکارنسی‌ها دچار بحران شوند، می‌توانند بدون تأثیرگرفتن، به کار خود ادامه دهند.

استیبل کوین‌های الگوریتمی هنوز مقبولیت زیادی پیدا نکرده‌اند و با همه‌ی مزیت‌هایی که دارند، همچنان پدیده‌ای تازه و پرریسک به شمار می‌آیند.

اگر کوچک‌ترین مشکلی در کد برنامه‌ی آن‌ها ایجاد شود، ممکن است تمام شبکه از بین رفته و قیمت کوین‌ها به صفر برسد و از آنجایی که هیچ پشتوانه‌ای وجود ندارد، ضررهای جبران‌ناپذیری به کاربرها وارد می‌شود. از معروف‌ترین استیبل کوین‌های الگوریتمی می‌توان به Ampleforth» (AMPL) ،«DefiDollar» (USDC)» و Empty Set Dollar» (ESD)» اشاره کرد.

آلت کوین ها به طور کلی به عنوان همه ارزهای دیجیتال غیر از بیت کوین (BTC) تعریف می شوند. با این حال، برخی از افراد آلت کوین ها را همه ارزهای دیجیتالی غیر از بیت کوین و اتریوم (ETH) می دانند زیرا اکثر ارزهای دیجیتال از یکی از این دو فورک می‌شوند.

برخی آلت‌کوین‌ها از مکانیسم‌های اجماع متفاوتی برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها و باز کردن بلاک‌های جدید استفاده می‌کنند، یا تلاش می‌کنند تا با ارائه قابلیت‌ها یا اهداف جدید یا اضافی، خود را از بیت‌کوین و اتریوم متمایز کنند.

اکثر آلت کوین ها توسط توسعه دهندگانی طراحی و منتشر می شوند که دیدگاه یا استفاده متفاوتی برای توکن ها یا ارزهای دیجیتال خود دارند.

“آلت کوین” ترکیبی از دو کلمه “جایگزین” و “سکه” است. به طور کلی برای تمام ارزهای دیجیتال و توکن هایی که بیت کوین نیستند استفاده می شود. آلت کوین ها متعلق به بلاک چین هایی هستند که به صراحت برای آنها طراحی شده اند.بسیاری از آنها فورکهایی از بیت کوین و اتریوم هستند (تقسیم یک بلاک چین که با زنجیره اصلی سازگار نیست). این فورک ها معمولاً بیش از یک دلیل برای به وجود آمدن دارند. اغلب اوقات، گروهی از توسعه‌دهندگان با دیگران مخالفت می‌کنند و می‌روند تا سکه خودشان را بسازند.

نحوه کار

آلت کوین بسیار شبیه بیتکوین است. با استفاده از یک کلید خصوصی، می توانید پرداختی را از کیف پول دیجیتال خود به کیف پول کاربر دیگر ارسال کنید.

در ارزهای رمزنگاری شده از این قبیل، فناوری بلاکچین وجود دارد که در آن معاملات به صورت دائمی و عمومی ثبت می شوند، بنابراین نمی توان مبادلات را  تغییر داد یا انکار کرد.

در حالی که بیت کوین بسیار گران است، آلت کوین نسبتاً ارزان تر است. بنابراین آنها توجه بسیاری از سرمایه گذاران را به خود جلب کرده اند.

مزایب آلت کوین‌ها

آلت کوین‌ها از ابتدا برای جبران ضعف‌های بیت کوین به وجود آمدند. بنابراین در حالت مقایسه با بیت کوین، چند مزیت کلی دارند:

• Altcoin ها، تراکنش‌ها را معمولاً با سرعت بیشتری پردازش می‌کنند. بیت کوین با پردازش فقط ۷ تراکنش بر ثانیه، ظرفیت تبدیل به یک رمزارز برای تراکنش‌های روزمره را ندارد. اما بسیاری از آلت کوین‌ها مانند ترون، می‌توانند تا ۲ هزار تراکنش بر ثانیه را پردازش کنند.
• حضور آلت‌ کوین‌ها، فضای بازار رمزارزها را رقابتی کرده است. کاربران رمزارزهای مختلف با فعالیت در بازارهای متفاوت، انگیزه‌ی بیشتری برای سرمایه‌گذاری بیشتر و کسب سود پیدا می‌کنند.
• کاهش کارمزد تراکنش‌ها یکی از مهم‌ترین مزایای آلت کوین‌ها نسبت به بیت کوین است. در حال حاضر با افزایش چشمگیر قیمت بیت کوین و همچنین افزایش ترافیک شبکه، پرداخت کارمزد تراکنش‌ بیت کوین عملاً برای کاربران معمولی شبکه به‌صرفه نیست.

معایب آلت کوین‌ها

آلت کوین‌ها همزمان با ایجاد فرصت‌های متنوع و فراوان در بازار ارزهای دیجیتال، ریسک‌هایی هم برای کاربران ایجاد می‌کنند:

• قیمت Altcoin ها بسیار به بیت کوین وابسته است. عملاً نوسانات قیمت بیت کوین روی قیمت آلت کوین‌ها تاثیر مستقیم می‌گذارد و بازارشان کاملاً مستقل نیست. به علاوه به خاطر عمر کمترشان، گاهی خطر سقوط قیمت به واسطه مشکلات فنی وجود دارد.
• حضور آلت کوین‌های متنوع، ریسک افتادن در دام کلاهبرداری‌ و پروژه‌های اسکم را بالاتر می‌برد. ممکن است کاربران مبتدی و ناآگاه قربانی این کلاهبرداری‌ها شوند.

با توجه به این اینکه در دنیای امروز بیتکوین و رمز ارزها بسیار اهمیت پیدا کرده اند، بهتر است تا با معنا و مفهوم آلت کوین ها نیز آشنا شویم. در واقع آلت کوین ها رمز ارزهای دیجیتالی هستند که پس از موفقیت بیتکوین راه اندازی شدند. به طور کلی می توان این ارز های دیجیتال را جایگزین مناسبی برای بیتکوین دانست و تا حدودی در این مسیر نیز موفق بوده اند.

ظهور بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال، این فرصت را به افرادی که علاقه مند به سرمایه گذاری در این بخش ها هستند می دهد تا با دنیای جدیدی از رمز ارزها آشنا شوند. آلت کوین ها سعی دارند تا اشکالات بیتکوین را هدف قرار دهند و در نسخه های جدید در رقابت با آن ها پیشی بگیرند. هر آلت کوین بر اساس قوانین خاص خود عمل می کند. بیشتر آن ها به فرآیند استخراج نیاز دارند و از فناوری به نام بلاکچین استفاده می کنند که روش های ایمن و ارزان برای انجام معاملات در وب را ارائه می دهند.

بیش از ۱.۸ میلیون Altcoin تاکنون به بازار کریپتوکارنسی معرفی شده است. برخی از این الت کوین ها دارای بلاکچین اختصاصی هستند؛ اما بسیاری از آنها بر بستر سایر بلاکچین‌ها مثل بلاکچین ترون و اتریوم فعالیت می‌کنند. همین امکان، یعنی استفاده از بلاکچین سایر رمزارزها، باعث می‌شود هر کاربری در سراسر دنیا بدون دانش فنی بالا، بتواند یک توکن دیجیتالی به بازار معرفی کند. البته یکی از شروط موفقیت الت کوین ها، پذیرش توسط کاربران است. البته این پذیرش زمانی اتفاق می‌افتد که رمزارزها بتوانند کاربردی بودن خود را ثابت کنند و به حل مشکلی از دنیای بلاکچین بپردازند. بیت کوین به عنوان یک ارز دیجیتال، توانسته کاربردی بودن خود را به فعالین بازار کریپتو ثابت کند. حال باید ببینیم کدام الت کوین می‌تواند به پادشاهی بلندمدت بیت کوین بر بازار ارز دیجیتال پایان دهد.

با معرفی بیت کوین، مفهوم جدیدی به دنیای اقتصاد و معامله‌گری اضافه شد: ترید ارز دیجیتال. همان‌طور‌که دارایی‌های دیجیتال آرام‌آرام در حال تسخیر جهان هستند، خریدوفروش در بازار این دارایی‌ها هم محبوبیت روزافزونی پیدا کرده است.

امروزه تاثیر ارزهای دیجیتال بر اقتصاد جهان بر هیچ کسی پوشیده نیست. تعداد کاربران، موسسات و کشورهای فعال در حوزه معاملات ارز دیجیتال روز به روز در حال افزایش است. افراد زیادی به دنبال کسب درآمد از بازار ارزهای دیجیتال هستند. روش‌های مختلفی برای رسیدن به درآمد در بازار کریپتوکارنسی وجود دارد که ترید ارز دیجیتال یکی از آن‌هاست. ترید کردن به خرید و فروش ارز دیجیتال برای کسب سود از نوسانات بازار گفته می‌شود.

بیشتر کریپتوکارنسی‌ها که به‌ طور خلاصه «کریپتو» نیز نامیده می‌شوند، از تکنولوژی بلاک چین استفاده می‌کنند. کریپتوکارنسی‌ها با ارزهای فیاتی تفاوت‌هایی دارند. این ارزهای دیجیتال دارایی‌هایی غیرمتمرکز هستند که برخلاف ارزهای فیات تحت کنترل مرجع نظارتی یا بانک مرکزی قرار ندارند. با وجود ممنوع بودن ترید ارز دیجیتال در اکثر کشورها، پتانسیل این حوزه برای تغییر چشم‌اندازهای مالی غیرقابل انکار است. در واقع فرصت‌های تجاری و سرمایه گذاری بسیاری در پس زمینه آن وجود دارد. بیشتر ارزهای دیجیتال مبتنی بر تکنولوژی بلاکچین هستند. این تکنولوژی دارای مزایا و کاربردهای بسیاری برای مدل‌های مشتری محور، زنجیره‌های تأمین مواد غذایی و پروتکل‌های پیشرفته امنیت سایبری است. ترید ارز دیجیتال در مقایسه با معاملات در بازارهای سنتی‌تری مانند فارکس تفاوت اساسی از خودشان نشان می‌دهند. چون آنها دارایی‌های جدیدی هستند که کمترین تاثیرپذیری را از محرک‌های اثرگذار بر بازارها می‌گیرند.

ترید چیست؟

ترید (Trade) یکی از مفاهیم اصلی اقتصاد و بازارهای مالی است و معنای کلی آن خرید و فروش کالا یا خدمات در بازارهای محلی یا بین‌المللی است. معاملات بین المللی، به کشورها اجازه می‌دهد که بازارهای خود را در جاهایی که نیاز به محصولات یا خدماتشان وجود دارد، گسترش دهند؛ این دلیلی است که یک مشتری آمریکایی می‌تواند از بین اتومبیل‌های ژاپنی، آلمانی یا آمریکایی، یکی را انتخاب کند. در نتیجه این ترید بین‌المللی، بازار دارای رقابت بیشتری می‌شود و بنابراین، قیمت‌ها نیز رقابتی‌تر می‌شوند.

تقریبا همه نوع محصولی در بازار بین المللی وجود دارد: غذا، پوشاک، قطعات یدکی، نفت، جواهرات، سهام، ارز، آب و غیره. خدمات نیز مبادله می‌شوند؛ مثل توریسم، بانکداری، مشاوره، ترابری و غیره. محصولی که در بازار جهانی فروخته می‌شود، با نام صادرات شناخته می‌شود و محصولی که از بازار جهانی خریداری می‌شود با نام واردات شناخته می‌شود.

نتیجه معاملات بین المللی، تنها راندمان و کارایی را افزایش نمی‌دهد؛ بلکه به کشورها اجازه مشارکت در اقتصاد جهانی را می‌دهد و فرصت‌های سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) را ارائه می‌دهند. این فرصت‌ها شامل مقدار پولی است که افراد در شرکت‌ها و دارایی‌های خارجی سرمایه‌گذاری می‌کنند. برای دولت دریافت کننده، FDI بدین معناست که کدام ارز خارجی به کشورش وارد می‌شود. این باعث افزایش سطح استخدام در مشاغل می‌شود و در نتیجه، باعث افزایش رشد ناخالص داخلی می‌شود. برای سرمایه گذار، FDI رشد و گسترش کمپانی را ارائه می‌دهد، که نتیجه آن، تولید سود بیشتر است.

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال نوعی ارز است که فقط به صورت دیجیتالی یا الکترونیکی وجود دارد و در فرم فیزیکی موجود نیست. به پول دیجیتال، پول الکترونیکی، ارز الکترونیکی یا پول نقد سایبری نیز گفته می‌شود. رمزارز یا همان کریپتوکارنسی، یک نوع ارز دیجیتال الکترونیکی است که برای انجام معاملات و تراکنش ها از توابع رمزنگاری استفاده می­‌کند.

توجه داشته باشید که:

1. ارزهای دیجیتال ارزهایی هستند که فقط با رایانه یا تلفن همراه قابل دسترسی هستند، زیرا فقط به صورت الکترونیکی وجود دارند. (به صورت فیزیکی موجود نیستند)
2. از آنجایی که ارزهای دیجیتال نیازی به واسطه ندارند، هزینه تراکنش با استفاده از این نوع ارزها کاهش پیدا می‌کند.
3. تمام ارزهای رمزنگاری شده نوعی ارز دیجیتال هستند، اما تمام ارزهای دیجیتال، رمزنگاری شده نیستند.

انواع ترید ارزهای دیجیتال

ترید ارز دیجیتال انواع مختلفی دارد و تریدرهای حرفه‌ای از استراتژی‌های متنوعی برای افزایش سود و بهره‌وری خود از حرکات بازار استفاده می‌کنند. درادامه، به تعدادی از انواع ترید ارز دیجیتال اشاره می‌کنیم که می‌توانید آن‌ها را دنبال کنید و طبق اهدافتان به کار ببندید.

ترید روزانه (Day Trading)

در ترید روزانه، شما در بازه ۲۴ ساعت وارد معامله و سپس، از آن خارج می‌شوید. این نوع ترید معمولاً برای کسب سود از ارزهای پرنوسان انجام می‌شود و در آن، معامله‌گر به حرکات کوتاه‌مدت بازار طی یک روز توجه می‌کند.

تریدر روزانه اغلب به استراتژی‌ها و ابزارهای مختلف «تحلیل تکنیکال» برای تعیین بهترین نقاط ورود به بازار و خروج از آن توجه می‌کند.

ترید رِنج (Range Trading)

گاهی اوقات بازار از روند صعودی یا نزولی خاصی پیروی نمی‌کند. در این صورت، با بازار رِنج (Range) یا خنثی سروکار داریم. تریدرهای بازار رِنج از سطوح مقاومت (Resistance) یا حمایت (Support) برای تعیین نقاط ورود خود به بازار و خروج از آن استفاده می‌کنند.

سطح مقاومت به نقطه اشباع تقاضا برای خرید گفته می‌شود که قیمت معمولاً پس از رسیدن (برخورد) به آن بازگشت می‌کند. این یعنی تریدرها متوجه می‌شوند که دارایی بیش‌ از این حد نمی‌تواند رشد کند و تقاضا برای خرید کاهش پیدا می‌کند.

سطح حمایت نیز به نقطه اشباع تقاضا برای فروش گفته می‌شود که قیمت باز‌هم پس از برخورد به آن بازمی‌گردد و حاکی از کاهش تقاضا برای فروش است. به‌طور‌کلی، تریدرهای رِنج در محدوده حمایت وارد معامله و در محدوده مقاومت از آن خارج می‌شوند.

اسکالپینگ (Scalping)

ترید اسکالپینگ (Scalping) به خریدوفروش فوری دارایی دیجیتال در حجم بالا گفته می‌شود. به‌عنوان مثال، اگر توکن سولانا را به‌ قیمت ۲۴.۲۰ دلار بخرید و چند دقیقه یا حتی چند ثانیه بعد آن را به قیمت ۲۴.۲۸ دلار بفروشید، شما ترید اسکالپ انجام داده‌اید. ممکن است تصور کنید که ۸ سنت به‌زحمت انجام معامله نمی‌ارزد؛ اما همان‌طور‌که توضیح دادیم، برای افزایش سودآوری معامله‌گری اسکالپینگ، باید در حجم کلان معامله کنید.

در مثال بالا، اگر ۱ واحد سولانا خریدوفروش کرده باشید، فقط ۸ سنت به‌دست آورده‌اید که حتی ممکن است با احتساب کارمزد معامله سودتان منفی شود؛ اما اگر ۲,۰۰۰ واحد سولانا خریدوفروش کنید، اختلاف قیمت ۸سنتی خریدوفروش برابر با سود ۱۶۰دلاری برای شماست! توجه کنید که به همین ترتیب درصورت افت بازار، مجبور می‌شوید با ضرر مضاعف معامله خود را ترک کنید.

البته این فرآیند نیاز به پیداکردن بهترین قیمت خریدوفروش دارد.

معاملات سویینگ (Swing Trading)

در ترید سویینگ یا خریدوفروش نوسانی، معامله‌گر بازه زمانی بلندمدت‌تر مانند چند روز یا چند هفته را برای معاملات خود در نظر می‌گیرد. سپس، با‌توجه‌به تحلیل خود وارد معامله می‌شود و پس از رسیدن قیمت دارایی به سطح مدنظر از آن خروج می‌زند. در معاملات سویینگ، تریدر معمولاً نگران افت‌وخیز و نوسان‌های لحظه‌ای بازار نیست.

در این معاملات، اگر تریدر براساس تحلیل منطقی و شناخت الگوهای قیمت پیش رفته باشد، احتمالاً سقف‌ها و کف‌های قیمت را به‌خوبی شناسایی کرده و درصدد استفاده حداکثری از نوسان‌های میان‌مدت یا بلندمدت بازار است.

موقعیت‌گیری (Position Trading)

موقعیت‌گیری تقریباً شبیه به سرمایه‌گذاری است و در بازه‌های بلندمدت انجام می‌شود. در این نوع معاملات، تریدر ارز دیجیتال پس از ورود به موقعیت خرید یا فروش، ممکن است تا ماه‌ها یا سال‌ها در همان موقعیت باقی بماند. تریدرهایی که در موقعیت خاصی باقی می‌مانند، اغلب به‌دنبال افزایش ارزش دارایی در بازه‌های طولانی‌مدت هستند.

البته موقعیت‌گیری دقیقاً مساوی با سرمایه‌گذاری نیست. سرمایه‌گذار اغلب به خرید و نگه‌داری دارایی خود به‌عنوان ذخیره ارزش نگاه می‌کند. اما تریدر موقعیت با هدف کسب سود وارد موقعیت و پس از مدت‌زمانی (هرچند طولانی) از آن خارج می‌شود.

اگر نام بیت کوین را شنیده باشید، بدون شک با نام بلاکچین هم آشنایی دارید. بلاکچین یک تکنولوژی جدید است که بیت کوین بر پایه‌ی آن کار می‌کند. این تکنولوژی سال‌ها قبل از رمزارزها و ارزهای دیجیتال ارائه شده است؛ اما بیت کوین آن را به جهان معرفی و افراد زیادی را با ویژگی‌های آن آشنا کرد. با این حال، ارز دیجیتال تنها یکی از کاربردهای انواع شبکه های بلاک چین است. این فناوری نوظهور کارایی‌‌هایی بسیاری دارد و در زمینه‌های مختلف می‌توان از آن بهره برد.

بلاکچین چیست؟

در یک تعریف کلی، بلاکچین یک دفتر کل توزیع شده برای ثبت اطلاعات است که اساس کار آن بر پایه‌ی تمرکز‌زدایی و شفافیت است. بلاکچین ‌(Blockchain) از دو بخش بلاک (Block) و چین (Chain) بتشکیل شده و معنی کلی آن، “زنجیره بلاک‌” است.

بلاکچین را می‌توان یک پایگاه داده یا یک پلتفرم برای ثبت اطلاعات دانست که هیچ نهاد یا مسئول مرکزی ندارد. اطلاعات بر روی این سیستم بر‌خلاف سرورهای سنتی و مرسوم امروزی، میان تمام اعضای شبکه پخش می‌شود. این تکنولوژی با استفاده از فناوری رمزنگاری امکان تقلب، سانسور، حذف و تغییر هر اطلاعاتی که در این بستر ثبت می‌شود را غیر‌ممکن می‌سازد.

به‌طور کلی بلاکچین‌ها بر پایه‌‌ی سه رکن اساسی کار می‌کنند؛ تمرکز‌زدایی و توزیع اطلاعات، شفافیت و تغییرناپذیری. همچنین الگوریتم اجماع، ساز و کاری جدانشدنی از این فناوری است. با این حال، تکنولوژی بلاکچین فقط به یک شکل واحد ارائه نمی‌شود و انواع مختلفی دارد که هر‌ یک تفاوت‌هایی با نسخه‌ی اصلی دارند.

انواع بلاکچین

– بلاک چین عمومی (Public Blockchain)

یک بلاک چین عمومی بی‌نیاز از مجوز است، به این معنی که کاملاً غیرمتمرکز بوده و هر کسی می‌تواند در آن شرکت کند. یعنی هر کاربری که به اینترنت متصل باشد می‌تواند به عنوان یک نود (گره) مجاز به این نوع بلاک چین دسترسی داشته باشد، دانلود کند و به آن بپیوندد. تمام نود‌های درون بلاک چین عمومی از حقوق برابر برای دسترسی و تعامل با شبکه برخوردارند. این نوع بلاک چین اغلب برای تبادل و استخراج ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود. گسترده‌ترین الگوریتم‌های اجماع مورد استفاده در بلاک چین‌های عمومی، اثبات کار و اثبات سهام هستند.

کاربردهای بلاک چین عمومی

• رأی‌گیری: دولت‌ها می‌توانند از یک بلاک چین عمومی برای انتخابات استفاده کرده و از باز بودن و قابل اعتماد بودن آن اطمینان حاصل کنند.
• جذب سرمایه: کسب‌وکارها یا طرح‌های نوآورانه می‌توانند از بلاک چین عمومی برای بهبود شفافیت و اعتمادسازی استفاده کنند.

– بلاک چین خصوصی (Private Blockchain)

یک بلاک چین خصوصی نیاز به مجوز دارد، به این معنی که فقط برخی افراد مجاز به شرکت در آن هستند. این نوع بلاک چین توسط یک شرکت یا سازمان کنترل می‌شود که تعیین می‌کند به چه کسی اجازه دسترسی داده ‌شود و دسترسی خواندن و نوشتن را برای کاربران مجاز در شبکه امکان‌پذیر می‌کند.

بلاک چین خصوصی مشابه یک شبکه بلاک چین عمومی به صورت همتا به همتا و غیرمتمرکز است، اما در مقایسه بسیار کوچکتر است. بلاک چین‌های مجوزدار و بلاک چین‌های تجاری دو اصطلاح دیگر برای بلاک چین خصوصی هستند.

کاربردهای بلاک چین خصوصی

• مدیریت زنجیره تأمین: یک بلاک چین خصوصی می‌تواند برای مدیریت زنجیره تأمین یک شرکت استفاده شود.
• مالکیت دارایی: می‌تواند برای ردیابی و تأیید دارایی‌ها استفاده شود.
• رأی‌گیری داخلی: انتخابات داخلی با بلاک چین خصوصی نیز امکان‌پذیر است.

– بلاکچین کنسرسیوم

بلاکچین کنسرسیوم (Consortium Blockchain) نیمه غیر‌متمرکز است. این بلاکچین‌‌ها زمانی بسیار کاربردی هستند که چند سازمان یا شرکت، قصد شراکت و همکاری با یکدیگر را دارند. آن‌‌ها می‌توانند در این بستر یک فضای مشترک ایجاد کنند و به‌راحتی اطلاعات را در امنیت کامل با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

به‌طور کلی اختیارات، وظایف و همه‌ی قوانین الگوریتم اجماع در بلاکچین کنسرسیومی میان نودها متفاوت است و با توجه به صلاح‌دید رؤسای گروه مشخص می‌شود.

گروهی در این فضا که گروه اعتبارسنج نام دارند؛ وظیفه تایید تراکنش‌ها و تغییرات را بر عهده دارند. تعداد محدود اعتبارسنج‌ها سبب شده قوانین در این بلاکچین منعطف‌تر و قابل تغییر باشد.

شفافیت و عدم شفافیت داده‌ها در این مدل از انواع بلاکچین عموماً توسط مدیران گروه مشخص می‌شود. آن‌ها اجازه دسترسی به اطلاعات داخل بلاک‌ها را با مجوز مخصوص برای کسانی که صلاح بدانند، صادر می‌کنند.

• امنیت بالا و مقیاس‌پذیری بیشتر نسبت به بلاکچین عمومی دارد.
• کارایی بیشتری نسبت به بلاکچین‌‌های عمومی دارد.
• شفافیت اطلاعات در آن به‌طور کامل نیست.
• مقررات بر روی روند کلی کار سیستم بسیار تأثیر‌گذارند.
• حریم خصوصی نودها مانند بلاکچین عمومی محفوظ نیست.

– بلاکچین هیبرید

نوع دیگری از انواع بلاکچین نیز وجود دارد که ترکیبی از بلاکچین‌‌های عمومی و خصوصی است و به آن بلاکچین هیبریدی (Hybrid Blockchain) می‌گویند.

بلاکچین هیبرید از مزایای هر دو نوع این بلاکچین‌ها بهره برده و معایب را به حداقل رسانده است. در این نسخه، اجازه‌ی عضویت با دستور مسئول کنترل کننده‌ی آن صادر می‌شود و میزان اجازه‌ی فعالیت در شبکه نیز با همین روش مشخص می‌شود. ورود به این شبکه برای عموم آزاد نیست.

مسئولین بلاکچین هیبرید در بازه‌ی زمانی خاص می‌توانند مشخص کنند که تراکنش‌ها و فعالیت‌‌های دیگر بر روی شبکه نمایش داده شود یا خیر.

• نیاز به علنی کردن حتمی داده‌‌ها در این شبکه نیست.
• قوانین با توجه به نیاز قابل تغییر هستند.
• بلاکچین هیبرید از حمله ۵۱ درصدی در امان است.
• مقیاس‌پذیری بهتری نسبت به بلاکچین عمومی دارد.
• حریم خصوصی نودها در این شبکه حفظ می‌شود.

نقاط مشترک انواع بلاکچین‌ها

• در تمام نسخه‌های ارائه شده‌ی بلاکچین، داده‌‌ها قابل حذف و تغییر نیستند (به‌دلیل استفاده از توابع هش رمزنگاری در ایجاد بلاک جدید).
• هر ۴ نسخه از انواع بلاکچین از قوانین الگوریتم اجماع پیروی می‌کنند.
• نودها در تمام بلاکچین‌ها باید یکایک تغییرات، فعالیت‌ها و تراکنش‌ها را تایید کنند.

در یک نگاه کلی به ارز دیجیتال ترون و تاریخچه آن در می‌یابیم این پروژه یک پلتفرم دیجیتال غیرمتمرکز است. مانند اکثر پروژه‌های دیگر دنیای کریپتوکارنسی بر بستر بلاک چین متولد شد و رمز ارز بومی خود را دارد. ارزدیجیتال این شبکه Tronix یا TRX نام دارد. سال ۲۰۱۷ بود که این پروژه در سازمان غیرانتفاعی سنگاپور تأسیس شد. مهم‌ترین هدفی که برای این شبکه مطرح شده میزبانی یک سیستم سرگرمی جهانی برای به اشتراک گذاری مقرون به صرفه محتوای دیجیتال است؛ همین خرید ترون را جذاب‌تر می‌کند. اما ارز دیجیتال ترون چیست؟

این ارز و شبکه که در ابتدا عمدتاً در آسیا عرضه و معرفی شد اما کمی نگذشت که شهرتی جهانی پیدا کرد. با بررسی تاریخچه آن در می‌یابیم که در اوت ۲۰۲۱ بیش از ۵۰ میلیون حساب داشته است.

این پروژه جذاب با جوان جویای نامی به اسم جاستین سان (Justin Sun) به جهان معرفی شد و دفاتر ابتدایی آن در سنگاپور و سانفرانسیسکو بود. آقای سان علاوه‌بر بنیاد این ارز، مدیر عامل BitTorrent نیز هست. او دوبار جایز “۳۰-Under-30” فوربس را دریافت کرد.

پیشینه تجاری Sun موفق به جلب توجه و علاقه اولیه سرمایه‌گذارانی از جمله تانگ بینسن (Tang Binsen)، بنیانگذار کلش آف کینگز (Clash of Kings) و مدیرعامل استارت آپ اشتراک دوچرخه OFO، دای وی (Dai Wei) و دیگران شد.

هدف از ساخت ارز دیجیتال ترون چه بود؟

ترون دارای یک شبکه‌ اینترنت غیرمتمرکز است که سازنده تلاش زیادی برای دستیابی به آن نموده است. هدف از ایجاد این ارز دیجیتال نیز معرفی این اینترنت غیرمتمرکز می‌باشد. ساختار این شبکه به یک شبکه‌ جهانی غیرمتمرکز برای به اشتراک‌گذاری رایگان مطالب در حوزه‌ سرگرمی تبدیل شده است. این صنعت در همین شرایط ارزش ۱ تریلیون دلاری را در جهان دارا می‌باشد. شبکه‌ ترون به قدری قدرتمند است که به راحتی می‌توانید آن را با ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین و اتریوم مقایسه نمایید. با توجه به ادعای سازنده مبنی بر پیشرفت چشم‌گیر ترون در سال‌های آینده، به نظر می‌رسد آقای سان و رفقا به دنبال داشتن بزرگ‌ترین ارز دیجیتال در جهان هستند.

نحوه عملکرد ترون

ترون سعی دارد تا با حذف حضور واسطه‌ها، ارائه کنندگان مطالب دیجیتالی و استفاده کنندگان از این مطالب را به هم نزدیک‌تر کند. این اقدام منجر به کاهش هزینه‌ها برای مصرف کنندگان و بهبود سرعت و سهولت جمع آوری مطالب از تولیدکنندگان می‌شود، که برای هر دو سمت معامله برد-برد است.

شرکت‌های شخص ثالث سنتی به صورت متمرکز عمل می‌کنند. در این شرکت‌ها، هنگامی که مصرف کنندگان به ارائه کنندگان سرگرمی نظیر نتفلیکس می‌پیوندند، هزینه‌های بیشتری پرداخت می‌کنند و این شرکت‌های واسطه سهم عمده‌ای از این پرداخت‌ها را برای خود نگه داشته و مقدار کمی به تولیدکنندگان مطالب اختصاص می‌دهند.

ترون با استفاده از شبکه بلاک چین، این مدل تجاری را بازسازی می‌کند. این شبکه مانند سیستم ذخیره سازی غیرمتمرکز و توزیع شده عمل می‌کند، که فرآیند به اشتراک گذاری داده‌ها را سریع و ارزان می‌کند. ترون با ایجاد فرصتی برای تولیدکنندگان مطالب برای میزبانی رسانه‌های سرگرمی دیجیتالی بر بستر بلاک چین خود، در صدد گرفتن جایگاه واسطه‌هایی نظیر نتفلیکس است. با این استراتژی، مخاطبان سراسر جهان می‌توانند هزینه دسترسی به محتوا را به طور مستقیم به تولیدکننده محتوا پرداخت کنند.

در این فرآیند، شبکه نیمه غیرمتمرکز و شفاف ترون و فناوری ذخیره سازی توزیع شده نیز با چالش مهمی در صنعت اشتراک گذاری سرگرمی مواجه است؛ چالش آنها تعداد عاملین کم ولی با قدرت و پرنفوذ است، که اشتراک گذاری جهانی محتوای دیجیتالی را تحت کنترل دارند.

Tron از مکانیزم اجماع گواه اثبات سهام خصوصی شده (dPOS) استفاده می‌کند؛ این الگوریتم اجازه تایید حدود ۱۰۰۰ تراکنش در ثانیه را می‌دهد و از قراردادهای هوشمندی که با زبان‌های برنامه نویسی جاوا، پایتون و غیره نوشته شده‌اند، پشتیبانی می‌کند. در مجموع، تنها ۲۷ نود مسئول تایید بلاک‌ها بر روی شبکه هستند و همین امر یکی از ایرادهایی است که به شبکه ترون گرفته می‌شود. این نودها توسط سیستم رای‌گیری کاربرانی که بیشترین مقدار TRX را در اختیار دارند، انتخاب می‌شوند. فعالان شبکه های غیرمتمرکز بیت کوین و اتریوم بیش از ۱۱۰۰۰ نود می باشد اما شبکه ای مانند ترون که ادعای غیرمتمرکز بودن را دارد تنها ۲۷ نود در شبکه فعال می‌باشند.

آیا ترون کلاهبرداری است؟

شبکه ترون سال‌هاست که در فضای کریپتوکارنسی اسم و رسمی برای خود ساخته اما گه گاهی شایعه‌هایی مبنی بر کلاهبرداری بودن این شبکه به گوش می‌خورد. شبکه ترون امنیت قابل قبولی دارد، اما این امنیت صد در صدی نیست و به عقیده کارشناسان امکان هک شبکه آن وجود دارد.

همچنین شبکه ترون به دلیل اینکه تا به حال میزبان چندین پروژه کریپتویی که بعدا هرمی از آب درآمده‌اند، بوده است، کمی از اعتبار خود را از دست داده. همیشه باید پیش از سرمایه گذاری روی هر ارزی – چه ترون چه بیت کوین و هر رمز ارز دیگر – به اندازه کافی تحقیق و بررسی کنید.

آینده ترون

ترون یکی از شبکه‌های بلاک چین آینده‌دار دنیا محسوب می‌شود و به همین خاطر ارز بومی آن یعنی ترونیکس (TRX) نیز طرفداران زیادی دارد. ارزش این ارز نیز به موفقیت شبکه آن بستگی دارد. در صورتی که ترون بتواند به تمامی اهداف خود برسد، ترونیکس نیز می‌تواند در کنار ارزهایی مثل اتر و بیت کوین به یکی از با ارزش‌ترین رمزارزهای بازار تبدیل شود.

به واسطه همکاری‌های متعدد با پروژه‌های نامداری از جمله سامسونگ، اُپرا، Swisscom، بیت تورنت و APENFT، ترون توانسته به اعتبار قابل توجهی نزد فعالان حوزه بلاک چین دست یابد.

علاوه بر این همکاری‌ها، توسعه بالغ بر ۶۰۰ برنامه غیرمتمرکز (Dapp) و کنار زدن EOS از جهت تعداد برنامه‌های توسعه یافته، احتمال درخشان بودن آینده ترون و TRX را افزایش می‌دهد. جالب است بدانید که Galaxy Store سامسونگ، پشتیبانی از برنامه‌های Tron را آغاز کرده است.

همچنین پیشبینی می‌شود که در سال آتی (۲۰۲۴)، ترون (TRX) در محدوده قیمتی ۰.۱۴ تا ۰.۱۷ دلار معامله شود. برخی تحلیلگران هم معتقدند که تا سال ۲۰۲۵، می‌توان سطوح قیمتی ۰.۲۳ تا ۰.۲۵ دلار را برای TRX متصور شد. امّا برای تحقق چشم انداز ۱ دلاری TRX، احتمالا چند سال دیگر زمان نیاز خواهد بود. با این حال، هیچ چیز قابل پیشبینی نیست و اتفاقات غیرمنتظره، می‌توانند تمام احتمالات را برهم زنند!

شبکه بلاکچین اتریوم یکی از شبکه‌های مشهور در حوزه بلاکچین است. رمزارز اصلی این شبکه، اتر نام دارد که با نماد ETH شناخته می‌شود. رمزارز شبکه Ethereum از نظر ارزش بازار، در رده دوم بازار ارزهای دیجیتال قرار دارد. بسیاری از افراد به دنبال خرید اتریوم و سرمایه‌گذاری روی این ارز دیجیتال هستند.

اتریوم نام یک شبکه بلاکچین است. رمز ارز اصلی این بلاکچین، اتر یا Ether نام دارد. نماد این رمز ارز ETH است. این شبکه، بستری را فراهم کرده تا توسعه‌دهندگان بتوانند برنامه‌های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند خود را روی این شبکه راه‌اندازی کنند. عمده پروتکل‌های حوزه دیفای، روی شبکه اتریوم راه‌اندازی شده‌اند. از این رو، بسیاری از فعالان و تحلیلگران بازار ارزهای دیجیتال، آینده درخشانی را برای اتریوم متصور هستند. پروژه‌های بزرگی همچون یونی سواپ، چین لینک، آوه (Aave)، یرن فایننس همه روی شبکه اتریوم راه‌اندازی شده‌اند. از این رو آینده بخش عمده‌ای از بازار ارزهای رمزنگاری شده به آینده اتریوم بستگی دارد. لذا اگر اتریوم را برای سرمایه‌گذاری انتخاب کرده‌اید، بسیاری از حرفه‌ای‌های بازار نیز با شما هم عقیده هستند.

مراحل خرید و فروش اتریوم

برای خرید و فروش اتریوم و شروع فعالیت های سرمایه گذاری بر روی این ارز دیجیتالی مشابه بیت کوین و دیگر انواع ارز دیجیتال موجود در این بازار بوده و برای این کار نیز لازم است تا مراحل زیر توسط افراد متقاضی شروع فعالیت بر روی این رمز ارز به ترتیب گفته شده طی شود:

انتخاب یک کیف پول مناسب:

همانطور که در مورد ارز های فیات (مانند دلار ، ریال و …) نیازمند مکانی برای نگهداری آن ها هستیم در ارز های دیجیتال نیز از آنجایی که وجود خارجی نداشته و تنها به صورت دیجیتالی موجود هستند لذا برای نگهداری امن این رمز ارز ها نیازمند انتخاب یک کیف پول مناسب به منظور قرار دادن کلید های خصوصی و عمومی ارز های اتریوم در آن می باشند .

لازم به ذکر است که انواع مختلف و بسیار متنوعی از کیف پول ارز دیجیتال برای اتریوم و سایر ارز های دیجیتال وجود دارد که تمامی آن ها در دو دسته کیف پول های گرم (نرم افزاری) و کیف پول های سرد (سخت افزاری)  تقسیم بندی می شوند. سرمایه گذاران و فعالین بازار ارز دیجیتال می توانند با توجه به هدف سرمایه گذاری، نوع فعالیت های و میزان امنیتی که در نظر دارند هر کدام از این والت ها را انتخاب کنند.

پیدا کردن یک صرافی ارز دیجیتال معتبر و ثبت نام در آن:

با توجه به اینکه بازار ارز دیجیتال مکان فیزیکی نداشته لذا برای خرید و فروش و انجام فعالیت های سرمایه گذاری در آن نیاز به وجود یک واسطه مناسب جهت برقراری ارتباط بین طرفین مختلف فعال در آن می باشد که در بازار دیجیتال صرافی های موجود در آن  وظیفه مورد نظر را بر عهده دارند.

از این رو تمامی افرادی که قصد شروع فعالیت سرمایه گزاری و خرید و فروش اتریوم را دارند لازم است تا پس از تهیه یک کیف پول مناسب اقدام به انتخاب و ثبت نام در یک صرافی معتبر ارز دیجیتال جهت انجام معاملات مختلف سرمایه گذری اتریوم در آن کنند. برای انتخاب صرافی به ویژگی هایی مانند میزان اعتبار، نوع خدمات دهی، کارمزد پایین، نحوه پشتیبانی، رابط کاربری مناسب و … توجه شود.

شارژ کردن حساب کاربری:

در نهایت برای شروع فعالیت تنها کافیست تا حساب کاربری خود در صرافی مربوطه را شارژ کرده و سپس به وسیله انتخاب یکی از روش های ممکنه اقدام به خرید و فروش اتریوم کنند.

مزایای خرید اتریوم چیست؟

پیشنهاد می‌کنیم پیش از شروع به معامله هر ارزی، درخصوص ویژگی‌های مثبت و منفی آن اطلاعات کافی کسب کنید. ما در ادامه به بررسی مزایای اتریوم می‌پردازیم:

• نقدینگی

مبادله با پول نقد یا سایر دارایی‌ها مانند طلا آسان است. به لطف پلتفرم‌های جهانی، کارگزاری‌ها و صرافی‌های آنلاین، اتریوم به عنوان یکی از نقدشونده‌ترین دارایی‌ها در نظر گرفته می‌شود.

• کارمزدها

هزینه تراکنش پایین به همراه سطح بالای نقدینگی اتریوم را به یک گزینه سرمایه گذاری عالی برای کسب سود کوتاه مدت تبدیل می‌کند.

• تقاضای بازار

اگرچه هر روش خرید اتریوم یک گزینه سرمایه گذاری کوتاه مدت خوب در نظر گرفته می‌شود، سطح بالای تقاضای بازار به این معنی است که می‌تواند یک گزینه طولانی مدت نیز موثر باشد.

• کاهش ریسک تورم

ارزهای جهانی تحت نظارت دولت‌ها هستند. اما اتریوم یک طرح شفاف برای مهار تورم ارائه می‌دهد.

• سابقه

ETH به عنوان یک ارز جوان در نظر گرفته می‌شود که می‌تواند تغییرات غیرمنتظره و نوسانات زیاد قیمت را همراه داشته باشد. به این معنی بدون توجه به نحوه خرید اتریوم، این رمزارز پتانسیل سوددهی قابل توجهی را دارد.

• نوسان

سرمایه گذاران یاد گرفته‌اند که چگونه بازار را رصد کنند و از افزایش‌های تصاعدی ناشی از حباب‌ها در بازار بهره برداری کنند.

آینده اتریوم

اتریوم به عنوان یک پروژه هنوز در حال توسعه است. تعداد قابل توجهی از راه‌حل‌ها بر روی بلاک‌چین اتریوم ساخته شده‌اند، همانطور که در nft در سال ۲۰۱۷ و امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) در سال‌های ۲۰۲۰ مشاهده شد.  همیشه مقیاس‌پذیری برای چنین استفاده گسترده‌ای یک مشکل بوده است. اتریوم تنها قادر به انجام حدود ۱۵ تراکنش در ثانیه است که بسیار کم است و نمی‌توان آن را جایگزینی برای خدمات مالی و داده جهانی در نظر گرفت.

علاوه بر این، صرف نظر از تعداد توکن‌هایی که در حال انتقال هستند، هزینه‌های اتریوم به‌ طور میانگین ۱۰ دلار در هر تراکنش بوده است که آن را برای پرداخت‌های خرد ناسازگار می‌کند. بلاک چین ETH در حال انتقال به اتریوم ۲.۰ است که شامل تغییر الگوریتم‌های اجماع از اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) در استخراج اتریوم است. انتظار می‌رود این حرکت به مقیاس‌پذیری شبکه کمک کند. احتمالا ارتقاء بلاک چین به اتریوم ۲.۰ در سال ۲۰۲۲ به نتیجه برسد. گفته می‌شود که این ظرفیت مقیاس‌پذیری پروژه را به بیش از ۱۰۰۰۰۰ در ثانیه افزایش می‌دهد که به مراتب بیشتر از Visa، MasterCard یا Paypal است و از نظر کارمزد، انتظار می‌رود اتریوم ۲.۰ میانگین هزینه تراکنش را به صفر نزدیک کند.