اتریوم یک ارز دیجیتال با سیستمی بر پایه بلاکچین است. بلاک چین اتریوم یک فضای کاملا جداگانه با دیگر بلاک چین‌ها دارد. از آن جایی که ارز اتریوم به صورت غیرمتمرکز است، در سراسر دنیا توسط گره‌ها (Node) کنترل می‌شود تفاوت‌ها شکل می‌گیرند.

اتریوم (Ethereum) دارای یک بلاکچین کاملا منحصر است. عملکرد این بلاکچین با سایر بلاکچین‌های بومی مانند بیت کوین (Bitcoin) و غیره کاملا متفاوت است. همچنین، “ETH” یا اتر، کوین مخصوص بلاک چین اتریوم است که در صرافی‌های رمزنگاری شده مورد معامله قرار می‌گیرد. این کوین در فضای کریپتوکارنسی به روش‌های دیگری هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به طور کلی، باید بگوییم که اتریوم یک سیستم عمومی و آزاد بر پایه بلاکچین است. بلاکچین اتریوم، یک سیستم پرداخت و زبان برنامه نویسی مختص به خودش را دارد. از آن جایی که ارز اتریوم کنترل کننده مرکزی ندارد و غیرمتمرکز است، سیستم‌های کامپیوتری متفاوتی در سراسر دنیا، آن را کنترل می‌کنند. این کاربرانی که کنترل اتریوم را به دست می‌گیرند، گره “Node” نام دارند. یکی از وظایف این گره‌ها برقراری امنیت در شبکه است.

داده‌ها در اتریوم به صورت محرمانه روی یک سرور مرکزی ذخیره نمی‌شوند؛ بلکه تمامی اطلاعات در میان این گره‌ها پخش شده و هر یک از آنها، یک کپی از داده‌های بلاک چین اتریوم را در دست خواهند داشت.

تاریخچه بلاک چین اتریوم

ویتالیک بوترین یکی از افراد مهم و تاثیر گذار در حوزه بلاک چین، خالق بلاک چین اتریوم است. ویتالیک بوترین قبل از ایجاد اتریوم، در انجمن بیت کوین عضو بود و برای توسعه این بلاک چین نیز کارهای مختلفی را انجام داده است.

ویتالیک بوترین در همین راستا تعدادی مقاله مهم برای ارزهای دیجیتال منتشر کرده است که خواندن این مقالات می‌تواند به درک بیشتر کاربران از ارزهای دیجیتال و آینده آنها کمک کند. ویتالیک بوترین قبل از این که اتریوم را منتشر کند، با یک فرد دیگر مجله بیت کوین را به وجود آورد. Bitcoin Magazine یکی از اولین نشریاتی است که برای دنیای بلاک چین و بیت کوین ایجاد شده و مطالب مفیدی را منتشر می‌کند.

پس از گذشت 5 سال از انتشار اولین بلاک چین دنیا به نام بیت کوین، بوترین در سال 2013 اتریوم را بناگذاری کرد. پس سال ساخت بلاک چین اتریوم را می‌توان 2013 دانست. بوترین با شناخت نیاز بیت کوین به یک زبان برنامه نویسی جدید، اتریوم را به وجود آورد.

اتریوم قصد داشت تا با استفاده از زبان برنامه نویسی نوین خود به ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز کمک کند. زمانی که بوترین ایده ایجاد محیطی برای توسعه نرم افزارهای غیرمتمرکز را بیان کرد، کمتر فردی با او موافقت نمود. به همین دلیل ویتالیک بوترین به تنهایی دست به کار شده و اولین محیط برای ایجاد چنین برنامه‌هایی را طراحی کرد. اتریوم اولین و مهم‌ترین محیط بلاک چینی برای ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز است.

اصلی‌ترین قابلیتی که اتریوم در خود جای می‌دهد، امکان ساخت و استفاده از قرارداد هوشمند است. ایده ساخت قرارداد هوشمند و اجرای برنامه‌های توزیع شده روی سیستم کاربران حاضر در بلاک چین باعث شده تا در حال حاضر شاهد ساخت بازی‌های بلاک چینی، متاورس‌ها و حتی توکن‌های غیرمثلی یا ان اف تی‌ها باشیم.

اتریوم در تاریخچه خود، نقاط مهمی را تجربه کرده است. عرضه اولیه سکه یا ICO که در حال حاضر توسط اکثر پروژه‌ها انجام می‌شود. اولین بار توسط این پلتفرم به کار گرفته شد. بلاک چین اتریوم برای اهدافی که در نظر گرفته بود، به سرمایه نیاز داشت.

سازندگان و توسعه دهندگان اتریوم تصمیم گرفتند برای جذب سرمایه، از عرضه اولیه سکه استفاده کنند. در این حالت کاربران می‌توانستند برای حمایت از پروژه اتریوم، توکن مخصوص آن را خریداری کنند. در حقیقت عرضه اولیه سکه اتریوم از تنها نمونه‌های موفق عرضه اولیه سکه است. در نهایت اتریوم توانست سرمایه 18 میلیون دلاری جمع آوری کند. پس از جذب سرمایه در سال 2014، این پلتفرم برای اولین در سال 2015 به صورت تستی اجرایی گردید.

لایه‌های بلاکچین

تمام شبکه‌های بلاکچین از جمله بلاکچین اتریوم دارای ۴ لایه هستند که هر لایه اجزای متفاوتی را به اکوسیستم بلاک چین اضافه می‌کند. این لایه‎‌ها عبارتند از: لایه صفر، لایه یک، لایه دو، لایه سه. در ادامه به صورت مختصر در مورد هر یک از لایه‌ها توضیح می‌دهیم.

لایه صفر

لایه صفر شامل اجزایی مانند اینترنت، اتصالات و سخت افزار برای انجام عملیات های لایه یک است. در این لایه، زیر ساخت‌هایی برای پشتیبانی از اتریوم، بیت کوین و غیره تشکیل می‌شود.

لایه یک

لایه یک، لایه‌ای پایه در بلاکچین است و برای برقراری امنیت در بلاکچین، به تغییر ناپذیری در این لایه نیاز داریم. این لایه به تمامی مواردی که به بهبود عملکرد سطح پایه بلاکچین کمک می‌کند، مربوط می‌شود. این موارد شامل، حل اختلاف، زمان بلوک، پارامترها و قوانین بلاکچین است.

لایه دو

یک لایه بر روی لایه پایه یا یک قرار می‌گیرد که مربوط به راه حل‌های شبکه پوششی می‌شود. پروتکل‌های لایه دوم برخی از تعاملات لایه یک را حذف می‌کند. این کار باعث افزایش مقیاس پذیری در بلاکچین می‌شود. در نتیجه، در پروتکل اصلی بلاکچین، قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) تنها وظیفه انجام سپرده‌ها و برداشت‌ها را دارند. همچنین، فعالیت‌های خارج از بلاک را برای پیروی از قوانین بررسی می‌کنند.

لایه سه

لایه سوم به نوعی یک لایه کاربردی است. پروژه‌هایی که در لایه سه اجرا می‌شوند، جزئیات فنی کانال ارتباطی را پنهان کرده و دقیقا مانند یک رابط کاربردی عمل می‌کند. بیشتر پروژه‌هایی که در لایه سه اجرا می‌شود، مربوط به برنامه‌های غیرمتمرکز هستند.