ارز دیجیتال

سولانا (Solana) یک پلتفرم بلاک چینی است که در سال ۲۰۱۷ برای پشتیبانی از برنامه‌های غیرمتمرکز طراحی و روانه بازار شد. از مهم‌ترین مزیت‌های این پلتفرم می‌توان به پردازش سریع‌تر تراکنش‌ها و کارمزد بسیار پایین‌تر نسبت به پلتفرم اتریوم اشاره کرد؛ زیرا این پلتفرم از الگوریتم اثبات سهام استفاده می‌کند.

در سال 2020 از طریق CoinLis، عرضه اولیه ارز دیجیتال سولانا ارائه شد که در طی آن، 8 میلیون سولانا با قیمت کلی 176 میلیون دلار به فروش رسید. این مبلغ تنها 1.6 درصد از کل عرضه این کوین محسوب می شود. سولانا یک پروتکل تک زنجیره ای است که مبتنی بر پروتکل اثبات سهام است و هدف آن تمرکز بر ارائه مقیاس پذیری بدون آسیب رساندن به دارایی است. در واقع سوالانا با استفاده از مکانیزم اثبات سهام می توانید تا 50 الی 65 هزار تراکنش در ثانیه را پردازش کند.

هدف

هدف سولانا افزایش توان عملیاتی شبکه بلاک چین فراتر از آنچه سایر بلاک چین‌های محبوب ارائه می‌دهند و در عین حال کاهش هزینه‌های تراکنش است.

نحوه خرید و فروش سولانا

ارز دیجیتال SOL را می‌توان در اکثر صرافی‌ها خریداری کرد. یکی از گزینه‌های اصلی بایننس است، زیرا بیشترین حجم معاملات SOL/USDT (41 میلیون دلار) را دارد.

گزینه‌های دیگر برای خرید و فروش سولانا عبارت‌اند از FTX، بیلاکسی ((Bilaxy و هیوبی (Huobi).

البته ذکر این نکته ضروری است که سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال مانند هر فرصت سرمایه‌گذاری دیگری با ریسک همراه است.

شما می‌توانید ارز دیجیتال سولانا را در اکثر صرافی‌های متمرکز مانند بایننس، کوکوین، بای بیت و همچنین صرافی ایرانی تبدیل بفروشید.

شما می‌توانید ارز دیجیتال سولانا را از طریق صرافی تبدیل خرید کنید. پس از طی مراحل ثبت ‌نام و انجام احراز هویت در تبدیل ابتدا باید مبلغ مورد نظر‌تان را به حساب کاربری خودتان در صرافی واریز کنید. سپس می‌توانید از این طریق ارز دیجیتال سولانا را به‌صورت تومان یا حتی با استفاده از ارز تتر خریداری کنید.

کارمزد خرید و فروش سولانا در خرید آسان تبدیل با استفاده از تومان ۰.۲۵ درصد و با استفاده از تتر ۰.۲ درصد است. کارمزد معاملات در بازارهای تومانی و تتری صرافی تبدیل بین ۰.۳۵ تا ۰.۰۳ درصد است و بر اساس حجم معاملات ۳۰ روز اخیر کاربر محاسبه می‌شود.

نحوه خرید و فروش ارز دیجیتال سولانا در صرافی Gate

صرافی Gate یکی از صرافی‌های متمرکز قدیمی است که در سال ۲۰۱۳ فعالیت خود را در کشور چین آغاز کرد. طبق اطلاعات منتشر شده توسط سایت Coinmarketcap، صرافی Gate رتبه ۱۸ در فهرست برترین صرافی‌های ارز دیجیتال جهان را به خود اختصاص داده است. به همین دلیل تصمیم گرفتیم آموزش نحوه خرید و فروش ارز دیجیتال سولانا در این صرافی را بررسی کنیم.

• کاربران ایرانی برای استفاده از خدمات این صرافی باید از نرم‌افزارهای تغییر آی پی استفاده کنند.
• ابتدا در صرافی Gate ثبت‌نام کرده و حساب کاربری خود را تأیید کنید.
• از منوی بالای صفحه روی گزینه Trading کلیک کرده و از بین گزینه‌های موجود Spot Trading را انتخاب کنید.
• از سمت چپ صفحه باز شده، ارز سولانا را پیدا کرده و روی آن کلیک کنید تا اطلاعات آن به شما نمایش داده شود.
• در قسمت پنل معاملاتی، قیمت مدنظر و حجم معامله را وارد کرده و روی Buy/Sell کلیک کنید.
• در آخر روی گزینه Confirm order کلیک کنید.

راهنمای معامله رمزارز سولانا در صرافی کوینکس

کوینکس در سال ۲۰۱۷ توسط شخصی به نام  هایپو یانگ (Haipo Yang) تأسیس و راه‌اندازی شده است. این صرافی به دلیل کارمزد پایین، پشتیبانی از تعداد زیادی ارز دیجیتال و رابط کاربری ساده از محبوبیت بالایی بین کاربران برخوردار است. مزایای گفته شده کاربران را ترغیب می‌کند تا فروش و خرید سولانا را در این صرافی انجام دهند.

• ابتدا باید در سایت کوینکس ثبت‌نام کرده و احراز هویت خود را مطابق دستورالعمل سایت انجام دهید.
• وارد حساب کاربری خود شده و از منوی بالای صفحه روی گزینه Exchange کلیک کنید.
• صفحه معاملات سایت برایتان باز می‌شود. در قسمت سمت چپ این صفحه در بخش جستجو Sol را تایپ کرده و آن را انتخاب کنید تا نمودار قیمت این ارز به شما نمایش داده شود.
• در قسمت پنل معاملاتی سایت که پایین نمودار قرار دارد قیمت و حجم معاملات را مشخص کرده و دکمه Sell/Buy را فشار دهید.

نحوه خرید و فروش ارز دیجیتال سولانا در صرافی ال بانک

صرافی ال بانک فعالیت خود را در سال ۲۰۱۵ در کشور چین آغاز کرد؛ اما به دلیل قوانین سخت‌گیرانه این کشور محل فعالیت خود را به جزیره ویرجیل منتقل کرد. این صرافی در حال حاضر امکان معامله بیش از ۱۲۰ رمزارز را برای کاربران خود فراهم کرده است که سولانا یکی از این ارزها است. در این بخش قصد داریم نحوه خرید و فروش ارز دیجیتال سولانا در این صرافی را به شما آموزش دهیم.

• پس از اینکه در این صرافی ثبت‌نام خود را تکمیل کردید وارد حساب کاربری شوید.
• از منوی بالای صفحه گزینه trade را پیدا کرده و روی آن کلیک کنید. در منوی باز شده گزینه Spot را انتخاب کنید.
• صفحه جدیدی برایتان باز می‌شود که در سمت چپ آن گزینه سرچ برای پیدا کردن ارز مدنظرتان تعبیه شده است. کافی است ارز سولانا را جستجو کرده و روی آن کلیک کنید تا اطلاعاتی نظیر نمودار، قیمت فعلی و … به شما نمایش داده شود.
• پنل معاملاتی این صرافی در پایین نمودار به شما نمایش داده می‌شود. نوع معامله، قیمت و حجم مدنظر خود را انتخاب کرده و روی دکمه Buy/Sell کلیک کنید.

از آن جایی که ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین (BTC) و اتریوم (ETC) کارمزد تراکنش بالایی برای پردازش کسر می‌کنند، بسیاری از سرمایه گذاران به دنبال ارزی هستند که کارمزد تراکنش کمتری داشته باشد.

این رمز ارز به دلیل سرعت بالا در تراکنش و کارمزد تراکنش پایینی که دارد، به یکی از رقبای اصلی برای بهترین ارزهای دیجیتال تبدیل شده است.

در سال ۲۰۱۷، “Solana” به عنوان یک پلتفرم بلاک چین به جهت میزبانی و ایجاد بستر مناسب برای برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) و مقیاس پذیری تأسیس شد. Solana یک پروژه منبع باز است با ویژگی‌های سرعت انجام تراکنش بالا، مقیاس پذیری بالا، پشتیبانی از قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) و کارمزد تراکنش پایین است. “Solana” در مقایسه با دیگر بلاک چین‌های رقیب، مانند اتریوم و… تعداد بالایی تراکنش را در زمان کوتاه و با کارمزدی پایین، پردازش می‌کند.

توکن فعال بر روی بلاک چین سولانا، به نام “Solana” یا “SOLUSD” با نماد “SOL” شناخته می‌شود. این توکن از ابتدای فعالیت خود تاکنون به ۱۲,۰۰۰ درصد سود رسید. همچنین، ارزش این توکن بومی در حال حاضر، در بازار ارزهای دیجیتال، معادل با ۶۶ میلیارد دلار است. با این حساب، “SOL” بعد از بیت کوین (Bitcoin)، اتریوم (Ethereum)، بایننس کوین (BinanceCoin) و دوج کوین (DogeCoin)، پنجمین ارز دیجیتال بزرگ است.

“Solana” علاوه بر این که بر روی پروتکل Proof-of-stake) Pos) کار می‌کند؛ در روند فعالیت خود، یک فناوری جدیدی به نام Proof-of-History) Poh) را مورد استفاده قرار می‌دهد که در مقاله راهنمای خرید سولانا به این موضوع بیشتر پرداخته شده است.

نحوه کار

سولانا شبکه‌ای نسبتاً پیچیده است. استفاده از فناوری‌های نوین در آن باعث شده این بلاک چین یکی از بهینه‌ترین نمونه‌های موجود باشد. با این حال برای کارکردن با این شبکه و استفاده از توکن SOL نیازی به درک کامل نحوه عملکرد این شبکه و جزئیات فنی آن نخواهید داشت.

بلاک‌ها اسکلت هر بلاک چین هستند. با قرارگرفتن تراکنش‌ها و اطلاعات آنها در بلاک‌ها، زنجیره‌ای تشکیل می‌شود که بلاک چین نام دارد؛ در واقع بلاک‌ها مثل تکه‌های پازل هستند که در نهایت تصویری کلی به نام بلاک چین را می‌سازند.

در سولانا هر بلاک، اسلات (Slot) نام دارد و اعتبارسنجی خاص به نام لیدر (Leader) آنها را می‌سازد. هر اعتبارسنج در این شبکه عضوی از خوشه (Cluster) شبکه است. در این شبکه، هر خوشه تنها یک اعتبارسنج دارد و وظیفه آن اضافه‌کردن بلاک‌ها یا همان اسلات‌ها به دفتر کل بلاک چین است.

این بلاک چین برای افزایش سرعت و بهره‌وری از اثبات تاریخچه (Proof of History) استفاده می‌کند. اثبات تاریخچه این امکان را برای کاربران فراهم می‌کند تا با ایجاد سلسله‌ای از سوابق، از آنها به‌عنوان تأییدی برای تعیین تاریخ دقیق رخدادها استفاده کنند. استفاده از چنین مکانیزمی سبب می‌شود که شبکه سولانا سریع و سبک باشد؛ چراکه دیگر نیازی به صرف زمان برای اجماع بر سر برچسب‌های زمانی نیست.

اثبات تاریخچه در واقع یک مرجع سراسری در شبکه سولانا برای ثبت زمان است. هدف اصلی این فناوری برقراری امنیت شبکه بدون فداکردن سرعت است.

تمام تراکنش‌ها و رخدادهای شبکه با تابع هش SHA256 هش می‌شوند. با استفاده از این تابع، خروجی منحصربه‌فرد بوده و حدس‌زدن آن تقریباً غیرممکن است. پس از هش‌شدن، هر خروجی به‌عنوان ورودی هش بعدی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این روند باعث ایجاد یک زنجیره ناگسستنی از تراکنش‌های هش‌شده می‌شود؛ به‌عبارت دیگر، یک اعتبارسنج (Validator) می‌تواند بدون آن که نیازی به برچسب‌های زمانی (Timestamp) معمول داشته باشد، تراکنش و رویدادها را به یک بلاک اضافه کند. از سوی دیگر، روند هش‌کردن زمانی مشخص دارد و از همین رو اعتبارسنج‌ها می‌توانند به‌راحتی بررسی کنند که چقدر زمان سپری شده است. به بیان ساده، هر نود در سولانا یک ساعت برای خودش دارد و این یعنی دیگر مثل شبکه بیت کوین نیازی نیست تمام نودها برای یک تراکنش اجماع کنند.

معرفی تیم شبکه Solana

تیم این پروژه متشکل از افرادی برجسته و باتجربه است. افراد زیادی در این تیم حضور دارند که ما در اینجا به توضیحاتی در مورد چند تن از برجسته‌ترین‌ آنها اکتفا می‌کنیم.

• آناتولی یاکو ونکو (Anatoly Yakovenko) بنیان‌گذار این پروژه است که فردی برجسته است و ۲ اختراع در زمینه پروتکل‌های سیستم عامل سطح بالا ثبت کرده است. او از توسعه‌دهندگان اصلی BREW بوده که زمانی در زمینه گوشی‌های ساده و تاشو بسیار مهم و صاحب نفوذ بوده است. آناتولی یاکو ونکو شبکه Solana را در سال ۲۰۱۷ بنیان‌گذاری کرد. او قبلا برای Qualcomm کار کرده بود و همچنین دارای تجربه در مورد الگوریتم‌های فشرده‌سازی هم بود؛ زیرا قبلا به عنوان مهندس نرم افزار برای Dropbox کار می‌کرد.
• گرگ فیتز جرالد (Greg Fitzgerald) معمار اصلی و مدیر ارشد فناوری شبکه Solana است. او دارای تجربه زیادی در زمینه سامانه‌های نهفته است.
• راج گوکال (Raj Gokal) فعالیت‌ها، تولید و امور مالی را هدایت می‌کند. او دارای تجربه ۱۰ ساله در زمینه امور مالی و مدیریت محصول است. او یکی از سرمایه‌گذاران General Catalyst بود و شرکت Sano را راه‌اندازی کرد که بیش از ۲۰ میلیون دلار سرمایه جذب کرد.
• دکتر اریک ویلیلامز (Eric Williams) نیز سرپرست بخش علوم داده و اقتصاد توکن است. او دارای دکترای فیزیک ذرات از دانشگاه Berkeley است.

ارز فیات به ارز صادر شده توسط دولت‌ها گفته می‌شود که توسط یک کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی‌شود، بلکه توسط مرکز صادرکننده آن پشتیبانی می‌شود. خرید و فروش تتر یا دیگر استیبل‌کوین‌ها در دنیای رمزارزها به آن دلیل مهم است که نقش ارزهای فیات را در این صنعت دارند. در واقع، ارزش یک ارز فیات از رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده به‌جای ارزش کالایی که پشتوانه آن است به دست می‌آید. اکثر ارزهای کاغذی مدرن از جمله؛ دلار آمریکا، یورو، ریال و سایر ارزهای رایج جهانی، فیات هستند.

بر خلاف ارزهای دیجیتال که امروزه محبوبیت قابل‌توجهی به دست آورده‌اند، به‌طوری‌که خرید اتریوم یا دیگر رمزارزهای برتر مانند بیت‌کوین از دوران پیدایش خود تا به امروز بازدهی قابل‌قبولی برای سرمایه‌گذاران رمزارزها کسب کرده است. ارزهای فیات به‌خودی‌خود هیچ ارزشی ندارند؛ چراکه هیچ پشتوانه‌ای به‌عنوان کالای فیزیکی ندارند، در نتیجه قابل بازخرید نیستند.

تاریخچه

در قرن یازدهم و در زمان سیچوآن (Sichuan) در کشور چین، برای اولین بار تصمیم به چاپ پول‌های کاغذی گرفته شد. آن‌ها از این پول‌ها را برای خرید ابریشم، طلا و نقره استفاده می‌کردند.

سپس در دوره کوبلای خان یکی از نوادگان چنگیز مغول در قرن ۱۳، سیستم ارز فیات در سرزمین‌های تحت سلطه‌ی این پادشاه شروع به‌کار کرد. برخی از مورخان هزینه‌های بالای را‌ه‌اندازی این سیستم و ایجاد تورم پس از آن را، دلیل سقوط سلطنت کوبلای خان می‌دانند.

در قرن هفدهم برخی از کشورهای اروپایی مانند اسپانیا، هلند و سوئد، تصمیم به استفاده از ارز فیات گرفتند. اما این سیستم در کشور سوئد موفقیتی نداشت و سیستم مالی این کشور به استاندار نقره روی آورد.

در قرن‌های ۱۸ و ۱۹ به‌تدریج فرانسه و تمام مستعمرات آن و کشورهای آمریکای شمالی، شروع به استفاده از این سیستم پولی کردند. اما مدتی بعد و در قرن بیستم، ایالات متحده مجدداً به سراغ پول کالایی رفت. این روند تا سال ۱۹۳۳ ادامه داشت. در این سال دولت مبادله‌ی پول‌های کاغذی با طلا و کالاهای دیگر را متوقف ساخت. در نهایت در سال ۱۹۷۱ میلادی، ر‌ئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا پول‌های فیات را به‌طور رسمی جایگزین استاندارد طلا کرد. پس از این تصمیم استفاده از سیستم استاندارد طلا، در تمام کشورهای دنیا متوقف شد و ارز فیات جایگزین این سیستم سنتی شد.

نحوه کار

چیزی که ارزهای فیات را ارزشمند می‌کند، قدرت کشوری است که آن را چاپ و عرضه می‌کند همچنین پذیرش طرفین قراردادها در استفاده از آن ارز هم باعث ارزشمندی آن می‌شود. در واقع زمانی که مردم جهان در ذهن خود یک ارز مانند دلار را می‌پذیرند و در مبادلات مالی خود از آن به عنوان وسیله‌ای برای انتقال ارزش استفاده می‌کنند، آن ارز ارزشمند می‌شود. از این رو اگر مردم اعتقاد و اعتماد خود را نسبت به یک پول فیات از دست بدهند، آن پول دیگر ارزشی نخواهد داشت. این همان قانون تقاضا است که همواره در اقتصاد نقش پررنگی داشته است.

این اتفاقی است که در مورد پول فیات رخ می‌دهد. در مورد پول‌های کالایی چنین اتفاقی رقم نمی‌خورد؛ زیرا آن پول به دلیل داشتن پشتوانه کالایی، ذاتا دارای ارزش است. اگر از فردا مردم جهان به این نتیجه برسند که دلار را در تبادلات مالی خود استفاده نکنند و در قراردادهای تجاری خود از ارز دیگری استفاده کنند، ارزش دلار کاهش یافته و به تدریج از چرخه مالی خارج خواهد شد. از طرفی اگر دولتی سیاست‌های نادرست پولی را در زمینه پول فیات ملی خود اتخاذ کند، مستقیما در ارزش آن تاثیر خواهد گذاشت. به همین دلیل تعادل میان عرضه و تقاضا و همچنین قدرت اقتصادی، نظامی، فرهنگی و غیره یک کشور، مستقیما در ارزش ارز ملی آن تاثیر دارد.

کشور زیمباوه نمونه‌ای از بدترین انواع مدیریت ارز یک کشور است. بانک مرکزی این کشور در زمان مواجهه با بحران اقتصادی، با سرعت خیره‌کننده‌ای اقدام به چاپ پول کرد. نتیجه چنین اقدامی، وقوع ابرتورم در اقتصاد زیمبابوه بود. مطابق گزارش روزنامه گاردین، تورم کشور زیمباوه در سال ۲۰۰۸ بین ۲۳۰ تا ۵۰۰ میلیون درصد تخمین زده شد. قیمت‌ها با چنان سرعتی افزایش می‌یافت که مردم برای خرید کالاهای اساسی مجبور به حمل کیسه‌های پول بودند. بر اساس اطلاعات وال استریت ژورنال، در اوج بحران اقتصادی در این کشور، ارزش ۱۰۰ تریلیون دلار زیمبابوه معادل ۴۰ سنت دلار امریکا بود.

مقایسه ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات

ارزهای دیجیتال ماهیت فیزیکی ندارند و قابل رویت نیستند. این پول‌ها در بستر بلاکچین‌ فعالیت می‌کنند و در کیف پول‌های دیجیتالی ذخیره می‌شوند. ارز دیجیتال در دهه ۹۰ میلادی به‌وجود آمد و با معرفی چند نمونه‌ی ناموفق مانند ای گلد و ریزور لیبرتی پا به عرصه‌ی اقتصاد جهان گذاشت. اما در سال ۲۰۰۹ محبوب‌ترین ارز دیجیتالی یا رمزارز جهان یعنی بیت کوین (BTC) به دنیا معرفی شد و تحولی عظیم در دنیای ارزهای دیجیتال ایجاد کرد. بیت کوین و سایر رمزارزها دریچه‌ای تاره به سوی اقتصاد جهانی گشوده‌اند.

این ارزها تفاوت‌های عمده‌ای با اسکناس‌ها و سکه‌های رایج امروز جهان دارند. در ادامه به بررسی این تفاوت‌‌ها می‌پردازیم.

• تنها وجه اشتراک ارزهای فیات و دیجیتال، نبود پشتوانه‌ی فیزیکی در هر دوی این سیستم‌های پولی است.
• بیشتر رمزارزها در مقدار محدودی تولید می‌شوند و برای تولید محدود آن‌‌ها پروتکل‌های خاص مشخص شده است (هاوینگ بیت کوین). سایر آن‌ها نیز برای کنترل این موضوع پروتکل‌‌هایی را تعیین کرده‌اند که از ایجاد تورم جلوگیری کنند. این امر نقطه‌ی مقابل امکان تولید بی‌رویه ارزهای فیات (عامل اصلی تورم) است.
• برخلاف دلیل پیدایش ارزهای فیات که کنترل بیشتر دولت‌مردان و بانک‌های مرکزی بوده است، کریپتوکارنسی یا رمزارز با هدف عدم تمرکز و کنترل‌زدایی به‌وجود آمده است.
• استفاده از پول فیات بستگی به مرزهای جغرافیایی و پذیرش آن در کشوری دارد که قصد دارید از آن استفاده کنید. اما پول دیجیتالی محدودیت مرزی و جغرافیایی ندارد و در سراسر دنیا قابل استفاده است.
• ارزهای دیجیتال به‌دلیل استفاده از سیستم‌های رمزنگاری در ساختار آن‌ها، امنیت بسیار بالایی دارند و امکان جعل، هک و سرقت آن‌ها بسیار پایین است. اما پول فیات به‌راحتی جعل می‌شود. حساب‌های بانکی که محلی امن برای نگه‌داری آن‌هاست، قابل هک شدن هستند و این پول‌ها همیشه در معرض سرقت قرار دارند.
• مهم‌ترین نکته که تا امروز در رقابت این دو ارز بسیار قابل توجه بوده است؛ میزان بالای پذیرش عمومی ارز فیات در مقایسه با ارز دیجیتال است. افکار عمومی هنوز آن‌چنان که باید و شاید ارزهای دیجیتال را به رسمیت نمی‌شناسد و پول فیات مقبولیت بیشتری دارد.
• مزیت دیگر ارزهای فیات به نسبت نوع دیجیتال آن‌ها، نوسانات پایین است. رمزارزها دنیای پر نوسانی دارند؛ از این رو افراد کم‌تری به سرمایه‌گذاری در این بازار اطمینان می‌کنند.

یکی از دغدغه‌های کاربران ایرانی، تبدیل بیت کوین به تومان و ریال است. پیدا کردن صرافی مطمئن، اتصال مستقیم به استخرهای استخراج یا خرید و فروش بیت کوین با تسویه ریالی سریع دراغلب موارد با چالش‌هایی همراه است.

تبدیل بیت کوین به پول نقد

منظور از پول نقد ارز فیات است. ارز فیات ارزی است که توسط دولت صادر می‌شود تا ارز قانونی در مناطق تحت کنترل دولت باشد. پول فیات توسط یک کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی‌شود. ارزش پول فیات از رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده به جای ارزش کالایی که پشتوانه آن است، به دست می‌آید.

چند راه آسان برای تبدیل بیت کوین به ریال/تومان وجود دارد. قبل از انتخاب هر یک از روش‌های ذکر شده، باید بدانید که چگونه می‌خواهید ارز فیات خود را دریافت کنید. می‌‌توانید از دو روش زیر برای تبدیل بیت کوین به پول نقد استفاده کنید:

روش اول: تبدیل بیت کوین به ریال از طریق صرافی

آسان‌ترین نحوه تبدیل بیت کوین به تومان، استفاده از ماشین حساب ارز دیجیتال است. اصلی‌ترین کاربرد یک ماشین حساب ارز دیجیتال، تبدیل ارزهای مختلف به یکدیگر است. شما در ماشین حساب ارز دیجیتال به راحتی می‌توانید بیت کوین، اتریوم و سایر آلت کوین‌ها را به تومان یا دلار تبدیل کنید یا حتی از آن برای تبدیل رمز ارزها به یکدیگر کمک بگیرید.

صرافی‌ ارز دیجیتال به‌عنوان یک واسطه میان خریدار و فروشنده عمل می‌کند. برای تبدیل بیت کوین به ریال در صرافی کافی است که شما در یک صرافی ارز دیجیتال معتبر ثبت نام و احراز هویت کنید. سپس شما برای فروش بیت کوین قیمتی را تعیین می‌کنید و خریدار بیت کوین(در قیمت اعلام‌شده توسط شما) به‌واسطه صرافی پیدا می‌شود و فروش بیت کوین به‌سادگی انجام می‌پذیرد. این یکی از راحت‌ترین راه‌های تبدیل بیت کوین به ریال است.

روش دوم: تبدیل بیت کوین به ریال از طریق فروش مستقیم

روش دوم این است که بیت‌ کوین‌های خود را به شخص دیگری مستقیماً بدون دخالت شخص ثالث مانند بانک یا صرافی انتقال دهید. برای اینکار کافی است که شما بیت کوین‌های خود را مستقیماً به آدرس کیف پول او منتقل کنید و سپس در ازای آن ریال دریافت کنید. در این نوع انتقال، برخی از خطرات امنیتی وجود دارد، زیرا وقتی بیت کوین را به شخص دیگری انتقال می‌دهید، آن تراکنش برگشت‌ناپذیر است. بنابراین اگر بیت‌کوین‌های خود را برای شخص دیگری ارسال می‌کنید و آن شخص مبلغ توافق شده را پرداخت نمی‌کند، هیچ راهی برای بازیابی بیت‌کوین‌ وجود ندارد. بنابراین، هر زمان که می‌خواهید بیت‌کوین‌ها را به شخص دیگری بفروشید، چه یکی از اعضای خانواده، دوست یا شخص دیگری، مطمئن شوید که می‌توانید به این شخص اعتماد کنید و برای بیت‌کوین‌هایی که ارسال می‌کنید پول دریافت خواهید کرد.

آموزش تبدیل بیت کوین به ریال در صرافی

برای فروش و تبدیل بیت کوین به ریال در یک صرافی، می‌توانید مراحل زیر را به ترتیب دنبال کنید.

انتخاب صرافی

در قدم اول باید یک صرافی را انتخاب کنید که این امکان را به شما بدهد تا بیت کوین خودتان را بفروشید و در ازای آن پول نقد دریافت کنید. بهتر است یک صرافی را در ایران انتخاب کنید تا مشکلات حقوقی و مالی و داستان‌های مربوط به حساب‌ ارزی را به حداقل برسانید.

ثبت‌نام

بعد از اینکه صرافی موردنظرتان را انتخاب کردید، باید یک حساب کاربری در آن باز کنید. بیشتر صرافی‌ها برای جلوگیری از مسائل امنیتی، تایید و احراز هویت هم دارند، بنابراین شما باید مدارک شناسایی‌تان را برای آنها ارسال کنید تا فرآیند ثبت‌نام بدون مشکل انجام شود.

افزایش موجودی

بعد از اینکه ثبت‌نام کردید و احراز هویت شدید، می توانید موجودی کیف پول بیت کوین خودتان را به حساب کاربری‌تان در صرافی واریز کنید. برای این کار باید آدرس کیف پول دیجیتالی‌ را به صرافی موردنظرتان بدهید.

معامله

خب، حالا که موجودی بیتکوین شما در صرافی قرار دارد، می‌توانید برای فروش آن درخواست تراکنش ثبت کنید. بعضی از صرافی‌ها امکان تبدیل بیتکوین به ریال را دارند، درحالی که بیشتر صرافی‌ها این امکان را برای شما فراهم نمی‌کنند. این موضوع به این معنی است که شما باید بیت کوین های خودتان را به یک واحد پایه دیگر مانند دلار یا یورو تبدیل کنید و سپس این واحد را به ریال تغییر بدهید.

برداشت پول

بعد از موفقیت در معامله و ثبت درخواست فروش، می‌توانید پول خودتان را از حساب کاربری‌تان در صرافی برداشت کنید. بیشتر صرافی‌ها این امکان را برای شما در نظر می‌گیرند که پول را به حساب بانکی خودتان منتقل کنند.

فقط شما باید یک‌سری نکات مهمی را در نظر داشته باشید تا بتوانید با کمترین دردسر ممکن مراحل تبدیل بیت کوین به ریال را نهایی کنید.

نکاتی که باید حتماً در نظر داشته باشید

اولاً در مورد صرافی‌ها خوب تحقیق کنید تا بهترین و امن‌ترین صرافی را برای تبدیل بیت کوین به ریال انتخاب کنید. علاوه‌براین بهتر است حواستان به درصد کارمزدها هم باشد، طبیعتاً هرچقدر این درصد کمتر باشد، هربار مبلغ کمتری از پول‌تان کسر می‌شود.

اتریوم یک ارز دیجیتال با سیستمی بر پایه بلاکچین است. بلاک چین اتریوم یک فضای کاملا جداگانه با دیگر بلاک چین‌ها دارد. از آن جایی که ارز اتریوم به صورت غیرمتمرکز است، در سراسر دنیا توسط گره‌ها (Node) کنترل می‌شود تفاوت‌ها شکل می‌گیرند.

اتریوم (Ethereum) دارای یک بلاکچین کاملا منحصر است. عملکرد این بلاکچین با سایر بلاکچین‌های بومی مانند بیت کوین (Bitcoin) و غیره کاملا متفاوت است. همچنین، “ETH” یا اتر، کوین مخصوص بلاک چین اتریوم است که در صرافی‌های رمزنگاری شده مورد معامله قرار می‌گیرد. این کوین در فضای کریپتوکارنسی به روش‌های دیگری هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به طور کلی، باید بگوییم که اتریوم یک سیستم عمومی و آزاد بر پایه بلاکچین است. بلاکچین اتریوم، یک سیستم پرداخت و زبان برنامه نویسی مختص به خودش را دارد. از آن جایی که ارز اتریوم کنترل کننده مرکزی ندارد و غیرمتمرکز است، سیستم‌های کامپیوتری متفاوتی در سراسر دنیا، آن را کنترل می‌کنند. این کاربرانی که کنترل اتریوم را به دست می‌گیرند، گره “Node” نام دارند. یکی از وظایف این گره‌ها برقراری امنیت در شبکه است.

داده‌ها در اتریوم به صورت محرمانه روی یک سرور مرکزی ذخیره نمی‌شوند؛ بلکه تمامی اطلاعات در میان این گره‌ها پخش شده و هر یک از آنها، یک کپی از داده‌های بلاک چین اتریوم را در دست خواهند داشت.

تاریخچه بلاک چین اتریوم

ویتالیک بوترین یکی از افراد مهم و تاثیر گذار در حوزه بلاک چین، خالق بلاک چین اتریوم است. ویتالیک بوترین قبل از ایجاد اتریوم، در انجمن بیت کوین عضو بود و برای توسعه این بلاک چین نیز کارهای مختلفی را انجام داده است.

ویتالیک بوترین در همین راستا تعدادی مقاله مهم برای ارزهای دیجیتال منتشر کرده است که خواندن این مقالات می‌تواند به درک بیشتر کاربران از ارزهای دیجیتال و آینده آنها کمک کند. ویتالیک بوترین قبل از این که اتریوم را منتشر کند، با یک فرد دیگر مجله بیت کوین را به وجود آورد. Bitcoin Magazine یکی از اولین نشریاتی است که برای دنیای بلاک چین و بیت کوین ایجاد شده و مطالب مفیدی را منتشر می‌کند.

پس از گذشت 5 سال از انتشار اولین بلاک چین دنیا به نام بیت کوین، بوترین در سال 2013 اتریوم را بناگذاری کرد. پس سال ساخت بلاک چین اتریوم را می‌توان 2013 دانست. بوترین با شناخت نیاز بیت کوین به یک زبان برنامه نویسی جدید، اتریوم را به وجود آورد.

اتریوم قصد داشت تا با استفاده از زبان برنامه نویسی نوین خود به ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز کمک کند. زمانی که بوترین ایده ایجاد محیطی برای توسعه نرم افزارهای غیرمتمرکز را بیان کرد، کمتر فردی با او موافقت نمود. به همین دلیل ویتالیک بوترین به تنهایی دست به کار شده و اولین محیط برای ایجاد چنین برنامه‌هایی را طراحی کرد. اتریوم اولین و مهم‌ترین محیط بلاک چینی برای ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز است.

اصلی‌ترین قابلیتی که اتریوم در خود جای می‌دهد، امکان ساخت و استفاده از قرارداد هوشمند است. ایده ساخت قرارداد هوشمند و اجرای برنامه‌های توزیع شده روی سیستم کاربران حاضر در بلاک چین باعث شده تا در حال حاضر شاهد ساخت بازی‌های بلاک چینی، متاورس‌ها و حتی توکن‌های غیرمثلی یا ان اف تی‌ها باشیم.

اتریوم در تاریخچه خود، نقاط مهمی را تجربه کرده است. عرضه اولیه سکه یا ICO که در حال حاضر توسط اکثر پروژه‌ها انجام می‌شود. اولین بار توسط این پلتفرم به کار گرفته شد. بلاک چین اتریوم برای اهدافی که در نظر گرفته بود، به سرمایه نیاز داشت.

سازندگان و توسعه دهندگان اتریوم تصمیم گرفتند برای جذب سرمایه، از عرضه اولیه سکه استفاده کنند. در این حالت کاربران می‌توانستند برای حمایت از پروژه اتریوم، توکن مخصوص آن را خریداری کنند. در حقیقت عرضه اولیه سکه اتریوم از تنها نمونه‌های موفق عرضه اولیه سکه است. در نهایت اتریوم توانست سرمایه 18 میلیون دلاری جمع آوری کند. پس از جذب سرمایه در سال 2014، این پلتفرم برای اولین در سال 2015 به صورت تستی اجرایی گردید.

لایه‌های بلاکچین

تمام شبکه‌های بلاکچین از جمله بلاکچین اتریوم دارای ۴ لایه هستند که هر لایه اجزای متفاوتی را به اکوسیستم بلاک چین اضافه می‌کند. این لایه‎‌ها عبارتند از: لایه صفر، لایه یک، لایه دو، لایه سه. در ادامه به صورت مختصر در مورد هر یک از لایه‌ها توضیح می‌دهیم.

لایه صفر

لایه صفر شامل اجزایی مانند اینترنت، اتصالات و سخت افزار برای انجام عملیات های لایه یک است. در این لایه، زیر ساخت‌هایی برای پشتیبانی از اتریوم، بیت کوین و غیره تشکیل می‌شود.

لایه یک

لایه یک، لایه‌ای پایه در بلاکچین است و برای برقراری امنیت در بلاکچین، به تغییر ناپذیری در این لایه نیاز داریم. این لایه به تمامی مواردی که به بهبود عملکرد سطح پایه بلاکچین کمک می‌کند، مربوط می‌شود. این موارد شامل، حل اختلاف، زمان بلوک، پارامترها و قوانین بلاکچین است.

لایه دو

یک لایه بر روی لایه پایه یا یک قرار می‌گیرد که مربوط به راه حل‌های شبکه پوششی می‌شود. پروتکل‌های لایه دوم برخی از تعاملات لایه یک را حذف می‌کند. این کار باعث افزایش مقیاس پذیری در بلاکچین می‌شود. در نتیجه، در پروتکل اصلی بلاکچین، قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) تنها وظیفه انجام سپرده‌ها و برداشت‌ها را دارند. همچنین، فعالیت‌های خارج از بلاک را برای پیروی از قوانین بررسی می‌کنند.

لایه سه

لایه سوم به نوعی یک لایه کاربردی است. پروژه‌هایی که در لایه سه اجرا می‌شوند، جزئیات فنی کانال ارتباطی را پنهان کرده و دقیقا مانند یک رابط کاربردی عمل می‌کند. بیشتر پروژه‌هایی که در لایه سه اجرا می‌شود، مربوط به برنامه‌های غیرمتمرکز هستند.

با افزایش قيمت و شهرت رمز ارزها، سرمايه‌گذاران نیز به دنبال سودآوری از این بازار هستند. یکی از روش های کسب درآمد از این بازار، انجام معاملات رمز ارز با استفاده از گستره‌اي از صرافي‌هاي مختلف است. روش دیگر که به عنوان استخراج یا ماینینگ شناخته می‌شود، با فعالیت مراكز عظيم استخراج بيت كوين به تجارتي بزرگ تبديل شده است. اين مراكز به صورت استراتژيك در مناطقي با آب‌وهواي مطلوب، قيمت برق پايين و دسترسي به توان محاسبه بالا، مانند چین، قرار دارند.

کاربران حوزه بلاکچین شرکت ریپل را با نام رمزارز آن یعنی XRP می‌شناسند؛ اما XRP تنها یکی از محصولات شرکت ریپل است.

هدف ریپل

هدف اصلی شرکت Ripple اتصال بانک‌ها، سیستم‌های پرداخت و صرافی‌های دارایی‌های دیجیتال برای پرداخت سریع‌تر و مقرون به صرفه جهانی است. به عبارت ساده‌تر ریپل قصد دارد یک شبکه پرداخت امن و غیرمتمرکز برای بانک‌ها و موسسات مالی ایجاد کند. شبکه ریپل جایگزینی مناسب برای سیستم پرداخت‌های بین‌المللی فعلی است که توسط اکثر بانک‌ها، به‌منظور ارتباطات مالی بین بانکی در سراسر جهان استفاده می‌شود.

یکی از تفاوت‌های ریپل با سایر شبکه بلاکچینی در این است که قصد دارد به بانک‌ها و موسسات مالی کمک کند که تبادلات بین‌المللی خود را از طریق این شبکه به انجام برسانند. در حالی که سایر شبکه‌های بلاکچینی مانند بیت کوین با هدف حذف واسطه‌ها، بانک‌ها، موسسات مالی و ایجاد یک روش جدید در پرداخت ایجاد شده‌اند. استفاده از شبکه ریپل برای پرداخت‌های بین‌المللی چندین مزیت مهم دارد:

• انجام تراکنش‌های مالی در کمتر از چند دقیقه (انجام تراکنش‌ها با استفاده از روش‌های سنتی مانند سوئیفت تا یک هفته به طول می‌انجامد)
• بیشترین میزان مبادلات مالی در شبکه ریپل کارمزدی کمتر از ۱ سنت دارد.
• استفاده از این شبکه به موسسات مالی اجازه می دهد از رمزارز XRP برای انجام هرگونه تراکنش‌های مالی استفاده کنند.

ريپل چه فرقي با بیت کوین دارد؟

بيت كوين و بسياري از ارزهاي رمزنگاري شده مشهور، به استخراج به عنوان راهي براي حفظ و کنترل شبکه، متكي هستند. براي مثال، بيش از 75 درصد از 21 ميليون بیت کوینی که قابل استخراج است، از طریق الگوریتم اثبات كار استخراج شده است. مزيت يك رمز ارز مبتني بر استخراج اين است كه شرايط بازار تا حدي به تعيين مقدار تلاشي كه براي ايجاد بلاك‌هاي جديد به كار می‌رود، كمك مي‌كنند. زماني كه قيمت‌ها پايين هستند، هزينه استخراج ارزهاي رمزنگاري‌شده ممكن است از ارزششان فراتر رفته و منجر به کاهش فعاليت استخراج شود. قيمت‌هاي فزاينده نيز منجر به سرمايه‌گذاري فراوان در صنعت ماینینگ مي‌شود.

اما بر خلاف بیت کوین، رمز ارز شبکه ریپل را نمی توان استخراج کرد. کل ريپل موجود در شبکه (100 ميليارد) از پیش استخراج شده‌اند. موسسان آزمايشگاه‌هاي ريپل به صورت شخصی از 20 ميليارد ريپل نگهداري كرده و 80 ميليارد باقي را در اختیار شبکه قرار داده‌اند. در پايان ماه دسامبر 2017، آزمايشگاه‌هاي ريپل بيش از 38.7 ميليارد ريپل شامل قراردادهاي تجاري را توزيع كردند. این شركت از 6.25 ميليارد ريپل مستقيما نگهداري كرده و 55 ميليارد ريپل را در یک حساب escrow قرار دادند.

استخراج ارز دیجیتال به چه معناست؟

ماینینگ ارز دیجیتال به فرایندی گفته می شود که در طی آن رمز ارز های جدیدی به دست می آیند و به بازار اضافه می شوند. این یکی از پرطرفدار ترین روش های کسب درآمد از ارز دیجیتال است. ماینینگ ارز های دیجیتال در واقع، فرآیند به‌روزرسانی دفتر کل و افزودن یک بلوک جدید از تراکنش‌ها به زنجیره اصلی یا به عبارتی همان بلاک چین است که توسط کاربرانی به نام ماینر ها با نرم‌افزار تخصصی انجام می شود تا معادلات ریاضی دلخواه تولید شده توسط شبکه را حل کنند و در نتیجه ارز دیجیتال رایگان دریافت کنند.

نحوه استخراج یا ماین کردن ریپل (XRP)

ارز دیجیتال XRP اغلب متفاوت از هر ارز دیجیتال دیگری دیده می‌شود. برخی XRP را به هیچ وجه به عنوان یک کریپتو در نظر نمی‌گیرند، و دلیلش این است که پروتکل حاکمیتی دارد که به الگوریتم اثبات کار (PoW) یا اثبات سهام (PoS) نیاز ندارد. در عوض، از سیستم RPCA بدون تکیه بر استخراج برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها استفاده می‌کند. پروتکل ریپل تراکنش‌ها را تأیید می‌کند و یکپارچگی شبکه را از طریق سیستمی از ولیدیتورهای قابل اعتماد حفظ می‌کند.

اگر کاربران بخواهند XRP را از طریق ماینینگ به دست آورند، باید ابتدا ارزهای دیجیتال دیگری مانند BTC یا اتر (ETH) را استخراج کنند، سپس کوین یا توکن استخراج شده را با XRP از طریق صرافی تعویض کنند. کاربران هنگام مشاهده توصیه‌هایی در مورد نحوه استخراج XRP باید محتاط باشند، زیرا به احتمال زیاد آنها کلاهبرداری هستند.

شبکه ریپل یکی از پرحاشیه‌ترین شبکه‌های بلاکچینی است. شبکه ریپل برخلاف سایر بلاکچین‌ها خدمات خود را به بانک‌ها و موسسات مالی ارائه می‌دهد. در واقع موسسات مالی مهم‌ترین مشتریان ریپل هستند. همچنین شکایت SEC از ریپل باعث شد تا مشکلات زیادی برای این شبکه ایجاد شود؛ اما این پرونده بعد از دو سال با پیروزی ریپل به پایان رسید. همچنین با وجود این پرونده همچنان موسسات مالی بسیاری از RippleNet برای ارائه خدمات خود استفاده می‌کنند.

استخراج اتریوم با کامپیوتر خانگی اندکی دشوار است، اما با کمی کمک می‌توانید طی مدت کوتاهی شروع به استخراج اتریوم با کامپیوتر کنید.

اتریوم نیز مانند بیت کوین یک رمزارز است که در شبکه اتریوم توسط شرکت‌کنندگان در شبکه تایید و به‌روزرسانی می‌شود. استخراج آن نیز درست مثل بیت کوین است؛ یعنی تنها راه ساخت بلاک تراکنش‌های جدید اتریوم، استخراج آن بلاک است.

با این‌حال تفاوت‌هایی بین استخراج بیت کوین و اتریوم وجود دارد. بلاک‌های تراکنش اتریوم هر 15 ثانیه یک‌بار اضافه می‌شود، درحالی‌که این زمان برای بلاک‌های بیت کوین 10 دقیقه است. پاداش استخراج‌کننده اتریوم 2 اتریوم به اضافه کارمزدهای پردازش کد درون بلاک است.

اتریوم برای استخراج از الگوریتمی به‌نام Ethash استفاده می‌کند که با الگوریتم hashcash بیت کوین متفاوت است. قبلا نمی‌شد با ماینرهای مشهور ASIC که برای استخراج بیت کوین طراحی شده‌اند اتریوم استخراج کرد، اما شرکت بیت‌مین از سال 2018 اقدام به تولید ASICهایی با قدرت بالا کرد که عملاً از ریگ‌های GPU قیمت پایین‌تر و قدرت بالاتری دارد.

سودآوربودن یا نبودن استخراج اتریوم هر لحظه و نسبت به هر شرایطی ممکن است تغییر کند. عوامل زیادی از جمله قیمت اتر و هزینه برق بر سودآوری این فعالیت تأثیر مستقیم دارند. با واردکردن مجموع قدرت پردازش کارت‌های گرافیک و هزینه برق در یک ماشین حساب استخراج می‌توانید سودآوری این فعالیت را به‌صورت لحظه‌ای محاسبه کنید.

سیستم مورد نیاز برای استخراج اتریوم با کامپیوتر

سیستم‌عامل پیشنهادی ما برای استخراج اتریوم، ویندوز (به‌خصوص ویندوز 10) است. توضیح سخت‌افزار مورد نیاز برای استخراج، خود می‌تواند یک مقاله کامل باشد، اما در اینجا ملاحظات مهمی که پیش از درست کردن ریگ استخراج باید بدانید را آورده‌ایم.

• به یک مادربرد با تعداد اسلات کافی PCI-E برای پشتیبانی از تعداد کارت گرافیک‌هایی (GPU) که استفاده می‌کند نیاز خواهید داشت.
• اگر بیش از یک GPU دارید، باید برای هر GPU اضافی یک رایزر PCI-E دیگر اضافه کنید.
• برای تامین برق سیستم استخراج خود باید مطمئن شوید که PSUتان دارای اتصالات کافی برای تامین انرژی لازم ریگ استخراج‌تان است یا خیر.
• یک CPU معمولی و حداقل 4 گیگابایت رم نیاز دارید. از سازگار بودن مادربرد، CPU و رم سیستم مطمئن شوید.
• ماوس، کی‌بورد و مانیتور استاندارد نیاز دارید. اگر ریگ استخراج‌تان را از راه دور کنترل می‌کنید، باید آن را با یک کابل HDMI به سیستم متصل کنید تا با بالا آمدن ویندوز به راحتی قابل دسترسی باشد.

اگر سیستم‌تان الزامات کلی و حداقل یک گرافیک 3 گیگابایتی داشته باشد، می‌توانید با کامپیوتر اتریوم استخراج کنید. بعضی از لپ‌تاپ‌های گیمینگ یا مخصوص بازی، گرافیک‌های بالایی دارند، اما گرمایی که در هنگام عملیات استخراج تولید می‌شود می‌تواند بر سلامت قطعات دیگر لپ‌تاپ تاثیر منفی بگذارد، پس توصیه می‌کنیم از کامپیوتر خانگی استفاده کنید.

برای استخراج اتریوم باید مراحل زیر را طی کنید:

۱- تهیه سیستم سخت‌افزار قدرتمند ریگ استخراج اتریوم

ماینینگ (mining) یا استخراج اتریوم نیازمند داشتن سیستم سخت‌افزاری قدرتمند و برق است. استخراج اتریوم معمولاً با استفاده از کارت گرافیک (GPU) انجام می‌شود و به جز اتریوم ارزهای دیجیتال دیگر هم می‌توانیم استخراج کنیم. برای استخراج اتریوم با کارت گرافیک باید یک دستگاه ریگ استخراج کارت گرافیک تهیه کنیم. ریگ به معنای یک پک از سخت‌افزارها است و مشابه کیس کامپیوترهای شخصی است. از همان سخت‌افزارها در ریگ استفاده می‌شود با این تفاوت که تعداد زیادی کارت گرافیک روی آن نصب شده است. روی کاغذ با کامپیوترهای خانگی و یا لپ‌تاپ‌های شخصی می‌توانیم استخراج اتریوم را انجام داد اما به‌هیچ‌عنوان توجیه اقتصادی ندارد و به‌صرفه نیست.

ریگ‌های استخراج را می‌توانیم به‌صورت آماده خریداری کنیم و یا مانند کامپیوترهای شخصی قطعات را بخریم و سرهم کنیم. از جمله این قطعات می‌توان به کارت گرافیک قدرتمند، شاسی ریگ، منبع تغذیه مناسب، RAM، پردازنده مرکزی CPU، حافظه درایو SSD، کابل‌های موردنیاز، مادربرد و اینترنت ثابت و مودم اشاره کرد.

پس از تهیه تمامی سخت‌افزار، نوبت به اسمبل کردن آن می‌رسد. در فضای وب فیلم‌های آموزی زیادی وجود دارد و می‌توانیم با کمک آنها این کار را انجام دهیم. از سیستم‌عامل‌های ویندوز، مک، لینوکس و سیستم‌های مخصوص ماینینگ برای اجرای نرم‌افزارهای استخراج می‌توانیم استفاده کنیم. برای افراد تازه‌کار استفاده از ویندوز ۱۰ می‌تواند گزینه مناسبی باشد. ممکن است روی دستگاه ریگ درایو DVD نداشته باشیم و می‌توانیم ویندوز را از طریق فلش مموری نصب کنیم. پس از نصب سیستم‌عامل حالا باید یک کیف پول بسازیم تا اترهای استخراج شده را دریافت کنیم.

۲- ساخت کیف پول اتریوم

فرایند ساخت کیف پول اتریوم بسیار ساده است و برای ملکه ارزهای دیجیتال کیف پول‌های زیادی وجود دارند که می‌توانیم از آنها استفاده کنیم. کیف پول را می‌توانیم مانند یک حساب بانکی در نظر بگیریم و برای دریافت، ارسال و ذخیره اتریوم از آن استفاده کنیم.

۳- پیوستن به یک استخر استخراج و شروع کار

پس از آماده‌کردن تجهیزات سخت‌افزاری و ساخت کیف پول نوبت به پیوستن به یک استخر استخراج و شروع به کار می‌رسد. استخر استخراج یک پلتفرمی است که در آن استخراج‌کنندگان قدرت سخت‌افزاری خود را در کنار هم قرار می‌دهند و همه برای استخراج ارز موردنظر تلاش می‌کنند. در این روش هر ماینر بر اساس توان پردازشی خود سود دریافت می‌کند. در سایت investoon.com می‌توانید بهترین استخر استخراج برای اتریوم را مشاهده کنید. هر استخر استخراج نسبت به توان پردازشی خود، میزان کارمزد و کیفیت خدماتش می‌تواند متفاوت باشد.

استیبل کوین‌ها (Stablecoin) دسته‌ای از ارزهای دیجیتال و اصطلاحاً «رمز پایه» هستند که به منظور ایجاد ثبات قیمت در بازار کریپتوکارنسی به وجود آمده‌اند. هر استیبل کوین به واسطه یک دارایی واقعی پشتیبانی می‌شود و بهترین آن ها در بازار می‌کوشند تا با کنترل نوسانات قیمت در بازار رمزارزها بهترین و امن‌ترین بستر سرمایه‌گذاری را برای معامله‌گران به وجود بیاورند. اگر چه ارزشمندترین رمزارز بازار یعنی بیت کوین (BTC/USD) به عنوان محبوب‌ترین گزینه برای معاملات ارزیابی می‌شود، اما نوسانات بسیار بالای قیمت از جمله نقاط ضعف آن محسوب می‌شود.

کاربرد

استیبل کوین‌ها برای این به وجود آمده‌اند تا از دارایی‌های کاربران محافظت کنند. حفظ ارزش دارایی‌های کاربران هدف اصلی استیبل کوین است. توجه داشته باشید که استیبل کوین توسط یک سازمان و شرکت خاص اداره می‌شوند و برای این که استیبل کوینی را خریداری کنید، باید آن شرکت کالا یا ارز فیات پشتوانه را به خزانه‌ای واریز کند؛ پس استیبل کوین نیز دارای ارزش بوده و می‌توان آن را برای معاملات مختلف استفاده کرد. از استیبل کوین می‌توانید برای خرید و فروش‌های خود در دنیای بلاک چین استفاده کنید.

گسترش بلاک چین‌ها و افزوده شدن به قابلیت‌های آنها باعث شده تا قراردادهای هوشمند به وجود آیند. در این صورت شرکت‌ها می‌توانند با استفاده از قراردادهای هوشمند و استیبل کوین‌ها، حقوق کارمندان خود را پرداخت کنند.

پرداخت حقوق کاربران در این شرایط به طور کامل خودکار خواهد بود. با توجه به این که سرعت انجام واکنش در دنیای استیبل کوین‌ها بسیار بالا است و انجام معامله با آنها کارمزد کمی خواهد داشت، کاربران زیادی از این نوع ارزها استفاده می‌کنند.

انواع استیبل کوین

انواع استیبل کوین‌ با توجه به پشتوانه‌شان به سه دسته‌ تقسیم می‌شوند. این پشتوانه می‌تواند پول فیات،‌ جواهراتی مثل طلا، الماس و… یا یک ارز دیجیتال باشد.

در حالت اول، شبکه‌ی استیبل کوین به اجبار حالت متمرکز پیدا می‌کند و در حالت دوم،‌ به علت داشتن یک پشتوانه‌ی غیرمتمرکز، استیبل کوین نیز ماهیت غیرمتمرکز پیدا می‌کند. مورد آخر هم کلاً بدون پشتوانه و براساس الگوریتم‌ها و «قرارداد هوشمند» (Smart Contract) کار می‌کند.

استیبل کوین با پشتوانه فیات

«استیبل کوین با پشتوانه‌ فیات» (Fiat-Collateralized Stablecoin) همان‌طور که از نامش پیداست، با اعتبار و پشتوانه‌ی یک دارایی واقعی مثل ارز فیات ساخته می‌شود. در بیشتر مواقع این ارز پشتوانه، دلار است ولی می‌تواند هر ارز دیگری مثل یورو یا پوند هم باشد.

برای تولید این نوع استیبل کوین به ازای هر تعداد سکه‌ی دیجیتال، با توجه به نسبت تبدیل (اکثراً ۱:۱ است) ارز فیات در یک حساب مشخص ذخیره شود. به عمل ارتباط دادن قیمت استیبل کوین به یک دارایی دیگر، «پِگینگ» (Pegging) گفته می‌شود.

البته در این روش، به جای ارز فیات از معادل دلاری دارایی‌های با‌ارزش دیگری مثل طلا و جواهرات هم می‌توان استفاده کرد. نکته‌ی مهم این است که مقدار و محل ذخیره‌ی پشتوانه‌ها مشخص و شفاف و قابل رصد باشند. از جمله استیبل کوین‌هایی که با پشتوانه‌ی فیات کار می‌کنند می‌توان تتر (USDT) و TrueUSD» (TUSD)» را نام برد.

استیبل کوین با پشتوانه‌ی فیات در واقع ساده‌ترین نوع استیبل کوین است و کاربرها به‌راحتی می‌توانند مفهوم آن را درک کرده و از آن استفاده کنند.

قیمت هر کوین در این روش همواره ثابت و برابر یک دلار خواهد ماند، زیرا به ازای هر واحد سکه‌ی دیجیتال، یک دلار در حساب بانکی کمپانی ارائه‌دهنده‌ی استیبل کوین وجود دارد و از آنجایی که هیچ پشتوانه‌ای روی بلاک چین نگهداری نمی‌شود، امکان هک شدن آن هم وجود ندارد. (مگر اینکه حسب بانکی هک شود که داستان جدایی دارد.)

با وجود تمام این مزیت‌ها، نکات مهمی در مورد استیبل کوین با پشتوانه‌ی فیات وجود دارد که باید نسبت به آن‌ها آگاهی داشته باشیم.

این ارزها به‌صورت کاملاً متمرکز اداره می‌شوند؛ زیرا نگهداری از پشتوانه‌ی آن‌ها در یک سیستم متمرکز مثل بانک صورت می‌گیرد. همچنین پشتوانه‌ها باید به طور منظم و دوره‌ای بازدید شوند و تناسب بین موجودی سکه‌های در گردش و موجودی خزانه برقرار باشد.

در نهایت اینکه نگهداری و جابه‌جایی این پول‌های پشتوانه، توسط سیستم قانون‌گذاری دولت‌ها کنترل می‌شود که محدودیت‌های قانونی مختلفی می‌تواند در این فرایند اختلال ایجاد کند.

استیبل کوین با پشتوانه کریپتو

مشکل متمرکز بودن استیبل کوین‌های با پشتوانه‌ فیات، ایده‌ی ساخت نوع جدیدی از آن‌ها را با عنوان «استیبل کوین با پشتوانه‌ کریپتو» (Crypto-Collateralized Stablecoin) به وجود آورد.

عملکرد این استیبل کوین مشابه نوع قبلی است با این تفاوت که پشتوانه‌ی آن به جای دارایی واقعی و ارز فیات،‌ یک کریپتوکارنسی یا ارز دیجیتال دیگر است. به این ترتیب تمام سیستم می‌تواند روی یک بلاک چین قرارگرفته و به‌صورت غیرمتمرکز فعالیت کند.

اگر یک استیبل کوین با پشتوانه‌ کریپتو با نسبت ۱:۱ با یک ارز دیجیتال مرتبط (یا Pegged) شود، دقیقاً به اندازه‌ی پشتوانه‌ی خود، نوسان خواهد داشت.

پس برای جلوگیری از این اتفاق، این ارتباط به نسبت بیشتری مثل ۲:۱ یا ۳:۱ صورت می‌گیرد تا اگر پشتوانه‌ی کریپتویی دچار نوسان قیمت شدید شد، قیمت استیبل کوین مربوط به آن بتواند ثابت بماند. به همین علت به این نوع استیبل کوین، «Over Collateralized» هم گفته می‌شود.

هرچه نوسانات ارز پشتوانه بیشتر باشد، باید از نسبت بزرگ‌تری برای ارتباط آن با استیبل استفاده شود تا ارزش استیبل کوین بهتر حفظ شود.

این سیستم به علت غیر‌متمرکز بودن، دارای شفافیت لازم برای بررسی و رصد تراکنش‌ها و همچنین میزان موجودی پشتوانه است و هر کاربر به‌راحتی می‌تواند موارد گفته‌شده را بررسی کند.

از طرف مقابل پیاده‌سازی این نوع استیبل کوین پیچیده‌تر بوده و کار با آن‌ها همچنان در زمان‌ نوسانات شدید قیمت با ریسک همراه است و می‌توان منجر به از دست رفتن وثیقه‌ها (یا در اصطلاح لیکوئید شدن) در پلتفرم‌های وام‌دهی شود.

«DAI» اولین استیبل کوین با پشتوانه‌ی کریپتو است که توسط پلتفرم وام‌دهی «MakerDAO» ایجاد شد. «sUSD» و «RSV» استیبل کوین‌های دیگری هستند که به ترتیب به شبکه‌های «Synthetix» و «Reserve Tokens» تعلق دارند.

استیبل کوین بدون پشتوانه یا الگوریتمی

«استیبل کوین بدون پشتوانه» (Non-Collateralized Stablecoin) آخرین نوع استیبل کوین است که در سیستم آن چیزی به نام پشتوانه وجود ندارد.

پس چطور کار می‌کند؟ این نوع استیبل کوین براساس مفهوم «عرضه و تقاضا» یعنی همان کاری که بانک‌های مرکزی کشورهای مختلف مدت‌هاست برای تنظیم ارزش پول ملی خود انجام می‌دهند، کار می‌کند. بانک‌های مرکزی در صورت کاهش ارزش پول، میزان عرضه و نقدینگی را کاهش می‌دهند و در زمان‌هایی که ارزش پول افزایش یابد، با افزایش عرضه باعث برگشت قیمت به محدوده‌ی مورد نظرشان می‌شوند.

استیبل کوین بدون پشتوانه نیز با استفاده از قراردادهای هوشمند روی بلاک چین، قیمت را براساس تغییر در میزان سکه‌های در گردش کنترل می‌کند. این روش توسط الگوریتم‌های خودکار انجام می‌شود و به همین دلیل به آن‌ها «استیبل کوین الگوریتمی» (Algorithmic Stablecoin) هم گفته می‌شود.

الگوریتمی که در این استیبل کوین‌ها استفاده می‌شود، در مواقعی که تقاضای زیادی برای خرید وجود داشته باشد، با تولید کوین‌های جدید، میزان عرضه را افزایش می‌دهد تا قیمت بالا نرود و برعکس، در زمان عرضه‌ی زیاد، با سوزاندن مقداری از کوین‌ها، مجموع سکه‌های در گردش را کاهش می‌دهد و باعث تنظیم قیمت استیبل کوین می‌شود.

مزیت استیبل کوین الگوریتمی عدم نیاز به پشتوانه‌ و عدم وابستگی به دیگر ارزهای دیجیتال است. این استیبل کوین‌ها به‌طور کامل غیرمتمرکز هستند و در زمانی که ارزهای فیات و یا کریپتوکارنسی‌ها دچار بحران شوند، می‌توانند بدون تأثیرگرفتن، به کار خود ادامه دهند.

استیبل کوین‌های الگوریتمی هنوز مقبولیت زیادی پیدا نکرده‌اند و با همه‌ی مزیت‌هایی که دارند، همچنان پدیده‌ای تازه و پرریسک به شمار می‌آیند.

اگر کوچک‌ترین مشکلی در کد برنامه‌ی آن‌ها ایجاد شود، ممکن است تمام شبکه از بین رفته و قیمت کوین‌ها به صفر برسد و از آنجایی که هیچ پشتوانه‌ای وجود ندارد، ضررهای جبران‌ناپذیری به کاربرها وارد می‌شود. از معروف‌ترین استیبل کوین‌های الگوریتمی می‌توان به Ampleforth» (AMPL) ،«DefiDollar» (USDC)» و Empty Set Dollar» (ESD)» اشاره کرد.

ارز دوج کوین که صرفا جهت یک شوخی ایجاد شده بود، این روزها بسیار مورد استقبال قرار گرفته است. این ارز توسط دو شخص به نامهای بیلی مارکوس (Billy Markus) و جکسون پالمر (Jackson Palmer) بنیان گذاری شده است.

این رمزارز مبتنی بر لاکی کوین می باشد. لاکی کوین خود فورکی از لایت کوین است. این رمزارز از الگوریتم pow پشتیبانی می کند و قابل استخراج است. برای استخراج این رمز ارز باید از دستگاه ماینری استفاده کنید که الگوریتم scrypt را پشتیبانی می کند.

شایان ذکر است دوج کوین در ۶ ماه دسامبر سال ۲۰۱۳ راه اندازی شد و تا الان رشد قیمتی داشته است.

آنچه برای خرید دوج کوین نیاز دارید

اینترنت پرسرعت

ارزهای دیجیتال ماهیتی فیزیکی ندارند و خرید و فروش و تبادل آن‌ها به روشی کاملاً دیجیتالی انجام می‌شود؛ درنتیجه داشتن اینترنت پرسرعت از بدیهیات فعالیت در بازار ارزهای دیجیتال است، اما توصیه به داشتن اینترنت پرسرعت در فرایند خرید و فروش ارزهای دیجیتال، به این دلیل است که نوسانات در بازار این ارزها معمولاً بسیار شدید هستند؛ از این‌رو گاهی به‌دلیل سرعت کم اینترنت ممکن است صرافی درخواست خرید ارز دیجیتال شما را به‌موقع دریافت نکند و این موضوع سبب شود که از سود جا بمانید یا حتی متضرر شوید. این موضوع به‌ویژه برای نوسان‌گیران اهمیت دارد.

کیف پول دیجیتال

پس از خرید ارز دیجیتال بهتر است حتماً ارز دیجیتال خریداری‌شده را به کیف پول معتبر انتقال دهید؛ درنتیجه شما باید پیش از هر چیز یک کیف پول معتبر برای ارز دیجیتال خود تهیه کرده و سپس در صرافی برای خرید آن اقدام کنید. کیف پول‌های ارزهای دیجیتال در انواع گرم و سرد ارائه شده‌اند. کیف پول‌های سرد که به کیف پول‌های سخت‌افزاری و کاغذی اشاره دارند، کلیدهای خصوصی کاربر را به‌صورت آفلاین ذخیره می‌کنند و به همین دلیل امنیت بالایی دارند؛ از این‌رو برای نگه‌داری رمز ارز با حجم بالا و برای مدت طولانی مناسب هستند؛ البته کیف پول‌های کاغذی معایب خاص خود را دارند.

کیف پول‌های گرم، کیف پول‌های تحت وب، دسکتاپ و موبایلی هستند که می‌توان بیشتر آن‌ها را به‌صورت رایگان تهیه کرد.

صرافی ارز دیجیتال

اکنون که کیف پول مناسب برای ذخیره ارزهای دیجیتال خود انتخاب و تهیه کرده‌ایم، باید به‌دنبال یک صرافی معتبر برای خرید ارز دیجیتال دوج کوین و دیگر ارزهای دیجیتال باشیم، اما نباید از انتخاب صرافی معتبر به‌سادگی بگذرید. برای اینکه مطمئن شوید آیا صرافی انتخابی محلی مناسب برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال شماست، باید آن را از جهات مختلف بررسی کنید؛ برای مثال تجربه افرادی که از آن صرافی استفاده کرده‌اند، یا میزان کارمزد معاملات می‌تواند از موارد مهم در انتخاب صرافی باشد که بر میزان سود شما نیز تأثیرگذار باشد. به علاوه حجم معاملات هم می‌تواند تأییدی بر اعتبار صرافی و محیطی مناسب برای نوسان‌گیران باشد؛ زیرا آن‌ها برای کسب سود به امکان خرید و فروش در قیمت‌های مختلف نیاز دارند.

خرید و فروش دوج کوین از طریق صرافی‌های خارجی

یکی دیگر از راه‌های خرید و فروش دوج کوین، استفاده از صرافی‌های آنلاین خارجی است. فعالیت این صرافی‌ها مربوط به خارج از کشور است و این روزها به دلیل تحریم‌های صورت گرفته، استفاده از آنها محدود شده است. در نتیجه این تحریم‌ها، بسیاری از حساب‌های کاربران ایرانی در صرافی‌های خارجی مسدود و تمامی دارایی‌هایشان بلوکه شد.

برخی از صرافی‌های آنلاین خارجی برای خرید و فروش دوج کوین، شامل:

• صرافی بایننس (Binance)
• صرافی کراکن (Kraken)
• صرافی بیت مکس (BitMex)
• صرافی هابی (Huobi.com)

خرید ارز دیجیتال دوج کوین از صرافی ایرانی

پیش از هر چیز، باید در صرافی موردنظر خود ثبت‌نام کنید. روند ثبت‌نام بسیار ساده است؛ معمولاً با واردکردن ایمیل و انتخاب یک رمز عبور و واردکردن کد معرف (ریفرال) کار ثبت‌نام به پایان می‌رسد. پس از ثبت‌نام نیز باید اطلاعات جزئی‌تر مانند نام، نام خانوادگی، کد ملی، اطلاعات بانکی که باید حتماً به نام خودتان باشد و معمولاً یک عکس سلفی به همراه برگه‌ای که در آن متن موردنظر صرافی نوشته شده باشد، ثبت شود تا به این صورت مراحل احراز هویت شما تکمیل گردد.

پس از انجام این مراحل اجازه دارید در صرافی واریز و برداشت انجام دهید و ارزهای دیجیتال موردنظر خودتان را خرید و فروش کنید. فرض ‌کنید شما در صرافی تبدیل یک حساب کاربری دارید و می‌خواهید ارز دیجیتال دوج کوین را در این صرافی بخرید. پیش از هر چیز باید حساب کاربری خود را شارژ کنید؛ برای این منظور باید حتماً از طریق حساب بانکی احراز هویت خود را در صرافی انجام داده باشید.

آیا خرید و فروش دوج کوین در ایران قانونی است؟

پاسخ به این سؤال هنوز در ایران قطعی نیست. یعنی برای نحوه خرید دوج کوین و فروش تمامی ارزهای دیجیتال هیچ قانون گذاری انجام نشده است. البته، عدم قانون گذاری در این زمینه به معنای ممنوع بودن آن برای مردم نیست.

استفاده از تمامی ارزهای دیجیتال برای بانک‌ها، صرافی‌ها و مؤسسات ممنوع است ولی خرید و فروش آن برای مردم ممنوع نیست. البته، تا جای ممکن درباره صرافی مورد نظر خود تحقیق کنید و از معتبر بودن اطمینان حاصل شوید. در صورت معتبر بودن صرافی و کیف پول، پلیس فتا می‌تواند پیگیری‌های مورد نظر در زمینه کلاهبرداری ارز دیجیتال را انجام دهد.

اتریوم مانند بیت کوین، لایت کوین و دوج کوین یک ارزدیجیتال غیرمتمرکز است. به این معنا که از رمزنگاری برای ایمن نگه داشتن دارایی های کاربران استفاده می کند، انتقال واحدها را از یک فرد به فرد دیگر تسهیل می کند و تولید واحدهای ارزی جدید را کنترل می نماید. این ارزدیجیتال یک ارز همتا به همتا است یعنی زمانی که شخصی با استفاده از آن معامله می کند، جزئیات تراکنش ها برای کاربران در شبکه پخش می شود و این امر تضمین می کند که واحدهای ارزی به صورت دو برابر خرج نمی شوند.

یک مرحله مهم بین زمانی که یک شخص هزینه یک محصول را با استفاده از اتریوم پرداخت می کند و فروشنده، اعلانی در مورد پرداخت دریافت می نماید وجود دارد. این همان زمانی است که فرایند استخراج اتفاق می افتد. برای هر تراکنش در شبکه بلاک چین، استخراج کنندگان از محفظه های GPU، تلفن های هوشمند، ASIC و سایر دستگاه ها برای ایجاد هش استفاده می کنند که بلوک انتقال جدید را به نسل قبلی متصل می کند. این پازل بر اساس الگوریتم SHA-256 ساخته شده است.

هنگامی که انتقال واحد از خریدار به فروشنده تأیید شود، ماینرها مقدار کمی اتریوم دریافت خواهند کرد. به دست آوردن ارزدیجیتال از طریق استخراج آسان نیست زیرا قدرت پردازشی لازم برای اثبات کار با گذشت زمان افزایش می یابد اما در درازمدت می تواند سود خوبی داشته باشد.

آیا استخراج اتریوم با گوشی امکان‌پذیر است؟

باید بگوییم بله! درحال حاضر این روش وجود دارد و شما می‌توانید بیت‌کوین، اتریوم و هر ارز دیجیتال دیگری را از طریق گوشی استخراج کنید.

اما استفاده از این روش معایب خودش را دارد، به عنوان مثال گوشی شما به اندازه تجهیزات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری استخراج کارآیی ندارد.

علاوه بر این، درآمد استخراج اتریوم با گوشی اندک است؛ چراکه اگر زمان و تلاش خود را برای استخراج به کمک سخت‌افزارهای قدرتمند بگذارید، سود بیشتری عاید شما خواهد شد.

استخراج کریپتو، صنعتی است که در آن اکثر استخراج‌کنندگان در مزارع (Farm) استخراج کار کرده و از تجهیزات تخصصی مانند ماینر پرقدرت ASIC برای کسب سود بیشتر استفاده می‌کنند که قدرت آن با گوشی‌های هوشمند قابل قیاس نیست.

با این حال؛ با گسترش حوزه استخراج، استخر استخراج (Pool Mining) به وجود آمد که هدف آن گردآوری قدرت محاسباتی بیشتر برای بهبود شانس استخراج‌کنندگان در حل الگوریتم‌ها و دریافت پاداش است.

در واقع شما می‌توانید با گوشی هوشمند خود به استخر استخراج وارد شده و قدرت محاسباتی گوشی خود را با استخراج‌کنندگان دیگر به اشتراک بگذارید.

اما باید توجه داشته باشید که قدرت پردازش گوشی شما در مقایسه با کامپیوترها و ماینرهای ASIC که ممکن است در استخر استخراج باشند، کمتر است؛ درنتیجه شما به اندازه قدرت پردازش گوشی خود پاداش دریافت می‌کنید.

ویتالیک بوترین، خالق اتریوم درباره استخراج اتریوم با گوشی گفته است: ”استخراج اتریوم با گوشی بازی احمق هاست!”

همچنین بوترین در تاریخ 13 اوریل 2019 طی مصاحبه خود عنوان کرد که استخراج اتریوم با گوشی موبایل را قبول ندارد.

او معتقد است که استخراج با گوشی موبایل به جای اینکه موجب رشد کاربران شود، آن‌ها را با امیدهای کاذب فریب می‌دهد.

چگونه از طریق استخراج اتریوم با گوشی درآمد کسب کنیم؟

دو راه برای این استخراج اتریوم با گوشی وجود دارد. راه اول استخراج انفرادی و راه دوم شرکت در استخرهای استخراج است. در ادامه به توضیح بیشتری در مورد هر یک می پردازیم.

1. استخراج اتریوم با گوشی به صورت انفرادی

کسب درآمد از طریق استخراج ارزدیجیتال در تلفن هوشمند اندرویدی سخت است اما غیرممکن نیست. اگرچه محدودیتی برای حداکثر عرضه اتر وجود ندارد، سختی شبکه باعث می شود ماه ها طول بکشد تا بخشی از یک اتریوم توسط اکثر تلفن های هوشمند تولید و استخراج شود و این امر موجب افت بازدهی این روش استخراج شده است.

این در حالی است که با سطح فعلی سختی شبکه، استخراج هر واحد اتر با دستگاهی تخصصی مانند NVIDIA GTX 3090 با هش ریت 500 مگاهش بر ثانیه حدود 7.5 روز طول می کشد.

2. استخراج اتریوم با گوشی با شرکت در استخرهای استخراج

استخرهای استخراج گروه هایی از ماینرهای میزبان سرور هستند که منابع محاسباتی خود را با هم به اشتراک می گذارند. هنگامی  که یکی از اعضای استخرها در رمزگشایی مسائل موفق باشد، آنگاه همه اعضا سهم خود را متناسب با مقداری که در پردازش مشارکت داشته اند، دریافت می کنند.

لازمه استفاده از برخی از برنامه های اندرویدی که برای استخراج اتریوم با گوشی طراحی شده اند، پیوستن به یک استخر ارزدیجیتال است. لیست معتبری از بهترین ها وجود ندارد اما می توانید به چند مورد معتبر مانند AntPool و Slush Pool ملحق شوید که هزینه‌های کمی دارند و روند ثبت نام آن ها آسان تر است.

هنگام انتخاب یک استخر، مهم است که اندازه آن را در نظر بگیرید. این امر تعیین می کند که پرداخت های خود را چقدر سریع دریافت خواهید کرد. معمولاً هر چه استخر بزرگتر باشد، پرداخت ها راحت تر است. کارمزد نکته دیگری است که باید در نظر گرفته شود و بین 0-3 درصد از مبلغ و بسته به روش دریافت پاداش متغیر است. این هزینه می تواند به صورت PPS یا مبتنی بر امتیاز باشد. نوع PPS یا پرداخت به ازای هر سهم، زمانی که بلوک رمزنگاری توسط کاربر ارسال می شود، مقدار ثابتی را نشان می دهد. اما در روش محاسبه بر اساس امتیاز، با توجه به نسبت سهام که با توجه به زمان ارسال سهم محاسبه می شود، پرداخت انجام خواهد شد.

مزایا و معایب استخراج اتریوم با گوشی‌های موبایل

مزایا:

1. نداشتن هزینه تجهیزات
2. طریقه استخراج آسان
3. نرم افزار های متعدد

معایب:

1. فشار آمدن و بالا رفتن دما بیش از حد گوشی
2. کاهش سرعت تلفن همراه
3. خرابی های متعدد موبایل

دوج‌کوین یک ارز دیجیتال همتابه‌همتا و متن‌باز است که برای انجام تراکنش‌های اینترنتی ایجاد شده است. این بلاک‌چین توسط دو مهندس نرم‌افزار به نام جکسون پالمر و بیلی مارکوس در دسامبر 2013 به‌عنوان یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز برای تراکنش‌های فوری و به تقلید از ارزهای دیجیتالی نظیر بیت‌کوین ایجاد شد.

دوج‌کوین در اصل یک هاردفورک از لاکی‌کوین (Luckycoin) بود که آن نیز فورکی از لایت‌کوین بود. لایت‌کوین نیز فورکی از بیت‌کوین است. به دلیل توالی این فورک‌ها دوج‌کوین با عنوان «جوک کوین» وارد بازار شد و با استقبال گرمی مواجه گردید. دوج‌کوین بدون داشتن هیچ بنیان‌گذار یا موسسه رسمی، توسط طرفداران آن هدایت می‌شود که در این سال‌ها به آن وفادار بوده‌اند.

علاقه‌مندان به ارزهای دیجیتال و جوک‌های اینترنتی که آن زمان طرفدار میم (طنز) سگ شیبااینو بودند شروع به معامله دوج‌کوین با کسری از یک پنی کردند. اولین قیمتی که برای دوج‌کوین در سال 2014 ثبت شده است 0.0015 دلار بود.

دوج، بیشتر به تامین مالی جمعی (crowdfunding) و انعام به محتواسازان آنلاین به‌عنوان یک رمزارز «سبک» استفاده می‌شود اما فهرستی از کسب‌وکارها نیز آن را به‌عنوان وسیله پرداخت پذیرفته‌اند.

گرچه دوج‌کوین به‌عنوان یک میم (طنز) به دنیا آمد اما امروز یکی از بزرگ‌ترین ارزهای دیجیتال دنیا است که در سال 2021 بازده 5000 درصدی داشت و میلیون‌ها کاربر ازجمله اشخاص معروفی مثل ایلان ماسک و اسنوپ داگ از آن حمایت می‌کنند. بااین‌حال بیشترین کارایی آن برای سرگرمی است.

آیا خرید دوج کوین خوب است؟

به طور کلی، ارزهای دیجیتال توسط سرمایه‌گذاران سنتی به عنوان دارایی‌های پر نوسان در نظر گرفته می‌شوند. در حالی که استیبل کوین‌ها هم وجود دارند، قیمت بیشتر ارزهای دیجیتال به‌شدت متغیر است، به‌ویژه آن‌هایی که جدید بوده یا ارزش «واقعی» ندارند.

Dogecoin یکی از این کوین‌هاست. اگرچه قدمت آن به اندازه بیت کوین است، اما به غیر از جامعه‌ای که به بازار آن نیرو می‌بخشد، ارزش واقعی قابل توجهی ندارد. بنابراین، بسیاری از افراد سرمایه‌گذاری در DOGE را یک سرمایه‌گذاری پر ریسک در نظر می‌گیرند. البته افراد زیادی هم با این رمز ارز پولدار شده‌اند. هر چه ریسک یک سرمایه‌ گذاری بالاتر باشد، پاداش آن نیز بیشتر خواهد شد.

کاربردهای ارز دیجیتال دوج کوین

سازندگان دوج کوین که قصدی جز شوخی با دنیای ارزهای دیجیتال نداشتند، با افزایش ارزش و محبوبیت آن، هدف بعدی دوج کوین را حمایت از فعالان اینترنتی و کمک به خیریه ها اعلام کردند.

جامعه دوج کوین در سال ۲۰۱۴ در حرکتی خیرخواهانه ۵۰ هزار دلار مبلغ مورد نیاز تیم سورتمه سواری جامائیکا برای شرکت در المپیک زمستانی سوچی را جمع آوری کرده و این تیم را راهی مسابقات کردند. همچنین در همین سال ۳۰ هزار دلار برای ساخت چاه آب آشامیدنی برای مردم تانا واقع در کشور کنیا اهدا کردند و ۵۵ هزار دلار نیز برای حمایت یک راننده در مسابقات اتومیبلرانی صرف کردند. راننده نیز نام ماشین خود را دوج کوین گذاشته و با آن مسابقه داد.

این اهداف انسان دوستانه و نام طنز دوج کوین کافی بودند تا روز به روز به طرفداران آن افزوده شود تا جایی که یک صفحه مخصوص دوج کوین در ردیت ساخته شود و طرفداران متعصب آن در توییت هایی اعلام کنند حتی اگر دوج کوین تمام ارزش خود را از دست دهد، باز هم با آن خواهند ماند و دست از حمایت خود بر نمی دارند.

مزایای دوج کوین چیست؟

از مهم‌ترین مزایای دوج کوین که باعث محبوبیت آن شده می‌توان موارد زیر را نام برد:

1. جامعه رو به گسترش از هولدرها: یکی از مهم‌ترین مزایای دوج کوین این است که جامعه روبه گسترشی از هولدرها و حامیان دارد. یکی از دلایل رشد آن این است که مردم از دوج به‌عنوان یک ارزش مطلق استفاده می‌کنند. این افراد در رسانه‌های اجتماعی فعال بوده و برای این کوین تبلیغ می‌کنند.
2. سازگاری با صرافی‌های غیرمتمرکز: دوج می‌تواند روی صرافی‌های غیرمتمرکز ترید و مبادله شود. بخصوص قابلیت کار با بلاک‌چین اتریوم را داشته و به شبکه مالی غیرمتمرکز دسترسی دارد. این نشان می‌دهد که دوج با حرکت‌های مالی غیرمتمرکزی که در حال ظهور در بازار است هماهنگی دارد.
3. تراکنش راحت: دوج شباهت‌هایی با بیت‌کوین دارد و مزایایی فراهم می‌کند که شبیه بیت‌کوین هستند. کدگذاری کریپتو نیز شبیه بیت‌کوین است که باعث امن شدن آن و سادگی انتقالش می‌شود. همچنین هیچ محدودیتی برای استخراج دوج کوین نیست. این به سرمایه‌گذاران، فرصت نامحدودی برای ترید ارز دیجیتال دوج‌کوین و سرمایه‌گذاری کوتاه یا بلندمدت می‌دهد.
4. لیست شدن دوج‌کوین در صرافی‌های بورس: دوج‌کوین از زمان معرفی در برخی از بهترین پلتفرم‌های بورس و ارز دیجیتال فهرست شد ازجمله eToro که یکی از بزرگ‌ترین کارگزاری‌های چندملیتی ارزهای دیجیتال است. لیست شدن در eToro باعث افزایش تقاضا برای دوج‌کوین شده است. همچنین به کسانی که می‌خواهند با دوج‌کوین معامله کنند، ترافیک بیشتری می‌دهد.
5. موقعیت خاص دوج‌کوین در بازار: وضعیت تورمی دوج، ویژگی استخراج آن و گره خوردنش به لایت‌کوین ویژگی‌های خاصی هستند. اما ازآنجایی‌که دوج‌کوین یک ارز دیجیتال است مدل ماینینگ آن بر اثبات کار (PoW) مبتنی است به این معنی که برای تأیید تراکنش نیاز به حل مسائل پیچیده ریاضی دارد.
6. امنیت مناسب: یکی از مزایای دوج کوین شباهت زیاد کدهای آن به بلاک‌چین بیت‌کوین است. دوج‌کوین یک کپی از بیت‌کوین است که تغییرات کمی نظیر خروجی ماینینگ، زمان بلاک و میزان ذخیره آن‌ها در آن اعمال شد، امنیت مناسبی دارد.

معایب دوج کوین چیست؟

در ادامه به برخی از مهم‌ترین معایب دوج کوین اشاره می‌کنیم:

• فاقد سقف عرضه است: این یکی از اصلی‌ترین معایب دوج کوین است. ارزهای دیجیتالی که سقف ندارند، دارایی‌های خوبی برای محافظت در برابر تورم هستند. بعلاوه، استخراج بی‌نهایت دوج درنهایت موجب نیاز به بلاک‌چین گسترده‌تری می‌شود و ازآنجایی‌که از اثبات کار استفاده می‌کند مجموعه ماینرها و تعداد رایانه‌های خود را برای حمایت از افزایش روزافزون تراکنش‌ها بیشتر خواهد کرد.
• ماهیت سرگرمی آن با نوآوری واقعی در تضاد است: دوج در ابتدا برای شوخی با کوین‌های موجود مثل بیت‌کوین و لایت‌کوین ساخته شد. این ماهیت مانع ادغام و پذیرش دوج به‌عنوان یک دارایی دیجیتال گردید.
• پشتیبانی فنی ضعیف: دوج‌کوین باوجود جامعه رو به رشد کاربران و حامیان، پشتیبانی فنی نسبتاً ضعیفی دارد. تیم توسعه دوج به بزرگی بیت‌کوین، اتریوم و کاردانو نیست. همچنین از سال 2015 هیچ به‌روزرسانی و تغییر مهمی نداشته است.
• ارتباط با طرح‌های پامپ و دامپ: طراح‌های پامپ و دامپ از قدیم وجود داشته‌اند. اگرچه آن‌ها در صرافی‌های ارز دیجیتال ممنوع هستند اما هنوز روی کریپتوهای خاصی اثرگذارند. در پامپ کردن تعداد یا گروهی از افراد، کوین را به تعداد زیادی می‌خرند و قیمت آن به‌سرعت افزایش می‌یابد. وقتی سکه به ارزش بالاتری رسید آن‌ها دارایی‌های خود را می‌فروشند و بقیه ضرر می‌کنند. این دست‌کاری‌ها در این رمزارز بسیار رایج و از بدترین معایب دوج کوین است.
• جز بهترین ارزهای تراکنشی نیست: برخلاف سایر ارزها مثل ترونیک(Tronic) و اتر(ETH)  که به‌عنوان یک ارز معاملاتی عمل می‌کنند دوج‌کوین فقط می‌تواند به‌عنوان یک ارز دیجیتال استفاده شود. رمزارزهایی مثل بیت‌کوین، لایت‌کوین، دش و بیت‌کوین کش برای انجام تراکنش، بیش از دوج‌کوین به کار می‌روند.