پوشش مالی و بانکی نزدیک به 2 میلیارد بزرگسال بدون بانک در سراسر جهان، که اکثریت آنها در کشورهای در حال توسعه هستند، در تمام این سال‌ها رویایی دست نیافتنی باقی مانده است. هزینه های بالای بانکی، کمبود اسناد و مسائل مربوط به دسترسی، مردم بسیاری را از خدمات مالی حیاتی محروم می کند. اما آیا رمزارز می‌تواند کلیدی برای افزایش دسترسی مالی در مناطق محروم باشد؟

در سال های اخیر، پذیرش کریپتو در کشورهای در حال توسعه به طرز چشمگیری سرعت گرفته است. کریپتو که توسط کاربران معمولی و مردم هدایت می شود، راه حل های جایگزینی برای موانع سیستم مالی طولانی مدتی که مردم کم‌تر برخوردار با آن مواجه هستند ارائه می دهد. ماهیت همتا به همتای این فناوری، پرداخت‌ها، حواله‌ها، اعتبار، سرمایه‌گذاری و سایر خدمات کلیدی کریپتور را به گزینه جذابی بد ل می‌کند.

کشورهایی در آفریقا، آمریکای لاتین، آسیای جنوب شرقی و غیره اکنون کانون نوآوری ارزهای دیجیتال هستند. هم CBDC های متمرکز و هم ارزهای رمزنگاری عمومی در حال جذب مشتری هستند. اشتیاق مردم تکمیل کننده این چرخه است.

اما آیا کریپتو واقعاً همان طور که وعده داده شده بود استقلال مالی را برای جهانیان به حاشیه رانده شده افزایش می دهد؟ یا این روایت خوش بینی نابجاست؟ آیا تامین مالی غیرمتمرکز می تواند بر محدودیت های زیرساختی، شکاف های دانش و مقاومت دولت غلبه کند؟

با تجزیه و تحلیل عینی تحولات دنیای واقعی در مورد پذیرش کریپتو برای افرادی که دسترسی کمی به سیستم مالی سنتی دارند، می‌توانیم پتانسیل واقعی کریپتو را ارزیابی کنیم.

هدف این پست صرافی تتر، بررسی عمیق ظهور کریپتو در اقتصادهای در حال توسعه در سراسر جهان است. ما فرصت ها و همچنین محدودیت های کریپتو را ارزیابی خواهیم کرد تا ببنمیم کریپتو واقعا می‌تواند فاصله و شکاف اقتصادی را پُر کند یا نه؟

هزینه های تراکنش کمتر

انتقال پول به خارج از مرزها با استفاده از سیستم های قدیمی آهسته و پرهزینه است و هزینه ها بخشی از وجوه را از بین می‌برد. کریپتوکارنسی راهی ارزان‌تر و سریع‌تر برای حواله‌ها و پرداخت‌های برون مرزی ارائه می‌کند. کارمزدهای پایین امکان پرداخت خرد را فراهم می کند. کافی است ارز دیجیتال درست را انتخاب کنید تا صدها دلار را با هزینه انتقال 1 دلاری به هر جای جهان انتقال دهید.

دسترسی بدون نیاز به مستندات و مدارک

افتتاح حساب بانکی به شناسه های رسمی، مدرک، نشانی، سابقه اعتباری و غیره نیاز دارد که بسیاری از کشورهای در حال توسعه فاقد آن هستند. ارزهای رمزنگاری شده برای دسترسی فقط اینترنت نیاز دارند. اگر از صرافی‌های غیرمتمرکز استفاده کنید به هیچ مدرکی برای نقل و انتقال دارایی نیاز ندارید.

حریم خصوصی و کنترل مالی

رمزارزهایی مانند بیت کوین اجازه مالکیت و نقل و انتقالات مستعار را بدون نظارت شخص ثالث بر تراکنش ها می دهند. این امر حریم خصوصی و کنترل بیشتری بر وجوه فراهم می کند. این ویژگی برای کسانی که برای حریم خصوصی خود ارزش زیادی قائل هستند یا به مدارکشان دسترسی ندارند فوق‌العاده است.

دسترسی آسان تر به اعتبار و سرمایه گذاری

پروتکل‌های مالی غیرمتمرکز یا DeFi امکان وام‌دهی و استقراض با وثیقه کریپتو با نرخ‌های بهره بهتر را می‌دهند. این امکان دسترسی آسان‌تر به اعتبار را فراهم می کند. کریپتو چنین امکان سرمایه گذاری آسان‌تر در دارایی های درآمدزا را فراهم می‌کند. مسئله مهم این جا است که شما در دنیای کریپتو برای اعتبار گرفتن در صف قرار نمی‌گیرید و منتظر رفت و آمدهای اداری نیستند.

چندین کشور در حال توسعه اکنون در حال بررسی ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) برای نوسازی زیرساخت‌های خود هستند. پذیرش ارزهای دیجیتال نیز به طور ارگانیک توسط مردم در حال رشد است. به عنوان مثال، نیجریه به مرکزی برای پذیرش رمزارز و DeFi تبدیل شده است.

با توانمندسازی افراد محروم با ارز دیجیتال، ارزهای دیجیتال به هدف خود یعنی تبدیل شدن به یک نیروی مالی برابرساز می‌رسند. این نوآوری می تواند استقلال مالی معناداری را برای میلیون ها نفری که با مشکلات سیستم های قدیمی دست و پنجه نرم می کنند، فراهم کند.