بلاک چین

ارزهای دیجیتال متاورس به عقیده بسیاری آینده روشنی دارند و سرمایه گذاری در آ‌ن‌ها احتمالا سودآوری خوبی خواهد داشت. برخی از بهترین پروژه های متاورس امکان کسب درآمد ضمن سرگرمی را نیز برایتان میسر می‌کنند. تعدادی از ارزهای مطرح متاورس قدیمی بوده و تعدادی دیگر به تازگی ایجاد شده‌اند.

متاورس

متاورس اَبَر مجموعه‌ای از واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و اینترنت است. به عنوان مثال آن را یک شهربازی مجازی تصور کنید که درونش هیچ محدودیتی در اندازه و خلاقیت وجود ندارد و شرکت‌کنندگانش، همراه هزاران کاربر دیگر، می‌توانند به صورت یکپارچه از یک مکان به مکان دیگر حرکت کنند. از ارزهای دیجیتال متاورس در اینجا برای انجام پرداخت‌ها استفاده می‌شود. Metaverse تا حدودی رویای نسل بعدی و آینده اینترنت است.

واقعیت این است که به سختی می‌توان تعریف درست و دقیقی برای آن پیدا کرد. از طرفی دیگر، اغلب متاورس را با واقعیت مجازی اشتباه می‌گیرند، در حالی که این دو تکنولوژی با وجود داشتن وجوه اشتراک‌ زیاد با یکدیگر، دو مفهوم کاملا مستقل به شمار می‌روند. به همین دلیل نباید پروژه های متاورس را با محیط‌های سه بعدی واقعیت مجازی اشتباه گرفت.

توکن‌های متاورسی در واقع نوعی ارز دیجیتال هستند که بیشتر در دنیای متاورس مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عبارتی تمام فعالیت‌هایی که در این فضا صورت می‌گیرد، شامل خرید و فروش‌ها، معاملات و … باید از طریق توکن‌های متاورسی انجام شود. به این ترتیب می‌توانید در قسمت کارمزدها از تخفیف خوبی برخوردار شوید. ضمن اینکه امکان خرید و فروش این توکن‌ها در بازار ارزهای دیجیتال نیز وجود دارد.

بسیاری از تحلیلگران معتقدند که توکن‌های متاورسی تا حد زیادی به پلتفرم‌های ارائه دهنده خود وابسته هستند. این موضوع تا حدودی می‌تواند درست باشد؛ زیرا زمانی که یکی از پروژه‌های متاورس پیشرفت کند و محبوبیت زیادی در بین کاربران به‌دست بیاورد، توکن مخصوص آن نیز از این محبوبیت بهره‌مند می‌شود و به طبع در مسیر افزایش قیمت قرار می‌گیرد.

پروژه دیسنترالند (Decentraland – MANA)

یکی از معروف‌ترین پروژه‌های متاورس، پروژه دیسنترالند (Decentraland) است. این پروژه نمونه‌ کاملی از تعاریف اولیه متاورس است و  امکانات مختلفی در اختیار کاربران خود قرار می‌دهد. فضایی که در این پروژه ایجاد شده است، امکان گردهمایی‌های مختلف، برگزاری جلسات و تشکیل گروه را در دنیای مجازی فراهم کرده است. دیسنترالند کاربران خود را در فضایی آزاد و دور از نظارت‌های متمرکز قرار می‌دهد. ارز دیجیتال مخصوص این پلتفرم نیز مانا (MANA) است.

پلتفرم دیسنترالند بر بستر بلاکچین اتریوم ساخته شده است و با هدف ایجاد انگیزه بین کاربران برای فعالیت در دنیای مجازی مشترک فعالیت می‌کند. شما در این پلتفرم به عنوان کاربر می‌توانید در کنار بازی، جستجو و تعامل به خرید و فروش مستغلات دیجیتال نیز بپردازید. با توجه به موفقیت‌های دیسنترالند و پیشرفتی که تا کنون داشته است، هنگام شناخت بهترین ارز متاورس برای سرمایه گذاری اشاره به ارز مانا واجب است.

پروژه دیسنترالند فضایی شبیه به بازی‌های “GTA” و “SIMS” دارد. ضمن اینکه جالب است بدانید بنیان‌گذاران این پلتفرم برای راه اندازی پروژه خود از بازی “Ready Player One” الهام گرفته‌اند. پلتفرم دیسنترالند این قابلیت را دارد تا کاربران بازی‌های مختلف را روبه‌روی یکدیگر قرار دهد. ضمن اینکه کاربران این امکان را دارند تا دنیای مجازی مخصوص خود را بدون هیچ سانسوری ایجاد کنند.

سندباکس (Sandbox)

سند باکس نیز یکی دیگر از پروژه‌های قوی متاورس است و اگر همه‌چیز به‌خوبی پیش برود، می‌تواند با عبور از بازی آکسی اینفینیتی به یکی از بهترین ارزهای دیجیتال متاورس تبدیل شود. دلیل آن نیز ارزش کاربردی بیشتر این ارز دیجیتال است. فضایی که این بازی خلق می‌کند، کاملاً کاربرپسند است و تمامی عناصر غیرمتمرکزسازی در آن رعایت شده است.

سند باکس دارای پلتفرم بازی و بازارچه NFT اختصاصی خودش است. کاربران می‌توانند از طریق این بازارچه علاوه بر خرید عناصر مختلف به خرید LAND و ESTATE هم بپردازند تا تجربه بهتر و همه‌جانبه‌تری از بازی داشته باشند. از ارز دیجیتال متاورس SAND هم برای دسترسی به پلتفرم، حاکمیت، سرمایه‌گذاری و… استفاده می‌شود. با بهبود و توسعه بازی توکن‌های SAND نیز نایاب‌تر خواهند شد که درنهایت سبب افزایش قیمت چشمگیر آن می‌شود.

اکسی اینفینیتی (Axie Infinity)

اکس اینفینیتی یکی از پردرآمدترین و محبوب ترین بازی هایی است که بر روی بلاک چین ساخته شده است. با استفاده از این بازی می توانید المان های مختلفی را در آن به دست آورید و هر کدام از آن‌ها را در بازار مربوط به آن خرید و فروش کنید. هر چند که توکن این بازی هم برای خرید و فروش در دسترس شما قرار گرفته که می توانید با استفاده از صرافی کیف پول من به این توکن دسترسی داشته باشید.

اکسی اینفینیتی یکی از بازی های play-to-earn است که می توانید با استفاده از آن توکن AXS را به دست آورید و با استفاده از آن NFT های مربوط به بازی را در مارکت پلیس اکسی خرید و فروش کنید.

گالا گیمز (Gala Games)

پروژه Gala Games قصد دارد با بازگرداندن کنترل بازی‌ها به بازیکنان، صنعت گیمینگ را در مسیر متفاوتی از آن چه در حال تجربه کردن است قرار بدهد و این صنعت بزرگ را متحول کند. طبیعی است با توجه به جذاب شدن مفهوم متاورس و ساخت  گیم‌های این چنینی، یک پروژه شبیه گالا گیمز توجه توسعه‌دهندگان و سرمایه گذاران زیادی را جلب کند.

واقعیتی انکارنشدنی در دنیای گیمینگ کنونی وجود دارد؛ بازیکنان ممکن است صدها دلار برای خرید دارایی‌های درون بازی خرج و ساعت‌های زیادی را صرف اجرای گیم مورد علاقه‌شان کنند، اما در نهایت با کلیک یک دکمه از سمت سازنده، همه دستاوردهای آن‌ها از دستشان خارج خواهد شد. اما در متاورس به لطف وجود ارزهای دیجیتال از نوع غیر قابل تعویض (NFT) دیگر چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. گالا گیمز به عنوان یکی از قوی‌ترین و بهترین پروژه های متاورس قصد دارد با کمک فناوری بلاک چین، تفکر خلاق را با امکان کنترل دارایی‌های درون بازی به کاربران بازگرداند.

لازم نیست یک گیمر تمام عیار، که روزانه چند ساعت وقت خود را صرف اجرای بازی‌ پشت کامپیوتر یا با موبایل می‌کند، باشید. هر فردی که چند مرتبه یک گیم در کامپیوتر یا گوشی خود اجرا کرده باشد، واقعیت تلخی که در بالا گفتیم را درک خواهد کرد. یک مثال می‌زنیم. یکی از محبوب‌ترین و جذاب‌ترین بازی‌های کنونی کال آف دیوتی موبایل (Call of Duty Mobile) است. تصور کنید با هدف گلد یا مخصوصا لجندری کردن تفنگ‌های خود، ساعت‌ها صرف اجرای آن کرده‌اید، اما در نهایت کنترلی روی اشیای متعلق به خود درون بازی ندارید. شما مالک این تفنگ‌ها نیستید و در صورت دلخواه نمی‌توانید آن‌ها را به فروش برسانید. همچنین اگر بخواهید با پرداخت پول یک تفنگ لجندری تهیه کنید، امکان خرید برایتان میسر نیست. به زبان ساده، در صنعت گیمینگ کنونی کاربر مالک اشیای درون گیم که برای آن‌ها زحمت کشیده و حتی پول پرداخت کرده است، نیست! اما در پروژه های متاورس روند دیگری دنبال می‌شود.

در پروژه های متاورس ساخته شده روی گالا گیمز به لطف بهره بردن از توکن‌های غیر مثلی بازیکنان مالکیت واقعی آیتم‌های خود را دارند. از طرفی می‌دانیم یک متاورس می‌تواند شامل ارزهای دیجیتال اختصاصی متعددی علاوه بر بی‌شمار توکن غیر قابل تعویض متعلق به کاربران باشد. به عنوان مثال دو ارز دیجیتال اختصاصی AXS و SLP در اکسی اینفینیتی را در نظر بگیرید. در گیم‌های ساخته شده روی Gala Games نیز می‌توان مشابه آن‌ها را داشت. تا امروز چند بازی معروف روی این پلتفرم ساخته شده است. به عنوان نمونه باید به Town Star ،Spider Tanks ،Mirandus و Fortified اشاره کرد.

شبکه توسط مجموعه‌ای از گره‌های خود با نام Founder Nodes امن نگه داشته می‌شود. قرار است در نهایت فقط 50 هزار نود به منظور تایید تراکنش‌های درون بازی و ایمن نگه داشتن شبکه وجود داشته باشد. به عبارتی به تعداد نامحدود گره ایجاد نخواهد شد. گره‌ها همچنین می‌توانند در مورد پروژه های متاورس که قرار است روی Gala Games ساخته و عرضه شوند، اظهار نظر کنند.

توکن GALA روی بلاک چین اتریوم و بلاک چین بایننس اسمارت چین اجرا می‌شود. گره‌های شبکه یا همان Founder Nodes، به عنوان پاداش ارز دیجیتال این پلتفرم ساخت ارزهای دیجیتال متاورس را به دست می‌آورند. گفتنی است از GALA به عنوان وسیله‌ای برای مبادله بین شرکت‌کنندگان در Gala Games استفاده می‌شود.

کرومیا (CHR)

کارشناسان معتقدند ارز دیجیتال متاورس کرومیا در سال آینده به سهم بازاری بیش از ۱ میلیارد دلار می‌رسد و به یکی از بهترین ارزهای دیجیتال متاورس در سطح دنیا تبدیل می‌شود. این پلتفرم یکی از رقبای جدی سولانا با سهم بازار ۵۹ میلیارد دلاری است. با وجود اینکه سهم بازار این ارز دیجیتال متاورس در حال حاضر زیر نیم میلیون دلار است، جای شک نیست که قیمت آن در سال ۲۰۲۲ با افزایش چشمگیری مواجه خواهد شد.

ساتوشی ناکاموتو Satoshi Nakamoto، خالق بیت‌کوین، در سال ۲۰۰۸ مقاله‌ای را در فروم‌های حوزه رمزنگاری منتشر کرد که با نام وایت‌ ‎پیپر بیت‌ کوین شناخته شد. او در این وایت پیپر ضمن معرفی بیت کوین و شبکه بلاک‌چین، نحوه تولید کوین‌های جدید و نقش ماینرها در حفظ امنیت شبکه بلاک‌چین بیت‌کوین را نیز توضیح داده است.

وایت پیپر بیت کوین

یک نسخه کاملا همتا به همتا از پول نقد دیجیتال، به پرداخت‌های الکترونیکی و آنلاین امکان می‌دهد تا بدون آن‌که از سازمان‌های مالی عبور کنند، تراکنش‌ها را مستقیما بین طرفین ارسال کنند. امضاهای دیجیتالی بخشی از این راهکار را فراهم می‌سازند؛ اما اگر هم‌چنان به شخص ثالث مورد اعتماد نیاز باشد تا از حمله دوبار خرج کردن (Double Spending) جلوگیری شود، مزایای اصلی این راهکار نیز از بین می‌رود.

ما راهکاری برای مشکل دوبار خرج کردن ارائه می‌دهیم که از یک شبکه همتا به همتا استفاده می‌کند. این شبکه، بر روی تراکنش‌ها برچسب زمانی (TimeStamp) می‌گذارد؛ این امر با هشینگ تراکنش‌ها در زنجیره فعال گواه اثبات کار و مبتنی بر هش صورت می‌پذیرد و سابقه‌ای ایجاد می‌کند که بدون انجام مجدد گواه اثبات کار، غیرقابل تغییر است. طولانی‌ترین زنجیره نه تنها به عنوان گواه توالی رویدادها عمل می‌کند، بلکه گواه و اثباتی از جانب بزرگ‌ترین مخزن CPU (بزرگ‌ترین قدرت محاسباتی) است.

تا زمانی که بخش عمده‌ای از توان CPU تحت کنترل نودهایی (به کامپیوترهایی که به شبکه بلاکچینی متصل هستند نود گفته می‌شود) باشد که در حمله به شبکه مشارکت نمی‌کنند، این نودها می‌توانند طولانی‌ترین زنجیره را ایجاد کنند و از مهاجمان پیشی بگیرند. خودِ شبکه همتا به همتا به ساختار یکنواخت نیاز دارد. پیام‌ها بر اساس بیشترین تلاش منتشر می‌شوند و نودها می‌توانند به صلاحدید خود از شبکه خارج یا به آن ملحق شوند و طولانی‌ترین زنجیره گواه اثبات کار را به عنوان گواه و اثبات اتفاقاتی که در غیاب آنها رخ داده، بپذیرند.

مقدمه

امروزه تجارت اینترنتی برای پردازش پرداخت‌های الکترونیک تا حد زیادی به موسسات مالی به عنوان شخص ثالث قابل اعتماد، وابسته است. با اینکه این سیستم تا حد زیادی برای بیشتر تراکنش‌ها کارامد است، اما ضعف‌های اساسی مدل مبتنی بر اعتماد در اینجا هم خود را نشان می‌دهد.

از آنجا که موسسات مالی باید در زمان وجود اختلاف بین طرفین میانجی‌گری کنند، عملا امکانی برای تراکنش‌های کاملا غیرقابل‌بازگشت نخواهد بود. این میانجی‌گری طبیعتا باعث می‌شود که هزینه تراکنش‌ها افزایش پیدا کند، تراکنش‌ها با اندازه‌های کوچک‌تر محدود شوند و عملا امکانی برای تراکنش‌های با مبالغ کم وجود نخواهد داشت. از طرف دیگر ناممکن بودن پرداخت‌های غیر قابل بازگشت، هزینه بسیاری بیشتری برای سرویس‌های برگشت‌ناپذیر ایجاد می‌کنند؛ چراکه طرفین نیاز بیشتری به اعتماد به یکدیگر خواهند داشت.

فروشندگان باید نسبت به مشتریان خود محتاط باشند و اطلاعات بیشتری در مورد آنها به دست بیاورند تا در صورت نیاز از آن اطلاعات استفاده کنند. این مورد را هم باید در نظر گرفت که درصد خاصی از کلاهبرداری ها اجتناب‌ناپذیر هستند. با استفاده از پول نقد فیزیکی، می‌توان از این هزینه‌ها و شرایط نامطمئن پرداخت‌ها اجتناب کرد؛ اما سازوکاری برای انجام پرداخت‌های بدون واسطه در کانال‌های ارتباطی، وجود ندارد.

چیزی که در اینجا نیاز است، یک سیستم پرداخت الکترونیک مبتنی بر گواه رمزنگاری به جای اعتماد است. این سیستم به هر کدام از طرفین این امکان را می‌دهد تا تراکنش‌ را مستقیماً و بدون نیاز به شخص ثالث مورد اعتماد، انجام دهند. تراکنش‌هایی که از لحاظ پردازشی عملا غیرقابل بازگشت باشند، از فروشندگان در برابر کلاهبرداری و جعل محافظت می‌کنند و مکانیسم‌های رایج ضمانت‌نامه‌ای هم که به راحتی قابل اجرا هستند خریداران را مصون خواهد کرد.

ما در این مقاله (وایت پیپر بیت کوین) راه‌حلی را برای مشکل تراکنش تکراری (دوبار خرج کردن) یا Double-spending پیشنهاد می‌دهیم که با استفاده از یک سرور با برچسب‌ زمانی تقسیم شده و همتا به همتا، گواه محاسباتی (پردازشی) از ترتیب زمان قرارگیری تراکنش‌ها را ایجاد کنیم. این سیستم تا زمانی ایمن است که نودهای قابل اطمینان به طور کلی اکثر قدرت سی پی یو را در اختیار داشته باشند و این قدرت در اختیار گروه نودهای خرابکار نباشد.

تراکنش‌ها

سرور با برچسب زمانی

گواه اثبات کار

شبکه

پاداش و مشوق

اختصاص فضای ذخیره‌سازی

تاییدیه ساده‌سازی شده تراکنش‌ها

ترکیب و جداسازی مقادیر

حریم خصوصی

محاسبات

نتیجه‌گیری

ما یک سیستم جدید برای تراکنش‌های الکترونیکی معرفی کردیم که به اعتماد متکی نیست. در ابتدا، چارچوب معمول برای ایجاد کوین از امضاهای دیجیتالی را بیان کردیم که کنترل مالکیت بسیار خوبی را فراهم می‌آورد؛ اما بدون داشتن روشی برای جلوگیری از دوبار خرج کردن، ناقص به نظر می‌رسد. به منظور برطرف کردن این موضوع، شبکه‌ای همتابه‌همتا را معرفی کردیم که از گواه اثبات کار برای ثبت سابقه عمومی تراکنش‌ها استفاده می‌کند. شبکه‌ای که اگر نودهای درستکار بخش عمده‌ای از توان پردازشی را در اختیار داشته باشند، تغییر سوابق تراکنش‌ها برای حمله‌کننده غیرممکن خواهد بود.

این شبکه با وجود سادگی بدون ساختار خود، قدرتمند و پایدار است. نودها همگی به صورت همزمان و با هماهنگی بسیار کم کار می‌کنند. از آنجایی که پیام‌ها به مکان مشخصی هدایت نمی‌شوند و فقط بر اساس «انجام بیشترین تلاش» کار می‌کنند، نیازی به شناسایی شدن نودها وجود ندارد. نودها می‌توانند با خواست خود از شبکه خارج شده و دوباره به آن ملحق شوند و زنجیره اثبات انجام کار را به عنوان اثباتی از اتفاقاتی که در غیاب آنها رخ داده است، قبول کنند.

نودها با توان پردازشی خود رای می‌دهند و با تلاش برای گسترش بلاک‌ها، پذیرش بلاک‌های معتبر را اعلام می‌کنند و با عدم کار روی بلاک‌های نامعتبر، این نوع بلاک‌ها را رد می‌کنند؛ با این مکانیزم اجماع، می‌توان هرگونه مشوق یا قانون ضروری را اعمال کرد.

یونی سواپ یک صرافی غیرمتمرکز مبادله ارزهای دیجیتال است که برخلاف صرافی‌های متمرکز مانند بایننس (Binance) و کوین‌بیس (Coinbase)، شرکت یا نهاد واحدی آن را اداره نمی‌کند و نیازی نیست کاربران کلید خصوصی ارزهای خود را در اختیار صرافی قرار دهند.

لازم است یادآوری کنیم که ارائه‌ نکردن کلید خصوصی به صرافی‌ها باعث می‌شود تا در صورت هک‌شدن صرافی، خطر ازدست‌رفتن و سرقت دارایی‌های دیجیتال کاربران به حداقل برسد.

پلتفرم یونی سواپ روی بلاک‌ چین اتریوم ساخته شده است؛ شبکه‌ای که از لحاظ حجم بازار در بین همه شبکه‌های بلاک چینی در جایگاه دوم قرار دارد. با توسعه صرافی یونی سواپ روی اتریوم این پلتفرم توانست با توکن‌هایی مبتنی بر استاندارد ERC-۲۰ و کیف‌ پول‌هایی مانند متامسک (MetaMask) و مای‌اتروالت (MyEtherWallet) سازگار شود.

یونی سواپ پلتفرمی منبع‌باز (OpenSource) است. این بدان معناست که هرکسی می‌تواند به کدهای ساخت این پلتفرم دسترسی داشته باشد و علاوه بر بازبینی آنها، در صورت نیاز یک صرافی غیرمتمرکز مشابه راه‌اندازی کند.

یکی دیگر از مواردی که موجب جذب سریع مخاطب و محبوبیت یونی سواپ شد، رایگان‌بودن فرایند معرفی و لیست‌کردن توکن‌های جدید در این صرافی است. به‌طور کلی، برای لیست‌شدن توکن جدید در صرافی‌های متمرکز، باید هزینه زیادی به این صرافی‌ها پرداخت شود تا زمینه معرفی و عرضه این دارایی‌های جدید را فراهم کنند.

تاریخچه

یونی سواپ در سال 2018 توسط هیدن آدامز (Hayden Adams) بنیان‌گذار و مدیر عامل کنونی این صرافی بنا نهاده شد که پیش از راه اندازی این پلتفرم، در کمپانی زیمنس کار می‌کرده. در سال 2020 ورژن 2 صرافی یونی سواپ راه اندازی شد که اجازه تبادل تمام توکن‌های با استاندارد ERC-20 در شبکه اتریوم را با یکدیگر می‌دهد.

همچنین در زمان عرضه ارز دیجیتال UNI در سپتامبر 2020 تعداد 400 توکن یونی سواپ به تمام آدرس‌های اتریومی که قبل از تاریخ 1 سپتامبر همان سال حداقل یک تراکنش بر بستر این شبکه انجام داده بودند، ایردراپ شد. گفتنی است که برخی کاربران به علت تامین نقدینگی برای پروتکل یونی سواپ، مقدار بیشتری ایردراپ دریافت کردند.

ارز دیجیتال یونی سواپ چیست؟

توکن بومی یا ارز دیجیتال حاکمیتی صرافی غیر متمرکز یونی سواپ با نماد UNI در پلتفرم‌های معاملاتی قابل معامله است، اما سرمایه گذاران می‌توانند برای خرید یونی سواپ از طریق بیشتر صرافی‌های متمرکز و غیر متمرکز بازار رمز ارز اقدام کنند. توکن‌های حاکمیتی این قابلیت را برای هولدرهای خود ایجاد می‌کنند که در تمام رای گیری‌های پروتکل شرکت کرده و در تعیین آینده آن نقش داشته باشند. گفتنی است که نقش هولدرها در تعیین نحوه توزیع توکن برای جامعه کاربری و توسعه‌دهندگان نیز تاثیرگذار است. ارز دیجیتال یونی سواپ (UNI) اولین بار در سپتامبر 2020 راه اندازی شد تا از رفتن کاربران آن به صرافی غیر متمرکز رقیب آن یعنی سوشی سواپ (SushiSwap) جلوگیری شود. تقریبا یک ماه پیش از آنکه توکن UNI عرضه شود، صرافی سوشی سواپ با وعده جایزه‌ای در قالب ارز دیجیتال خود، کاربران یونی سواپ را راضی کرد که دارایی‌شان را به SushiSwap منتقل کنند.

ارز دیجیتال این صرافی نوع جدیدی از توکن بود که قابلیت شرکت در تصمیمات حاکمیتی پروتکل را به کاربران می‌داد و همچنین مقداری از هزینه کارمزد هر تراکنش در صرافی نیز به دارندگان توکن تعلق می‌گرفت.

صرافی یونی سواپ نیز در پاسخ به این اقدام سوشی سواپ، تعداد یک میلیارد توکن UNI مینت کرد و به این نتیجه رسید که 150 میلیون عدد از آن را به تمام کسانی که تا آن لحظه از پلتفرم UniSwap استفاده کرده بودند، در قابل یک ایردراپ هدیه بدهد. در آن زمان هر یک از کاربران 400 توکن UNI دریافت کرد که مقداری معادل 1000 دلار داشت.

کاربردها

این ارز یک توکن حاکمیتی و مبتنی بر شبکه ERC20 است که به دارندگان خود قدرت رای و نظر در شبکه را می‌دهد. توکن های UNI برای اشخاص و افراد مختلف کاربرد دارند. این یک روش پرداخت غیرمتمرکز و جایگزین را خارج از مداخله واسطه‌ها ممکن و کنترل بیشتری بر پول شما فراهم می‌کند.

UNI همچنین می‌تواند برای وثیقه‌گذاری و سرمایه‌گذاری یا به عنوان جایگزینی برای نقل و انتقالات بین المللی گران و کند استفاده شود. همچنین می‌تواند به‌عنوان یک سیستم مالی جایگزین برای صدها میلیون نفر که به تلفن‌های هوشمند دسترسی دارند اما به حساب بانکی دسترسی ندارند کمک کند.

عملکرد

Uniswap در دو قرارداد هوشمند اجرا می شود. قرارداد «مبادله» و قرارداد «کارخانه». اینها برنامه های کامپیوتری خودکاری هستند که برای انجام عملکردهای خاص در صورت رعایت شرایط خاص طراحی شده اند. قرارداد هوشمند کارخانه برای افزودن توکن‌ های جدید به پلتفرم استفاده می‌ شود و قرارداد مبادله، همه مبادلات توکن‌ ها یا «معاملات» را تسهیل می‌ کند. هر توکن مبتنی بر ERC20 را می‌توان با دیگری در پلتفرم به روز شده Uniswap v.2 تعویض کرد.

تعیین قیمت توکن در یونی سواپ

یکی دیگر از تفاوت‌های مهم این سیستم با صرافی‌های متمرکز، نحوه تعیین قیمت هر دارایی دیجیتال است. به‌جای سیستم دفتر سفارشات که در آن قیمت هر دارایی دیجیتال را بالاترین قیمت پیشنهادی خریدار و پایین‌ترین قیمت پیشنهادی فروشنده تعیین می‌کند، یونی سواپ از یک سیستم بازارساز خودکار (AMM) استفاده می‌کند.

بازارساز خودکار همان‌ طور که از نامش پیداست (بازارساز + خودکار)، یک الگوریتم ریاضی است که برای معاملات بی‌واسطه در صرافی‌های غیرمتمرکز، بازار ایجاد می‌کند. در اینجا منظور از بازار، شرایطی است که باید مهیا شود تا یک معامله انجام گیرد. این الگوریتم به‌صورت خودکار و با استفاده از مکانیسم عرضه‌وتقاضا، قیمت دارایی‌ها را تعیین کرده و به کاربران اجازه می‌دهد بدون ثبت سفارش خریدوفروش و حتی بدون نیاز به شخص ثالث، معاملات خود را انجام دهند.

این روش جایگزین، برای تنظیم قیمت یک توکن بر اساس عرضه‌وتقاضای موجود از یک معادله ریاضی ساده بهره می‌برد.

معادله تعیین قیمت هر توکن عبارت است از: X ضربدر Y برابر است با K.

در این معادله مقدار توکن A برابر X و مقدار توکن B برابر Y است. K عددی است که باید همواره مقدارش در استخر ثابت باشد.

برای روشن‌ترشدن این موضوع به این مثال توجه کنید:

فرض کنید فردی می‌خواهد با استفاده از استخر لینک/اتریوم (LINK/ETH) در یونی سواپ، توکن‌های LINK خود را با اتر مبادله کند. اگر این فرد تعداد زیادی لینک به استخر اضافه کند، نسبت این ارز به اتریوم در این استخر افزایش می‌یابد.

با توجه به فرمولی که به آن اشاره کردیم و عدد K که باید همواره ثابت بماند، با افزایش قیمت اتر، قیمت LINK در استخر کاهش می‌یابد. هرچه لینک بیشتری وارد استخر شود، این فرد اتر کمتری دریافت می‌کند؛ چراکه قیمت آن افزایش‌ یافته است.

به‌طورکلی می‌توان گفت که در این روش با در نظرگرفتن نسبت تعداد توکنی که در استخر وجود دارد، قیمت توکن‌ها افزایش یا کاهش می‌یابد.

این بدان معناست که صرافی‌های غیرمتمرکز قیمت‌ توکن‌ها را از بازار نمی‌گیرند، بلکه بر اساس تعادل استخرها، قیمت‌ را تعیین می‌کنند. اگر تعادل استخر به هم بخورد، قیمت توکن‌ها نیز تغییر خواهد کرد.

البته در واقعیت حجم نقدینگی موجود استخرها بسیار بزرگ بوده و تغییرات قیمت‌ نیز بسیار ناچیز است.

سولانا یکی از شبکه‌های بلاک چینی است که با هدف رفع مشکلات بلاک چین بیت کوین به وجود آمده است. با بررسی مزایا و معایب سولانا درمی‌یابیم که این رمزارز یکی از بلاک چین‌های نوپای دنیای ارزهای دیجیتال است که ویژگی‌های منحصر به فرد آن باعث شده تا توسعه‌دهندگان برای ارائه پروژه‌های غیرمتمرکز خود از این بستر استفاده کنند. سولانا در حال حاضر پرسرعت‌ترین بلاکچین دنیای ارزهای دیجیتال است.

معرفی

ارز دیجیتال سولانا یک کوین است که داری شبکه بلاک چین اختصاصی بوده و برای ارائه اهداف و کاربردهای بسیار خاص در بازار رمزارزها راه اندازی و اجرا شده است. یکی از بهترین روش های دسته بندی رمزارزها بررسی شبکه بلاک چین ها و قدرت این شبکه ها است. اولین نسل از شبکه های بلاکچین مربوط به ارز دیجیتال بیت کوین است که فناوری بلاک چین را به عنوان یک فناوری جذاب به دنیا معرفی کرد. نسل دوم شبکه های بلاکچین با روی کار آمدن ارز دیجیتال اتریوم با شبکه بلاک چین آن به وجود آمد. در نهایت بعد از اتریوم بود که نسل سوم شبکه های بلاکچین کم کم روی کار آمد و شاهد رمزارز های بسیار زیادی بودیم که شبکه های بلاکچین بسیار کارآمدتری را در بازار داشتند.

سولانا را می‌توانیم در لیست رمز ارزهایی قرار دهیم که شبکه بلاک چین ها نسل سومی است و از این بابت ویژگی ها و شرایط بسیار خوب و مثبتی دارد. شبکه های ارز دیجیتال برای ارائه خدمات مختلف در زمینه اجرای برنامه های غیر متمرکز و همچنین استفاده از قراردادهای هوشمند آن‌هم با سرعت تایید تراکنش های بسیار بالا و کمترین میزان کارمزدها به وجود آمده است.

ویژگی‌ها

برای اینکه بتوانید شرایط ارز دیجیتال سولانا برای سرمایه گذاری طولانی مدت را مورد بررسی و آنالیز قرار دهید لازم است و ویژگیهای این ارز دیجیتال را به شما معرفی کنیم. در همین ابتدا باید یادآوری کنیم که شبکه بلاک چین سولانا ۸ نوآوری جدید را در بازار ارز دیجیتال روی کار آمده است که نشان از تفکر فوق العاده جذاب پشت توسعه این ارز دیجیتال دارد. علاوه بر این ویژگی های خیلی عالی را نیز می‌توانیم برای شبکه سورنا تعریف کنیم که جذابیت های آن را برای سرمایه گذاری باز هم افزایش می دهد.

اولین و احتمالاً جذاب ترین ویژگی که باید برای شبکه سولانا به معرفی آن بپردازیم مقیاس پذیری فوق العاده بالای آن است. سولانا از الگوریتم اجماع اثبات تاریخ یا PoH در شبکه خود استفاده می نماید که باعث شده تا مقیاس پذیری در این شبکه به میزان قابل توجهی افزایش پیدا نماید.

زمان اعتبار سنجی در شبکه سولانا به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرده و یکی دیگر از جذابیت‌های اصلی که می‌تواند این رمز ارز را در آینده تبدیل به یکی از بهترین رمز ارزهای موجود در جهان کند همین زمان بسیار پایین برای تایید تراکنش ها در آن است.

کارمزد بسیار پایین یکی دیگر از ویژگی هایی است که باید برای شبکه سولانا به معرفی آن بپردازیم. در واقع سولانا در حال ارائه بهترین خدمات ممکن در بازار رمز ارزها آنهم با کمترین میزان کارمزدها است که می‌تواند جذابیت های این رمز ارز را هم برای سرمایه‌گذاری طولانی مدت و هم برای سرمایه گذاری کوتاه مدت افزایش دهد.

مزایا و معایب سولانا

مزایا

شبکه سولانا بر اساس الگوریتم اثبات سهام نمایندگی شده (DPOS) فعالیت می‌کند و به کمک تیمی حرفه‌ای از بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان همچون دراپ باکس، کوالکام و اینتل راه‌اندازی شده است. اگر بخواهیم به مزایا و معایب سولانا بپردازیم، بهتر است ابتدا به سراغ مزایای آن برویم. مزایای سولانا عبارت‌اند از:

１.   مقیاس‌پذیری

تراکنش‌ها در شبکه سولانا با سرعت بسیار بالایی انجام می‌شوند و تا حد زیادی مشکل مقیاس‌پذیری در این شبکه حل شده است. در هر یک ثانیه بیش از ۵۰ هزار تراکنش در شبکه ثبت می‌شوند و به طور تخمینی می‌توان گفت مدت زمان ثبت هر بلاک در بلاک چین سولانا ۴۰۰ میلی‌ثانیه است.

２.   سرعت بالا

شبکه اتریوم از پروتکل Turbine برای پشتیبانی از هزاران نود استفاده می‌کند. بدون اینکه خدشه‌ای به مقیاس‌پذیری شبکه وارد شود.

３.   کارمزد پایین

میزان کارمزد ثبت تراکنش‌ها به حدی ناچیز است که می‌توان آن را صفر در نظر گرفت. به طوری که برای هر یک میلیون تراکنشی که در شبکه سولانا ثبت می‌شود، تنها ۱۰ دلار به عنوان کارمزد دریافت می‌شود.

４.   استیکینگ و دریافت پاداش

کاربران می‌توانند در این شبکه توکن‌های SOL را استیک کنند. به این ترتیب کاربران با قفل کردن توکن‌های سولانا پاداش خود را از شبکه دریافت می‌کنند. کاربرانی که مقادیر زیادی توکن سولانا در شبکه قفل کرده باشند، به عنوان اعتبارسنج در شبکه فعالیت می‌کنند و با تأیید هر تراکنش و ثبت هر بلاک در بلاک چین، کارمزد تراکنش‌ها به اعتبارسنج پرداخت می‌شود.

５.   امنیت بالا

یکی از مزایای سولانا این است که امنیت بالایی دارد. کاربران با استیک کردن توکن‌ها در شبکه، به امنیت آن کمک می‌کنند و به این ترتیب احتمال تقلب و هک در شبکه به شدت کاهش می‌یابد.

６.   حمایت از پلتفرم‌های ارائه‌دهنده توکن‌های NFT

سولانا از NFT ها و قراردادهای هوشمند حمایت می‌کند. سولانا بستری برای فعالیت پلتفرم‌های غیرمتمرکز و توسعه توکن‌های NFT است. سولانا تعداد زیادی از پلتفرم‌های توکن‌های غیر مثلی را به خود اختصاص داده است و روز به روز نیز به تعداد این توکن‌ها افزوده می‌شود.

سولانا همچون اتریوم بستر برنامه‌های غیر متمرکز است؛ اما سرعت بالا و کارمزد پایین تراکنش‌ها در سولانا نسبت به اتریوم باعث شده است که توسعه‌دهندگان بسیاری از بستر سولانا برای ارائه پروژه‌های خود استقبال کنند. در شبکه سولانا کاربران برای ارتباط با دیگر پروژه‌ها نیاز به سیستم لایه دوم ندارند. سولانا قادر است با دیگر پروژه‌های غیرمتمرکز ترکیب شود.

معایب سولانا

با بررسی مزایا و معایب سولانا، متوجه می‌شویم که معایب سولانا نسبت به مزایای آن به حدی کم است که اصلاً به چشم نمی‌آید؛ اما این شبکه نیز همچون هر شبکه دیگری معایبی دارد که عبارت‌اند از:

• بلاک چین اتریوم نسبت به سولانا قدیمی‌تر است و پروژه‌های فعال روی آن بی‌شمارند؛ اما سولانا بستر جدیدی است و تعداد پروژه‌هایی که روی آن فعالیت می‌کنند کمتر از اتریوم هستند. در حال حاضر شبکه اتریوم از بیش از ۲۸۸۸ پروژه غیرمتمرکز پشتیبانی می‌کند. در حالی که در سولانا این رقم به حدود ۳۵۰ پروژه محدود می‌شود. البته تمام ویژگی‌های مثبت بلاک چین سولانا همچون سرعت بالا و کارمزد کم در آینده پروژه‌های فراوانی را به سوی سولانا جذب خواهد کرد.
• در این شبکه برای راه‌اندازی یک سخت‌افزار مناسب و رضایت‌بخش، هزینه بالایی نیاز است.

قرارداد هوشمند یا اسمارت کانترکت (smart contract) توافقی است بین دو شخص یا نهاد در قالب کدهای رایانه‌ای که برای اجرای خودکار برنامه‌ریزی شده است. این ایده در دهه ۱۹۹۰ توسط نیک سابو، یکی از پیشگامان علوم کامپیوتر مدرن پیشنهاد شد. قرار داد هوشمند تحت شرایط و ضوابط خاص یک پروتکل بدون واسط اداره می‌شود و بندهای قرارداد از طریق بلاکچین که یک دفتر کل توزیع شده‌ و غیرمتمرکز است ذخیره و اجرا می‌شود.

حتماً تا به حال در سطح شهر دستگاه‌های خودکار فروش آب‌میوه را دیده‌اید. در این دستگاه خبری از فروشنده به‌عنوان واسطه‌ی بین کارخانه و خریدار نیست. شما محصول موردنظر خود را انتخاب می‌کنید، پول را وارد یک دستگاه تمام اتوماتیک می‌کنید و دستگاه با توجه به برنامه‌ای که برای آن مشخص شده، محصول را در اختیار شما قرار می‌دهد. قرارداد هوشمند نیز تقریباً به این شکل کار می‌کند. در این قراردادها خریدار بدون نیاز به واسطه مبلغی که برای معامله نیاز است وارد حساب بلاکچین خود می‌کند؛ سپس این مبلغ با توجه به مفاد قرارداد به حساب طرف دیگر معامله واریز می‌شود.

تاریخچه

نخستین مرتبه، در سال 1996 آقای نیک سابو (Nick Szabo) به عنوان یک دانشمند علوم کامپیوتر و رمزنگار، قراردادهای هوشمند را تشریح کرد. طی چند سال، آقای سابو درباره این مفهوم فعالیت زیادی انجام داد و تعدادی مقاله به ثبت رساند. او در این مقالات درباره ایده ایجاد شیوه‌های تجاری مرتبط با قانون قرارداد از طریق طراحی پروتکل‌های تجارت الکترونیکی بین افراد غریبه (افرادی که نسبت به یکدیگر شناخت ندارند)، صحبت کرد.

با این حال، مفهوم پیشنهادی در حد یک ایده باقی ماند و پیاده‌سازی عملی آن تا سال 2009، زمان ظهور نخستین رمز ارز همراه با فناوری بلاک چین، به طول انجامید؛ بلاک چین محیطی مناسب برای پیاده‌سازی و استفاده از قراردادهای هوشمند فراهم کرد. بد نیست بدانید آقای نیک سابو در سال 1998، مکانیزمی برای یک ارز دیجیتال غیر متمرکز با نام بیت گلد (Bit Gold) طراحی کرد! این طرح نیز هرگز اجرایی نشد. ایده سیستم ارز دیجیتال غیر متمرکز این دانشمند، شامل بسیاری از ویژگی‌های بیت کوین است، رمز ارزی که ده سال بعد از مطرح شدن ایده وی ظهور کرد.

این روزها، قراردادهای هوشمند عمدتا با رمز ارزها مرتبط هستند. البته این دو نمی‌توانند بدون یکدیگر وجود داشته باشند؛ پروتکل‌های رمز ارزهای غیر متمرکز، اساسا یک سری اسمارت کانترکت محسوب می‌شوند. آن‌ها به طور گسترده در شبکه بیشتر کریپتوکارنسی‌های کنونی مورد استفاده قرار می‌گیرند. اهمیت آن‌ها در شبکه اتریوم دو چندان شده و جزو ویژگی‌های برجسته و پرهیاهوی این پروژه به شمار می‌روند. طبق گفته کارشناسان این موضوع یکی از دلایل افزایش قیمت اتریوم است.

این روزها، اسمارت کانترکت‌ها به صورت عمده توسط رمز ارزها مورد استفاده قرار می‌گیرد. پروتکل‌های غیرمتمرکز ارزهای مجازی در اصل اسمارت کانترکت‌هایی هستند که رمزنگاری و امنیت غیر متمرکز دارند. این قراردادها به صورت گسترده در شبکه‌های ارزهای کریپتویی موجود به‌کار گرفته می‌شوند و یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های اتریوم هستند.

تفاوت قرارداد هوشمند و قرارداد معمولی چیست؟

چیزی که قرارداد هوشمند را از قراردادهای عادی متمایز می‌کند، استفاده از فناوری بلاکچین است.

به‌عبارت دیگر، قرارداد هوشمند کدی است که روی بلاکچین فعال می‌شود تا بدون نیاز به واسطه‌ها، شرایط توافقنامه‌ای را بین دو طرف بررسی و اجرا کند.

زمانی که قرارداد هوشمندی روی یک بلاک چینِ آزاد مثل اتریوم اجرا شود، دیگر متوقف نمی‌شود و هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی اجرای آن را بگیرد؛ مگر اینکه از قبل در کد دستوراتی برای جلوگیری از عملیات‌ها اعمال شده باشد.

با قراردادهای هوشمند می‌شود برنامه‌ها و پروژه‌هایی را توسعه داد که بدون هیچ‌گونه واسطه‌ و از کارافتادگی تا ابد به کار خود ادامه دهند. به این برنامه‌ها برنامه‌های غیرمتمرکز (Dapp) هم می‌گویند.

اجزای قرارداد هوشمند

هر smart contract از پنج رکن اساسی تشکیل شده که عبارتند از:

۱. امضا کنندگان: هر یک از طرفین اسمارت کانترکت از طریق امضای دیجیتال اعلام می‌کنند که قرارداد مورد تایید آن‌هاست.

۲. موضوع قرارداد: قراردادهای هوشمند باید دسترسی سریع به موضوع قرارداد داشته باشند. برای مثال، اگر در معامله قرار است به ازای مبلغی یکی از طرفین فایلی را دریافت کند؛ قرارداد باید به این فایل دسترسی داشته باشد.

۳. شرایط قرارداد: شرایط و ضوابط قرارداد هوشمند به زبان برنامه‌نویسی سالیدیتی نوشته می‌شود. این شرایط متناسب با فضای قرارداد نوشته شده و شامل تمام مواردی است که طرفین باید آن‌ها را رعایت کنند (قوانین، خسارات، تخفیف‌‌ها و …).

۴. اوراکل: سیستمی که قرار است اطلاعات خارج از بلاکچین را به قرارداد ارائه دهد. برای مثال، اگر موضوع قرارداد در رابطه با نفت است، یک سایت برای بررسی قیمت روزانه نفت در قرارداد تعریف می‌شود.

۵. پلتفرم اختصاصی: این قراردادها ابتدا در یک سیستم اختصاصی منتشر شده و میان کاربران آن توزیع می‌شوند. پس از آن نیاز به یک پلتفرم رسمی مانند بلاکچین اتریوم دارند تا اجرا شوند.

نحوه عملکرد قرارداد هوشمند یا اسمارت کانترکت

بر اساس تعریفی ساده، یک قرارداد هوشمند ارز دیجیتال به عنوان یک برنامه قطعی (Deterministic Program) کار می‌کند. اسمارت کانترکت، هنگام و در صورت تحقق یک سری شرایط، عملی مشخص انجام خواهد داد. به همین دلیل می‌توان یک سیستم قرارداد اسمارت را دنبال‌کننده عبارت شرطی “…if… then” دانست. این عبارت، چارچوبی کلی و کاملا ثابت در دنیای کامپیوتر است و تمامی زبان‌های برنامه‌نویسی از آن پشتیبانی می‌کنند. اگر شروط مشخص شده رو به روی قسمت if برآورده شوند، کد بعد از قسمت then اجرا خواهد شد.

با وجود معروف شدن این دسته برنامه‌های کامپیوتری قطعی به قرارداد هوشمند آن‌ها در عمل قراردادهایی حقوقی و حتی هوشمند محسوب نمی‌شوند! اسمارت کانترکت‌ها تنها قطعه‌ای کد بوده و روی یک سیستم توزیع شده (بلاک چین) اجرا می‌شوند.

در شبکه اتریوم، قراردادهای هوشمند مسئول اجرا و مدیریت عملیات‌های بلاک چین هستند که در زمان تعامل کاربران (آدرس‌ها) با یکدیگر رخ می‌دهند. هر آدرسی که یک اسمارت کانترکت نباشد، یک حساب متعلق به خارج (EOA –> Externally Owned Account) نام دارد. بنابر این، قراردادهای این چنینی توسط کد کامپیوتری و EOAها توسط کاربران کنترل می‌شوند.

اساسا اسمارت کانترکت‌های اتریوم، از یک کد قرارداد و دو کلید عمومی ساخته می‌شوند. اولین کلید عمومی، توسط سازنده قرارداد ارائه شده است. دومین مورد خود کانترکت را نشان داده و به عنوان یک شناسه دیجیتالی منحصربه‌فرد برای هر قرارداد عمل می‌کند. استقرار هر Smart Contract از طریق یک معامله بلاک چین صورت گرفته و تنها در زمان صدا شدن توسط یک EOA (یا سایر قراردادهای هوشمند) فعال خواهد شد. با این حال، اولین راه‌اندازی همیشه توسط یک EOA (یک کاربر) صورت می‌گیرد.

نحوه کار آن‌ها بسیار شبیه یک ماشین وندینگ است؛ مقدار مشخصی رمز ارز به یک قرارداد هوشمند واریز کرده و مالکیت یک خانه، یک خودرو، یا هر چیز دیگری را در عوض به دست آورید. کلیه قوانین و مجازات‌ها نه تنها توسط قراردادهای هوشمند از قبل تعیین شده‌اند، بلکه توسط آن‌ها حتما اجرا و اعمال خواهند شد. به عبارتی اسمارت کانترکت از برآورده شدن شرایط و اجرای اعمال، اطمینان حاصل می‌کند.

واقعیت همیشه آن‌گونه نیست که در تصور کاربران است. خیلی از افراد و علاقمندان به بازار رمز ارزها معتقدند که بیت کوین و آلت کوین ها می‌توانند در آینده‌ای نه چندان دور به مقبولیت جهانی برسند. اما نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد که از سال ۲۰۱۸ تاکنون تنها ۵ درصد از مردم آمریکا در بازار ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری کرده‌اند و به اصطلاح آنها را قبول دارند. به نظر می‌رسد که مسیر مقبولیت رمز ارزها از یک جاده بسیار مه‌آلود و بی‌نام و نشان می گذرد. جاده‌ای با عنوان غیرکاربردی بودن ارز های دیجیتال.

کاربرد ارزهای دیجیتال

بسیاری از رمزارزها به هدف انتقال دارایی و سرمایه گذاری تولید شده اند؛ اما در این بین برخی از کریپتوکارنسی‌ها ویژگی های منحصر به فردی دارند که می‌تواند زندگی روزمره انسان را راحت تر کند. اگر وایت پیپر برخی از ارزهای دیجیتال را مطالعه کنید، متوجه خواهید شد که کاربرد ارزهای دیجیتال بسیار وسیع و جامع است. برخی از این رمز ارزها با اهداف متنوع و کاربردی ساخته شده اند.

برای مثال، شبکه ترون، به منظور ایجاد پلتفرمی برای تولیدکنندگان محتوا ساخته شده است که به تیم تولید کننده (اعم از نویسنده، فیلم بردار، تدوینگر و سایر اعضا) پاداشی به صورت رمز ارز TRX اهدا می‌کند. این سرویس غیرمتمرکز، سریع تر و ارزان تر از سرویس های پخش ویدیو فعلی (مانند یوتوب) عمل می‌کند.

کاربرد ارز دیجیتال از منظر کوین و توکن بودن

«کوین» (Coin) و «توکن» (Token) دو نوع رمز ارز هستند. کوین و توکن از جهت فنی تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند و به همین دلیل کاربردهای تعریف شده برای آن‌ها نیز می‌تواند با یکدیگرمتفاوت باشد. در بسیاری مواقع این دو واژه در بین کاربران یکسان در نظر گرفته می‌شوند اما این یکسان سازی در برخی موارد مثل تعریف کاربردها قابل قبول نیست.

کوین به دسته‌ای از رمز ارزها گفته می‌شود که بلاک چین اختصاصی خود را دارند. «بیت کوین»، «اتریوم» یا «دوج کوین» از جمله کوین‌های مطرح بازار هستند. اما توکن چیست؟ توکن به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که بلاک چین اختصاصی ندارد. این دسته از رمز ارزها بر روی دیگر بلاک چین‌ها صادر می‌شوند. یک بلاک چین فقط یک کوین دارد اما با استفاده از قرارداد هوشمند می‌تواند میزبان بی‌نهایت توکن بر بستر خود باشد.

کوین‌ها از آن‌جایی که رمز ارز اصلی بلاک چین‌ها هستند می‌توانند به عنوان ابزار پرداخت کارمزد تراکنش‌ها، پول دیجیتال و همچنین ابزار مشارکت در تامین امنیت شکبه از طریق استیکینگ ارز دیجیتال و شرکت در رای‌گیری‌ها مورد استفاده قرار گیرند. انتقال توکن‌ها در یک بلاک چین نیز نیازمند پرداخت هزینه کارمزد تراکنش توسط کوین‌ها است.

توکن‌ها در سمت دیگر مربوط به یک اپلیکیشن غیرمتمرکز در داخل بلاک چین هستند که می‌توانند برای خدمات مربوط به آن اپلیکیشن مورد استفاده قرار بگیرند. توکن حاکمیتی نوعی توکن برای مدیریت غیرمتمرکز پروژه‌ها است. از توکن‌های کاربردی برای چرداخت هزینه‌های درون اپلیکیشن استفاده می‌شود و توکن‌های مصنوعی می‌توانند برای اتصال دنیای واقعی و بلاک چین مورد استفاده قرار بگیرند.

کاربرد ارز دیجیتال از منظر آلت کوین‌ها

به همه ارزهای دیجیتال به جز بیت کوین، آلت کوین می‌گویند. آلت کوین‌ها را می‌توان دسته بندی سنتی در ارزهای دیجیتال دانست. آلت کوین‌ها اولین دسته بندی بود که در ارزهای دیجیتال به وجود آمد. پس از بیت کوین، بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال سعی کردند که با کپی برداری از تکنولوژی دفتر کل توزیع شده و ایجاد تغییراتی در آن ویژگی‌های بهتری نسبت به بیت کوین را در اختیار کاربران قرار دهند.

آلت کوین‌ها پیش از ایجاد شبکه اتریوم تفاوت چندان زیادی در کاربرد ارز دیجیتال ایجاد نکرده بودند و بیشتر بر روی افزایش مقیاس‌پذیری بیت کوین و کاهش هزینه‌های آن تمرکز داشتند و این کار اغلب تبعات امنیتی و متمرکز شدن داشت و کاربرد آن‌ها بیشتر به عنوان پول دیجیتال مطرح بود. با ایجاد اتریوم و قرارداد هوشمند کاربرد ارز دیجیتال نیز به شکل گسترده‌ای افزایش یافت و توانست اکثر حوزه‌های زندگی مدرن را در بگیرد. اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و وب 3 حاصل چنین تغییراتی در آلت کوین‌ها بود.

استفاده از ارز دیجیتال برای انتقال پول با هزینه کم

یکی از جذاب‌ترین کاربردهای ارز دیجیتال، ارسال و دریافت پول با هزینه کم و سرعت بالا است. به‌عنوان‌مثال، انجام یک تراکنش ۹۹ میلیون‌دلاری با شبکه لایت‌کوین فقط ۲.۵ دقیقه طول می‌کشد و برای فرستنده فقط ۰.۴۰ دلار هزینه در بر خواهد داشت. اگر این انتقال پول از طریق یک واسطه مالی مثلا بانک‌ها یا موسسات انجام شود، کارمزد بسیار بیشتر خواهد بود و انتقال ممکن است چند ساعت یا چند روز طول بکشد. اگر تراکنش فوق یک تراکنش بین‌مرزی نیز باشد، زمان انتقال آن بیشتر نیز خواهد بود.

تراکنش‌هایی که با استفاده از ارزهای دیجیتال مانند لایت‌کوین، استلار، بیت‌کوین کش و ترون انجام می‌شوند، کارمزد پایینی دارند. این دسته از رمزارزها، بلاکچین‌ها را به سیستم‌های پرداخت عالی برای نقل‌وانتقالات پول بین‌المللی تبدیل می‌کنند.

ارسال حواله‌های غیرنقدی

یکی دیگر از موارد استفاده ارزهای دیجیتال، حواله‌های غیرنقدی است. برای مثال، استارتاپ بلاکچین SureRemit به کاربران خود امکان می‌دهد حواله‌های غیرنقدی را از هر نقطه‌ای در جهان به کشورهای منتخب آفریقایی ارسال کنند. در این پلتفرم شهروندان آفریقایی‌ می‌توانند توکن‌های بومی این بلاکچین، RMT را خریداری کرده و سپس در برنامه SureRemit برای انجام حواله‌های غیرنقدی مانند شارژ داده‌های تلفن همراه یا پرداخت قبوض آب و برق برای بستگان خود در آفریقا استفاده کنند.

موضوع قانون‌گذاری خرید ارزهای دیجیتال، یکی از دغدغه‌های مشترک میان دولت‌ها است. رسالت رمز ارزها، حذف نهادهای متمرکز در اقتصاد و امور مالی است. عرضه‌ی پول به عنوان ابزاری برای انتقال ارزش تا پیش از این در انحصار دولت‌ها بوده و رمز ارزها آمده‌اند تا این انحصار را شکسته و کنترل آن را به دست خود مردم بدهند (البته نه همه رمز ارزها، صحبت در این زمینه بسیار مفصل است که در حوصله این مقاله نیست). پس واکنش طبیعی دولت‌ها مخالفت با این جنبش است. به عبارتی، نباید انتظار داشت که دولت‌ها این فناوری را به راحتی بپذیرند.

اما بلاکچین و ثمره‌ی آن یعنی ارزهای دیجیتال، بخشی از روند تکامل علمی بشر است و بسیاری معتقدند که ظهور رمز ارزها یک پارادایم شیفت در تاریخ زندگی انسان‌هاست که نمی‌توان مانع گسترش آن شد. حاصل این صحبت‌ها این است که اگر انتظار داریم دولت‌ها به راحتی این حوزه را به رسمیت بشناسند، احتمالا انحصارطلبی و طمع دولت‌ها برای حفظ “متمرکز ماندن قدرت” را در نظر نگرفته‌ایم. و در مقابل اگر تصور می‌کنیم که این حوزه توسط دولت‌ها نابود خواهد شد، حاکمیت علم در سیر تکاملی بشر را از یاد برده‌ایم.

مراحلی که قانون ارزهای دیجیتال در ایران طی کرد

در سال ۲۰۱۸، ایران تجارت و مالکیت ارزهای دیجیتال را به دلیل نگرانی‌های مربوط به پول‌شویی و تأمین مالی تروریسم ممنوع اعلام کرد. تمامی مؤسسات مالی ایرانی مانند بانک‌ها، مؤسسات اعتباری و صرافی‌ها از کارکردن با ارزهای دیجیتال یا تبلیغ آنها به هر نحوی منع شدند. با این حال، در سال ۲۰۱۹ دولت شروع به لغو این محدودیت‌ها کرد؛ زیرا تحریم‌ پول ملی برای آن‌‌ها مشکلاتی را به وجود آورده بود.

در همین راستا قانون ارز دیجیتال در ایران کمی تغییر کرد، مالکیت و استخراج ارز دیجیتال بلامانع اعلام شد؛ اما همچنان استفاده از رمزارزها به‌عنوان یک سیستم پرداخت ممنوع است. در اواخر سال ۲۰۲۰، دولت ایران بار دیگر قوانین سخت‌گیرانه‌تری را برای شرکت‌های ارزهای دیجیتال وضع کرد؛ زیرا قیمت ارزهای دیجیتال در حال افزایش بود، بازار سهام و بورس ایران در حال سقوط بودند و تعداد بهترین کشورها برای ترید ارز دیجیتال افزایش یافته بود. البته تنها قوانینی که در آن زمان توانستند وضع کنند، محدودیت‌های بیشتر برای ماینرهای ارز دیجیتال به دلیل مصرف زیاد انرژی بود.

نگرانی قانون‌گذاران در ایران چیست؟

خروج ارز از کشور

کلید واژه مسئولین صاحب نظر در زمینه قانونی یا غیرقانونی اعلام کردن خرید و فروش ارزهای دیجیتال در ایران، خروج ارز از کشور است. برای خرید بیت کوین یا سایر رمز ارزها، مردم به صرافی‌های ارز دیجیتال در ایران مراجعه می‌کنند. این صرافی‌ها نیز موجودی کریپتوکارنسی خود را از بازار داخل و خارج از کشور تامین می‌کنند. یکی از نگرانی‌های اصلی، همین بحث خروج ارز از کشور است. همین رویکرد باعث غیرقانونی اعلام شدن فعالیت در بازار فارکس نیز شده است.

نوسانات بالای قیمت‌ها

یکی دیگر از نگرانی‌های عمده مسئولین، نوسان قیمتی بسیار بالا در بازار ارزهای دیجیتال است. این نگرانی، منطقی است. ارزش بازاری برخی از رمزارزها به اندازه‌ای پایین است که به راحتی در روز بالای چند صد درصد نوسان قیمتی را ثبت می‌کند. حتی بیت کوین، که از نظر ارزش بازار، بزرگترین رمز ارز بازار است، گاها نوسان‌های چند ده درصدی در یک روز را به ثبت رسانده است. در چنین بازاری، احتمال نابودی سرمایه و ضررهای بالا، افزایش می‌یابد.

پولشویی و فعالیت‌های مشکوک مالی

نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا، یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌های دولت‌ها در پذیرش رمز ارزها، غیرقابل ردیابی بودن تراکنش‌ها و ناشناس بودن هویت افراد در این بازار است. به دلیل ذات بلاکچین و ارزهای رمزنگاری شده، افراد برای انجام تراکنش و تبادل پول میان یکدیگر، تنها به آدرس عمومی کیف پول‌های هم احتیاج دارند. که برای ساخت این کیف پول، احتیاجی به ثبت اطلاعات هویتی افراد نیست. لذا این بازار می‌تواند توسط افراد سودجود به منظور انجام مبادلات مالی برای فعالیت‌های مجرمانه و غیراخلاقی و غیرانسانی مورد استفاده قرار گیرد. خرید و فروش اسلحه، قاچاق انسان، کمک به گروهک‌های تروریستی و خرابکاری یکی از نگرانی‌های جدی دولت‌ها برای پذیرش ارزهای دیجیتال است.

رقیبی برای بازار بورس ایران

یکی دیگر از نگرانی‌ها که به نظر تنها در ایران وجود دارد، ظهور رقیبی جدید برای بازار بورس و اوراق بهادار است. یکی از نمودهای اقتصاد سالم، ورود مردم به بازار سرمایه است. در چند سال اخیر و مخصوصا در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹ مردم به بازار بورس اقبال نشان داده و حجم بسیار بالایی از پول نقد مردم وارد بازار سرمایه و بورس اوراق بهادار شد. این اتفاقی مثبت در اقتصاد ایران بود و بسیاری از اقتصادخوان‌های ایران از این حرکت عمومی مردم به سمت بازار بورس اوراق بهادار، استقبال کرده و آن را فرصتی مناسب برای اقتصاد ایران می‌دانستند. اما همزمان با ریزش شدید قیمت سهام در بازار سرمایه، مردم سراسیمه به دنبال بازاری موازی برای سرمایه‌گذاری بودند. همزمانی رشد قیمت بیت کوین و چند ده برابر شدن قیمت ارزهای دیجیتال مشهور بازار، مردم ایران را به سمت این بازار کشاند. طبق گفته دولت‌مردان چیزی نزدیک به ۱۵۰ هزار میلیارد تومان از سرمایه مردم از بازار بورس به مقصد بازار ارزهای دیجیتال خارج شده است.

قانون صرافی ارز دیجیتال در ایران

در سال‌های گذشته صرافی‌های ارز دیجیتال زیادی در ایران شروع به فعالیت کرده‌اند. بانک مرکزی شرایط و ضوابطی هم برای پلتفرم‌های خرید و فروش ارز دیجیتال ارائه کرده است. صرافی‌ها پس از احراز هویت در بانک مرکزی مجاز به ارائه خدمات رمزارزی به کاربران هستند. قانون صرافی ارز دیجیتال در ایران شامل موارد زیر است:

• ریسک تمامی معاملاتی که در صرافی انجام می‌شود بر عهده خود سرمایه‌گذاران است.
• سقف تبدیل ریال به ارز دیجیتال و بلعکس، بر اساس قوانین ارزی کشور در صرافی مجاز انجام می‌شود.
• لیست رمزارزهای قابل مبادله توسط بانک مرکزی تعیین می‌شود و در بازه زمانی سه ماهه به صرافی‌ها ابلاغ می‌شود.
• تمامی صرافی‌ها موظف هستند اطلاعات مربوط به مشتریان خود را در صورت نیاز بانک ملی ارائه دهند.
• تمامی قوانین مربوط به مبارزه با پول‌شویی و “KYC” توسط صرافی رعایت شود.

بیت کوین (Bitcoin) یا بهتر بگوییم پادشاه دنیای ارزهای دیجیتال، اولین پول الکترونیکی بود که جریان غیرمتمرکزسازی را در جهان پسا اینترنت آغاز کرد. برای این که بیت کوین را بهتر بشناسیم، اجازه دهید به تابستان سال ۲۰۰۸ بازگردیم؛ زمانی که یک مقاله در سرتاسر اینترنت منتشر شد و در آن هویت ناشناسی به نام ساتوشی ناکاموتو بیت کوین را به عنوان ارز دیجیتال معرفی کرد و تحول عظیمی در دنیای معاملات مالی به وجود آورد.

از آن زمان به بعد این ارز به شناخته شده‌ترین ارز رمزنگاری شده در جهان تبدیل شده و تاکنون ارزشمندترین ارز در دنیای دیجیتال بوده است. به بیان خلاصه، بیت کوین ارزی رمزنگاری شده است، یک ارز مجازی که برای استفاده به عنوان پول و نوعی پرداخت خارج از کنترل هر شخص یا نهاد، به وجود آمده و به همین دلیل نیاز به دخالت شخص ثالث در تراکنش‌های مالی را از بین می‌برد. بنابراین افراد با خرید بیت کوین کنترل واقعی پول خود را در دست می‌گیرند و تنها مالکین ارز می‌توانند آن را خرج کنند یا به دیگری انتقال دهند.

همانطور که می‌دانید هر ارز دیجیتال پشتوانه‌ایی دارد اما برخلاف سایر کریپتو کارنسی‌ها ارز بیت کوین بدون پشتوانه‌ای است و شاید بهتر است بگوییم اصلا نیازی هم به آن ندارد. ارزش بیت کوین و البته سایر ارزهای بی‌پشتوانه مانند طلا، دلار، یورو توسط مردمی تعیین می‌شود که به ارزشمند بودن آن‌ها اعتقاد دارند درست همانطور که شما باور دارید با اسکناسی که در دستتان است می‌توانید از مغازه خرید کنید و مغازه‌دار نیز باور دارد که با آن اسکناس‌ها می‌تواند کالا تامین کند.

سولانا

سولانا یک پروژه فوق العاده پرسرعت و متن باز که یک بلاکچین جدید و نوآورانه می ارائه میدهد. سولانا توسط یاکوونکو مدیر سابق کوالکام در سال ۲۰۱۷ با هدف یک بلاکچین توانمند و در حین حال کم هزینه راه اندازی شد. سولانا یک مدل نوآورانه برای اثبات تاریخ را ارائه میکند که با سرعت بالا با اثبات سهام ترکیب میشود.

معماری و شبکه نسل جدید و سوم سولانا برای ایجاد یک شبکه هوشمند و پرسرعت می باشد که برای قرارداد و پلتفرم های دیفای و ان اف تی (NFT) پایه گذاری شده است.

سولانا در چند سال اخیر رشد چشمگیری داشته و در سال ۱۴۰۰ به قیمت ۲۵۹ دلار هم رسید.

طبق گفته بنیاد سولانا، در مجموع 489 میلیون توکن SOL در گردش منتشر خواهد شد که قبلا 260 میلیون از این تعداد، وارد بازار شده است.

مقایسه بیت کوین با سولانا

بیت کوین به عنوان با سابقه‌ترین ارز دیجیتال و سولانا به عنوان یک بلاک چین جوان اما هوشمند هردو همچنان حرف‌های زیادی برای گفتن دارند و البته بررسی تفاوت بیت کوین و سولانا نکات جالبی به همراه دارد که گفتن آن‌ها خالی از لطف نخواهد بود.

تولید توکن‌ها

با وجود آن که هر دو پروژه توکن‌های محدودی برای ارائه دارند، بیت کوین و سولانا دو روش کاملا متفاوت برای تولید توکن‌ها و در واقع به دست آوردن توکن‌ها اجرا می‌کنند. همانطور که می‌دانید توکن بیت کوین از طریق استخراج به دست می‌آید یعنی هر استخراج‌کننده‌ایی که زودتر موفق به حل معمای ریاضی شود، پاداش خود که معادل یک بیت کوین است را به دست می‌آورد.

برخلاف بیت کوین، توکن سولانا قابلیت استخراج کردن ندارد و از استاندارد SLP برای ساخت توکن‌های خود استفاده می‌کند که مشابه استاندارد ERC در اتریوم است. SPL‌ها در واقع توکن‌های مثلی است که روی شبکه ایجاد می‌شوند.

سرعت تراکنش

حال زمان آن رسیده تا به شما بگوییم دلیل اصلی مقایسه بیت کوین و سولانا چیست؟ بیش از یک دهه پیش، بیت کوین برای حل یک مشکل اساسی در معاملات به وجود آمد. با ظهور بیت کوین دیگر نیازی به یک نهاد یا گروه متمرکز (مثل پی‌پل یا مسترکارت) نبود تا تراکنش‌ها را تایید و پردازش کنند؛ بلکه با تکنولوژی بیت کوین هر کس از هر کجای جهان و در هر ساعت از شبانه روز می‌توانست بدون محدودیت به افراد دیگر پول انتقال دهد یا دریافت کند.

اما از آنجا که کاربران امروزی صبر و تحمل زیادی ندارند، کندی شبکه بیت کوین خود باعث شد تا فناوری‌های جدید دیگری مانند اتریوم به بازار ارزهای دیجیتال وارد شوند. بلاک چین اتریوم در ابتدا کار خود را با ظرفیت ۱۵ تراکنش در ثانیه آغاز کرد اما ظاهرا این عدد نیز کافی نبود و در نهایت منجر به ظهور اکوسیستم‌های بسیار پرسرعت مانند سولانا شد.

جالب است بدانید بلاک چین سولانا قادر است تا بیش از ۵۰ هزار تراکنش را در هر ثانیه پردازش کند و این دقیقا همان دلیلی است که بلاک چین‌های قدیمی‌تر مانند بیت کوین جای خود را به بلاک چین‌های جدید و بهینه خواهند داد. بلاک چین سولانا علاوه بر کارمزد بسیار پایین و سرعت بالای تایید تراکنش‌ها ویژگی مهم غیرمتمرکز بودن را دارد که همه این‌ها در کنار هم باعث شده تا سولانا محبوبیت زیادی را میان سرمایه‌گذاران و توسعه‌دهندگان کسب کند.

پشتوانه پروژه

سومین و آخرین دلیل مقایسه بیت کوین و سولانا به پشتوانه این دو ارز برمی‌گردد. همانطور که پیشتر گفتیم ارز بیت کوین علی‌رغم محبوبیت و ارزشمندی که دارد هیچ پشتوانه خاصی ندارد و تاکنون نیز برای این مورد به مشکلی هم برنخورده است. برخلاف بیت کوین که از نسل قدیمی بلاکچین است ارز دیجیتال سولانا که بر بلاک چین سولانا استوار شده پشتوانه قدرتمند و گسترده‌ایی به نام اتریوم دارد که یکی از دلایل اصلی پیشرفت چشم‌گیر این پروژه نیز بوده است.