ریپل در کنار بیت‌کوین و اتریوم یکی از ارزهای دیجیتال شناخته‌شده، محسوب می‌شود. با اینکه زمان زیادی از به‌وجودآمدن بازار ارزهای دیجیتال نگذشته، اما ارز دیجیتال ریپل جزو معدود ارزهای قدیمی این بازار به‌حساب می‌آید. افرادی که وارد مارکت کریپتوکارنسی می‌شوند، به‌دنبال شناخت دارایی‌هایی رمزنگاری هستند که با هودل یا ترید روی آن‌ها بتوانند سرمایه خود را افزایش دهند. آیا ارز ریپل یکی از همین دارایی‌ها است؟ بیایید با مزایا و معایب ریپل بیشتر آشنا شویم.

ارز دیجیتال ریپل (با نماد XRP) تاریخچه پر پیچ و خمی دارد؛ این ارز در سال ۲۰۱۲ با هدف بهبود و تسریع تراکنش‌ها بین بانک‌های کشورهای مختلف جهان به‌وجود آمد. در آن زمان ارزهای دیجیتال زیادی بودند که رتبه و حجم معاملات قابل‌توجهی داشتند، اما خیلی از آن‌ها با گذشت زمان از چرخه حذف شدند و نامشان تا ابد به فراموشی سپرده شد.

اما اکنون با نگاهی به قیمت ارز دیجیتال ریپل در سال ۲۰۲۲ می‌بینیم که با وجود تمام موانعِ سر راهش، توانسته همچنان جایگاه خوبی را در بین ده ارز برتر بازار برای خود نگه دارد.

ریپل چیست؟

شبکه Ripple و ارز دیجیتال آن XRP در سال 2012 راه‌اندازی شد. Ripple با سایر ارزهای دیجیتال متفاوت است زیرا متعلق به یک سازمان خاص است و توسط یک جامعه غیرمتمرکز اداره نمی‌شود. همچنین خود را جایگزینی برای ارزهای سنتی نمی‌داند. در عوض، قصد دارد نوعی ارز واسطه باشد تا تجارت جهانی بین هر واحد پولی ارزشمند، مانند ارزهای دیجیتال از بیت‌کوین تا یورو یا سایر ارزهای فیات را امکان پذیر کند.

ریپل در حال حاضر از نزدیک با بانک‌ها و موسسات مالی همکاری می‌کند. هدف اصلی این پلتفرم ایجاد شبکه‌ای است که امکان اجرای هم‌زمان تعداد زیادی تراکنش را با بیشترین سرعت ممکن فراهم کند. هدف Ripple جذب شرکت‌هایی مانند بانک‌های بزرگ، خدمات حواله و ارائه‌دهندگان پرداختی است که به این فناوری علاقه‌مند هستند. با در نظر گرفتن این موضوع، به راحتی می‌توان دریافت که ریپل بیشتر رقیبی برای خدمات زیرساخت مالی تاسیس‌شده مانند سوئیفت (SWIFT) است تا سایر ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین یا اتریوم!

ریپل چگونه کار می‌کند؟

حتی در بخش فناوری، این پروژه با سایر ارزهای دیجیتال تفاوت زیادی دارد. اول اینکه، شبکه Ripple روی یک بلاک چین اجرا نمی‌شود. دوماً، این شبکه برای صدور واحدهای جدید XRP یا اعتبارسنجی تراکنش‌ها به استخراج تکیه نمی‌کند. در عوض، تراکنش‌ها در شبکه ریپل از طریق سرورهای اعتبارسنجی انجام می‌شوند که دائماً اطلاعات دریافتی و پردازش را با یک دفتر کل مشترک مقایسه می‌کنند. به همین دلیل، Ripple انرژی و توان محاسباتی زیادی را صرف نمی‌کند و در عین حال سرعت تراکنش‌های سریع‌تری را ممکن می‌سازد.

سرورهای اعتبارسنجی این شبکه از مکانیزم اجماع به نام هش تری (HashTree) استفاده می‌کنند. تفاوت اصلی بین شبکه Ripple و بلاک چین اثبات کار در این است که با مقایسه نه همه داده‌ها، بلکه فقط یک مقدار واحد که با خلاصه کردن داده‌های دفتر کل به دست می‌آید، اجماع حاصل می‌شود. این سرورهای اعتبارسنجی مستقل یا توسط افراد و یا توسط بانک‌ها و موسسات اداره می‌شوند.

مزایای ریپل

در مدتی که از معرفی و به‌کارگیری XRP در دنیا گذشته مزایا و معایب ریپل برای همه سرمایه‌گذاران آشکار شده است. از مهم‌ترین مزایای ریپل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تسویه سریع: تائید تراکنش‌ها سریع هستند. معمولاً چهار تا پنج ثانیه طول می‌کشد و این در مقایسه با بانک‌ها که ممکن است برای انجام یک تراکنش ساعت‌ها وقت صرف کنند عالیست.
• کارمزد بسیار کم: هزینه تکمیل تراکنش روی شبکه ریپل فقط 0.00001 XRP است که کسر کوچکی از پنی می‌شود.
• شبکه گسترده صرافی‌ها: شبکه ریپل نه‌تنها تراکنش‌ها را با XRP پردازش می‌کند بلکه می‌تواند برای سایر ارزهای دیجیتال و فیات بکار رود.
• به‌کارگیری توسط مؤسسات مالی بزرگ: سازمان‌های بزرگ نیز می‌توانند از ریپل به‌عنوان پلتفرم تراکنش‌های خود استفاده کنند. Santander و Bank of America در حال استفاده از این شبکه هستند و این نشان می‌دهد میزان پذیرش آن در بازار می‌تواند گسترش بیشتری پیدا کند.
• امکان استفاده توسط کسب و کارهای کوچک: کسب‌وکارهای کوچک هم می‌توانند از ریپل برای انتقال امن پول استفاده کنند.

معایب ریپل

• مدل عرضه ارز دیجیتال ریپل: روش ایجاد ریپل با سایر ارزهای دیجیتال متفاوت است. واحد‌های ریپل مانند ارزهایی که بر پایه اثبات گواه سهام (POS) یا اثبات گواه کار (POW) هستند، به‌مرور زمان ساخته نمی‌شوند؛ بلکه سازندگان ارز دیجیتال XRP همان اول ۱۰۰ میلیارد واحد از ارز ریپل را ایجاد کردند. آن‌ها قرار گذاشتند تا در ابتدای هر ماه میلادی، مقداری (معمولا حدود یک میلیارد واحد ریپل) از این تعداد را آزاد کنند. بعد از تزریق ریپل به بازار در هر ماه، مقدار زیادی از ریپل‌‌های آزاد شده دوباره توسط خود شرکت ریپل خریداری و به خزانه شرکت واریز می‌شود. در واقع روشی که برای عرضه ارز دیجیتال ریپل انتخاب شده، مصنوعی به نظر می‌رسد. این روش کمک می‌کند تا قدرت اصلی همچنان در دست شرکت سازنده آن باقی بماند. با این شرایط اگر روزی اتفاق ناخوشایندی برای شرکت ریپل بیفتد، معلوم نیست چه بر سر واحدهای باقی‌مانده و عرضه نشده این رمزارز خواهد آمد.
• توزیع‌شدگی کم ریپل: هر پرداخت در شبکه ریپل (RippleNet) از طریق سرورهای تایید‌کننده (مانند نودها در سایر شبکه‌ها) ثبت می‌شود. تعداد این سرورها بسیار کم است. همین موضوع می‌تواند غیرمتمرکز بودن شبکه ریپل را زیر سوال ببرد.
• تا حدودی متمرکز است: یکی از دلایل محبوبیت رمزارزها غیرمتمرکز بودن آن‌ها و سلب کنترل از بانک‌ها و دولت‌های بزرگ است. اما سیستم ریپل به دلیل اینکه اعتبارسنج‌های از پیش تعیین‌شده‌ای دارد می‌تواند تا حدودی متمرکز باشد. مهم‌ترین معایب ریپل می‌تواند همین مورد باشد.
• حجم زیادی از XRP از پیش استخراج شده: هرچند اکثر ذخیره ریپلی که در حال گردش نیست جدا نگهداری می‌شود اما این احتمال وجود دارد که حجم زیادی از آن‌ها در زمان نامناسبی معرفی شده و بر ارزش ریپل اثر بگذارند.
• اقدامات سازمان بورس و اوراق بهادار (SEC) ایالات‌متحده علیه ریپل):در دسامبر 2020، SEC شکایتی علیه ریپل تنظیم کرد و گفت ازآنجایی‌که می‌تواند درباره زمان انتشار XRP تصمیم بگیرد، این شرکت باید آن را به‌عنوان یک اوراق بهادار ثبت کند و شرکت نیز این ادعا را رد کرد.
• عدم بکارگیری XRP: بسیاری از شرکای بانکی ریپل فقط از شبکه RippleNet استفاده می‌کنند و ارز دیجیتال XRP را به کار نمی‌برند.