سکه های حریم خصوصی (privacy coins) نوعی از ارزهای دیجیتال هستند که باعث افزایش ناشناس بودن و مبهم بودن تراکنش ها می‌شوند. آنها از طریق مکانیسم‌های فنی مانند امضای حلقه، آدرس‌های مخفیانه و اثبات‌های دانش صفر به این امر دست می‌یابند.

آن چنان که گفته شد سکه های حریم خصوصی پرایوسی کوین ها گروهی از ارزهای دیجیتال هستند که با مخفی کردن اطلاعات مبدا و مقصد،‌ امکان انجام تراکنش‌های بلاک چینی خصوصی و ناشناس را فراهم می‌کنند.

بلاک چین بیت کوین و سایر ارزهایی که در دسته پرایوسی کوین قرار نمی‌گیرند، معمولا به همه افراد اجازه می‌دهند آدرس‌های عمومی و تراکنش‌های انجام در شبکه‌هایشان را مشاهده کنند. این نوع شفاف‌سازی مشاهده تاریخچه واریز و برداشت حساب یک فرد را به فرآیندی نسبتا آسان تبدیل کرده است. پرایوسی کوین‌ها راهکاری برای مخفی کردن ان اطلاعات عمومی است.

در اینجا یک مرور کلی از سکه های حریم خصوصی، مزایا و معایب آنها و برخی از گزینه های پیشرو آورده شده است.

سکه حریم خصوصی چیست؟

برخلاف بیت کوین و سایر بلاکچین‌های شفاف، سکه های حریم خصوصی هویت شرکت کنندگان و جزئیات مربوط به تراکنش ها را پنهان می‌کنند. این از ردیابی تاریخچه تراکنش به سمت یک کاربر خاص جلوگیری می‌کند.

برخی از ویژگی های رایجی که حریم خصوصی را فعال می کنند عبارتند از:

• امضای حلقه – این طرح آدرس فرستنده را با گروه بندی آن با سایر فرستنده های احتمالی مبهم می‌کند.
• آدرس‌های مخفیانه – این آدرس‌های یکبار مصرف به‌طور تصادفی تولید می‌شوند که نمی‌توانند به فرستنده یا گیرنده واقعی پیوند داده شوند.
• خدمات اختلاط – سکه‌ها توسط سرویس‌های شخص ثالث با دیگر آدرس‌ها مخلوط می‌شوند تا آثار بین آدرس‌های مبدا و مقصد پاک شود.

مزایا و معایب سکه های حریم خصوصی

برخی از مزایایی که سکه های حریم خصوصی قصد دارند ارائه کنند:

• ناشناس بودن – هویت کاربر و جزئیات تراکنش از دولت ها، شرکت ها و دفتر کل پنهان است.
• قابلیت جابجایی – تعویض پذیری به مساوی بودن هر سکه اشاره دارد. به عنوان مثال، یک فروشگاه ممکن است بیت کوین خاصی را که به فعالیت غیرقانونی مرتبط است را رد کند و در نتیجه برخی از سکه ها را عملا کمتر قابل تعویض کند. هدف سکه های حریم خصوصی برابر کردن همه سکه ها به شکل مطلق است.
• حریم خصوصی مالی – سکه های حریم خصوصی از قرار گرفتن غیر ضروری امور مالی و معاملات شخصی جلوگیری می‌کند.

با این حال، برخی از معایب نیز وجود دارد:

• مسائل مربوط به انطباق – ناشناس بودن کامل، انطباق را برای نهادها و سازمان های تنظیم کننده مانند مقامات مالیاتی دشوار می‌کند. این باعث نگرانی در مورد استفاده غیرقانونی می شود، در نتیجه خطر درگیر با نهاد قانونی همیشه وجود دارد.
• پذیرش جریان اصلی – شفافیت و قابلیت حسابرسی عوامل مهمی برای پذیرش جریان اصلی مالی هستند. کسب‌وکارها ممکن است در پذیرش ارزهای دیجیتال کاملا خصوصی مردد باشند چون نمی‌توانند حسابرسی دقیقی داشته باشند.
• خطرات امنیتی – حریم خصوصی خطر “ناشناس کردن” فعالیت های مجرمانه مانند پولشویی و باج افزار را دارد. این ممکن است ادغام با سیستم های مالی تنظیم شده را محدود کند.

ارزهای دیجیتال حفظ حریم خصوصی

مونرو (XMR) – مونرو از امضای حلقه و آدرس های مخفی برای ارائه تراکنش های غیرقابل ردیابی استفاده می‌کند. این ارز دیجیتال به محبوب ترین سکه حفظ حریم خصوصی تبدیل شده است.

(ZEC) – Zcash از اثبات دانش صفر برای فعال کردن تراکنش‌های خصوصی با حفظ قابلیت حسابرسی استفاده می‌کند. برخی از ویژگی‌های آن اختیاری هستند.

(DASH) – Dash حریم خصوصی را از طریق یک سرویس ترکیبی و تراکنش های فوری ارائه می دهد. همچنین از تراکنش های خصوصی پشتیبانی می‌کند.

(XVG) – Verge آدرس های IP و موقعیت های جغرافیایی را پنهان می‌کند. از شبکه های Tor و I2P برای ناشناس کردن هویت کاربران استفاده می‌کند.

پرایوسی کوین؛ بازیگرانی برای آینده

سکه های حفظ حریم خصوصی، فضایی بین ناشناس بودن و شفافیت در تراکنش های بلاک چین ایجاد می کنند. در حالی که افزایش حریم خصوصی مزایایی را فراهم می کند، نگرانی های مربوط به انطباق و موانعی را برای پذیرش از سوی جریان اصلی مالی ایجاد می‌کند.

پروژه‌های پیشرو با رمزنگاری پیشرفته و شفافیت انتخابی برای ایجاد تعادل، نوآوری می‌کنند. حریم خصوصی و ناشناس بودن احتمالاً حوزه‌های فعال توسعه در اکوسیستم ارزهای دیجیتال باقی خواهند ماند تا این ارزهای دیجیتال بازیگرانی مهم در آینده بازار کریپتو باشند.