بلاکچین

چین لینک چیست؟ Chainlink یک شبکه اوراکل غیرمتمرکز است که داده‌های دنیای واقعی را برای قراردادهای هوشمند در بلاکچین فراهم می‌کند. قراردادهای هوشمند قراردادهای از پیش تعیین شده بر روی بلاکچین هستند که اطلاعات را ارزیابی می‌کنند و در صورت برآورده شدن شرایط خاص به طور خودکار اجرا می‌شوند. توکن‌های آن دارایی‌های دیجیتالی هستند که برای پرداخت هزینه خدمات در شبکه استفاده می‌شوند. Chainlink (LINK) یک پلتفرم ارزدیجیتال و فناوری است که شرکت‌های غیر بلاکچین را قادر می‌سازد به طور ایمن با پلتفرم‌های بلاکچین ارتباط برقرار کنند. Chainlink میان افزاری است که قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاکچین را با داده‌های خارجی مانند قیمت سهام مرتبط می‌کند. Chainlink به عنوان یک شبکه اوراکل غیرمتمرکز یا لایه انتزاعی بلاکچین شناخته می‌شود و از فناوری بلاکچین برای فعال کردن محاسبات درون و خارج زنجیره ایمن استفاده می‌کند. شرکت‌هایی که از Chainlink استفاده می‌کنند می‌توانند به هر شبکه اصلی از بلاکچین، از جمله اتریوم و سولانا دسترسی داشته باشند. در این مقاله از صرافی تتر قصد داریم تا به توضیح جامع و کامل چین لینک بپردازیم.

Chainlink چیست؟

قراردادهای هوشمند، قراردادهای از پیش تعیین شده بر روی بلاکچین هستند که اطلاعات را ارزیابی می‌کنند و در صورت برآورده شدن شرایط خاص به طور خودکار اجرا می‌شوند. مشکل در اتصال منابع اطلاعاتی خارجی به قراردادهای هوشمند بلاکچین به زبانی که هر دو آن را می‌فهمند، یکی از محدودیت‌های اصلی در نحوه استفاده گسترده از قراردادهای هوشمند است. اینجاست که اوراکل‌ها وارد عمل می‌شوند. اوراکل نرم‌افزاری است که به‌عنوان «میان‌افزار» شناخته می‌شود و به‌عنوان یک واسطه عمل می‌کند که داده‌ها را از دنیای واقعی به قراردادهای هوشمند در زنجیره بلوکی انتقال می‌دهد. قراردادهای هوشمند قراردادهای غیرقابل تغییر و تأییدی هستند که به طور خودکار در چهارچوب IF/THEN در صورت برآورده شدن شرایط اجرا می‌شوند. داده‌هایی که این شرایط را تعریف می‌کنند به طور سنتی از زنجیره بلوکی نشات می‌گیرند. اخیراً اوراکل‌ها در اکوسیستم رمزنگاری معرفی شده‌اند تا داده‌های خارج از زنجیره را به قراردادهای هوشمند درون زنجیره‌ای بیاورند. اما، اوراکل‌های متمرکز مزایای قراردادهای هوشمند درون بلاکچین را کاهش می‌دهند زیرا ممکن است غیرقابل اعتماد یا معیوب باشند. Chainlink که در سال 2017 توسط سرگئی نظروف و استیو الیس راه‌اندازی شد، یک شبکه غیرمتمرکز از گره‌ها است که داده‌ها و اطلاعات را از منابع خارج از بلاکچین تا قراردادهای هوشمند درون بلاکچین از طریق اوراکل فراهم می‌کند. این فرآیند، همراه با سخت افزار فوق‌العاده ایمن، مشکلات قابل اطمینان را که ممکن است در صورت استفاده از یک منبع متمرکز منفرد رخ دهد، حذف می‌کند. اوراکل‌ها موجودیت‌‌هایی هستند که زنجیره‌های بلوکی را به سیستم‌های خارجی متصل می‌کنند و از این طریق به قراردادهای هوشمند اجازه می‌دهند بر اساس ورودی‌ها و خروجی‌های منشاء بلاکچین اجرا شوند. اگرچه اوراکل‌های سنتی متمرکز هستند، Chainlink فرآیند انتقال داده‌ها بر روی بلاکچین و خارج از آن را از طریق قراردادهای هوشمند ترکیبی غیرمتمرکز می‌کند. توکن‌های LINK برای پاداش دادن به اپراتورهای شبکه Chainlink برای بازیابی داده‌ها از فیدهای خارج از زنجیره، قالب‌بندی داده‌ها به فرمت‌های قابل دسترس و انجام محاسبات خارج از زنجیره استفاده می‌شوند. LINK یک توکن ERC-20 است، به این معنی که با سایر ارزها و قراردادهای هوشمند پشتیبانی شده توسط پلتفرم اتریوم سازگار است. شبکه اوراکل غیرمتمرکز Chainlink سیستمی از گره‌ها است که به پروتکل‌های تنظیم شده پایبند هستند. اپراتورهای گره موظفند توکن‌های LINK خود را به اشتراک بگذارند و تعداد خاصی از آن‌ها را قفل کنند.

چین لینک چه ویژگی‌هایی دارد؟

همان‌طور که گفته شد، Chainlink یک شبکه اوراکل غیرمتمرکز است که زنجیره‌های بلوکی را با داده‌های خارج از زنجیره متصل می‌کند. چین لینک بر روی پلتفرم اتریوم میزبانی می‌شود که از پروتکل عملیاتی اثبات سهام استفاده می‌کند. علاوه بر این، Chainlink یک پروژه بلاکچین منبع باز است، به این معنی که هر کسی می‌تواند کد پروژه را مشاهده و در آن مشارکت کند. Chainlink از قراردادهای هوشمند ترکیبی برای ادغام کد درون زنجیره‌ای و زیرساخت داده‌های خارج از زنجیره استفاده می‌کند. توکن‌های زنجیره‌ای که LINK نامیده می‌شوند، به عنوان ارز برای پرداخت به اپراتورهای شبکه Chainlink برای بازیابی و آماده‌سازی داده‌های خارج از زنجیره و انجام محاسبات به کار برده می‌شوند. زنجیره بلاکچین می‌تواند از اشتراک گذاری امن ورودی‌ها، خروجی‌ها و محاسبات پشتیبانی کند. برخی از ویژگی‌های Chainlink عبارتند از:
پشتیبانی از فیدهای داده غیرمتمرکز: داده‌های بسیاری از منابع را می‌توان به طور ایمن جمع آوری و برای قراردادهای هوشمند ترکیبی پردازش کرد.
ارائه منابع تصادفی قابل تأیید: برنامه‌هایی مانند بازی‌هایی که به رمزنگاری تصادفی نیاز دارند می‌توانند از Chainlink استفاده کنند.
فعال سازی اتوماسیون: قراردادهای هوشمند Chainlink می‌توانند عملکردهای حیاتی و وظایف رویداد محور را برای شرکت‌ها خودکار کنند.
پشتیبانی از قابلیت همکاری متقابل بلاکچین: Chainlink می‌تواند پلتفرم‌های بلاکچین را برای پشتیبانی از تبادل پیام‌ها، نشانه ها و اقدامات خاص به یکدیگر متصل کند.

چین لینک چه تفاوتی با اتریوم دارد؟

شبکه چین لینک از برخی جهات مکمل شبکه اتریوم و سایر بلاک چین‌ها است. Chainlink می‌تواند ارتباطات ایمن بین پروژه‌های اتریوم و داده‌های مختلف خارج از زنجیره را تسهیل کند. از آنجایی که توکن LINK Chainlink بر روی پلتفرم اتریوم ساخته شده است، LINK با پروتکل‌های پلتفرم اتریوم سازگار است. از توکن‌های اتریوم می‌توان برای خرید، تسهیل قراردادهای هوشمند و پرداخت به استخراج‌کنندگان برای راه‌اندازی شبکه اتریوم استفاده کرد. توکن‌های چین لینک تنها یک مورد استفاده دارند، و آن پرداخت به اپراتورهای گره در شبکه چین لینک است.

انواع قراردادهای هوشمند Chainlink

هنگامی که یک قرارداد هوشمند به داده نیاز دارد، فرآیند در یک بلاکچین فعال با قرارداد هوشمند شروع می‌شود. آن قرارداد هوشمند یک درخواست (Requesting Contract) برای اطلاعات ارسال می‌کند. پروتکل Chainlink این درخواست را به‌عنوان یک «رویداد» ثبت می‌کند و به نوبه خود یک قرارداد هوشمند مربوطه (قرارداد سطح خدمات زنجیره‌ای (SLA)) نیز بر روی بلاکچین ایجاد می‌کند تا این داده‌های خارج از زنجیره را دریافت کند. قرارداد Chainlink SLA سه قرارداد فرعی ایجاد می‌کند که عبارت هستند از:
قرارداد Chainlink Reputation: سوابق ارائه‌دهنده اوراکل را بررسی می‌کند تا صحت و سابقه عملکرد آن را تأیید کند و سپس گره‌های نامعتبر یا غیرقابل اعتماد را ارزیابی و دور می‌اندازد.
قرارداد Chainlink OrderMatchin: درخواست قرارداد درخواست‌کننده را به گره‌های Chainlink تحویل می‌دهد و پیشنهادات آن‌ها بر اساس درخواست را دریافت می‌کند (زمانی که قرارداد درخواست‌کننده مجموعه خاصی از گره‌ها را انتخاب نمی‌کند) و سپس تعداد و نوع مناسب گره‌ها را برای انجام درخواست انتخاب می‌کند.
قرارداد Chainlink Aggregating: تمام داده‌ها را از اوراکل‌های انتخابی گرفته و اعتبارسنجی می‌کند و یا آن‌ها را برای یک نتیجه دقیق تطبیق می‌دهد.

چگونه گره‌های Chainlink به طور قابل اعتمادی داده‌ها را تأیید می‌کنند؟

گره‌های زنجیره‌ای، درخواست قرارداد برای داده را می‌پذیرند و از نرم‌افزار «Chainlink Core» برای ترجمه آن درخواست از زبان برنامه‌نویسی درون بلاک‌چینی به زبان برنامه‌نویسی خارج از بلاکچین استفاده می‌کنند. سپس این نسخه جدید ترجمه شده درخواست، به یک رابط برنامه نویسی برنامه خارجی (API) هدایت می‌شود که داده‌ها را از آن منبع جمع آوری می‌کند. پس از جمع‌آوری داده‌ها، از طریق Chainlink Core دوباره به زبان بلاکچین ترجمه شده و به قرارداد جمع‌آوری Chainlink ارسال می‌شود.
قرارداد جمع‌آوری Chainlink می‌تواند داده‌ها را از یک منبع واحد و از منابع متعدد تأیید کند و همچنین داده‌ها را از چندین منبع تطبیق دهد. به این ترتیب، گره‌های Chainlink می‌توانند داده‌ها را از یک منبع واحد تأیید کنند. قرارداد جمع‌آوری Chainlink می‌تواند این فرآیند اعتبارسنجی را برای چندین منبع تکرار کند، سپس همه داده‌های تایید شده را با میانگین‌گیری آن‌ها در یک تکه داده، تطبیق دهد. جدا از منبع داده، Chainlink راهی برای ارائه مطمئن و کارآمد داده‌های دقیق برای قراردادهای هوشمند در بلاکچین‌های فعال قرارداد هوشمند را نیز ایجاد کرده است.

بعضی مواقع، حفظ ارزش «دارایی» می‌تواند مشکل باشد. وقتی بحث ارزهای دیجیتال به میان می‌آید، افراد بسیاری را می‌بینیم که نگران تعداد بالای کوین‌ها یا توکن‌های در حال گردش و ارزش آن‌ها هستند. این مسئله باعث شده تا پروژه‌های «ارز دیجیتال»، راهکارهای خلاقانه‌ای برای تشویق سرمایه‌گذاران و کمک به حفظ ارزش کوین‌ها و توکن‌ها پیدا کنند. یکی از این راهکارها «توکن سوزی» است که باعث بالارفتن ارزش توکن می‌شود و تبدیل به روشی مرسوم برای بقا و متعادل‌سازی پروژه‌های ارز دیجیتال شده است. در ادامه این مقاله از صرافی تتر به توضیح آن می‌پردازیم.

توکن سوزی به چه معناست؟

به فرآیند «حذف» هر مقداری از توکن‌ها از عرضه کلی آن ارز دیجیتال، «توکن سوزی» می‌گویند. این فرآیند معمولاً با ارسال توکن‌ها به یک آدرس ولت فاقد کلید خصوصی که فقط قادر به دریافت دارایی است انجام می‌شود. با انجام این کار توکن‌ها عملاً از دسترس همه خارج می‌شوند و دیگر نمی‌شود از آن‌ها استفاده‌ای کرد و برای همیشه از چرخه خارج می‌شوند.

گاهی هولدرهای بزرگ آن ارزدیجیتال به‌خصوص دست به اقدام می‌زنند و یا افرادی که در شبکه‌های اجتماعی فالوئرهای بالایی دارند، آن اجتماع را تشویق به سوزاندن توکن‌های خود می‌کنند. وقتی که تعداد بالایی از دارندگان یک توکن اقدام به سوزاندن حتی مقدار کمی از توکن‌های خود کنند، تأثیر قابل‌توجهی روی تعداد توکن‌های در حال گردش ایجاد می‌شود.

انواع کاربردهای توکن سوزی

دلایل مختلفی وجود دارد که چرا هولدرهای یک رمزارز، کوین‌ها و توکن‌ها را می‌سوزانند و با گسترش تکنولوژی و این فضا، دلایل بیشتر هم می‌شود. در این قسمت، تعدادی از کاربردهای توکن سوزی را با هم بررسی می‌کنیم.

اثبات سوختن

«اثبات سوختن» یا PoB یک الگوریتم اجماع جایگزین است که سعی می‌کند به مسئله مصرف انرژی بالای یک سیستم PoW رسیدگی کند. PoB اغلب یک سیستم PoW بدون اتلاف انرژی نامیده می‌شود. این الگوریتم بر اساس اصل اجازه دادن با ماینرها برای «سوزاندن» توکن‌های ارز دیجیتال عمل می‌کند.

افزایش ارزش

یکی دیگر از اصلی‌ترین مزیت‌های توکن‌ سوزی، تأثیری است که بر روی قیمت رمزارز می‌گذارد. پس از انجام یک توکن سوزی بزرگ معمولاً شاهد افزایش ارزش هر کوین یا توکن متعلق به پروژه خواهیم بود. هدف از انجام توکن سوزی کاهش عرضه کلی توکن است. وقتی که تقاضا بالا باشد و عرضه کاهش پیدا کند، باعث افزایش ارزش توکن می‌شود.

متعادل کردن سیستم ماینینگ

کارآمد نگه‌داشتن یک شبکه می‌تواند دشوار باشد. هر بار که یک توکن ساخته می‌شود، سرعت استخراج کاهش پیدا می‌کند. این کار به استخراج‌کنندگان اولیه برتری ناعادلانه‌ای نسبت به استخراج‌کنندگان جدید می‌دهد. به طور مثال کسانی که پنج سال پیش شروع به استخراج بیت کوین کرده‌اند، با سختی شبکه بیشتری نسبت به استخراج‌کنندگان قدیمی بیت کوین رو‌به‌رو بوده‌اند. توکن سوزی به ماینرها حق استخراج توکن‌های جدید را می‌دهد.

مزایای توکن سوزی

حفظ ارزش کوین یا توکن
افزایش قدرت اجتماع (حاکمیت) رمزارز

معایب توکن سوزی

ازدست‌دادن دائمی دارایی‌ها
نیاز به حجم بالای توکن سوزی برای تأثیرگذاشتن

کلام آخر

توکن سوزی روشی مؤثر برای کنترل عرضه یک دارایی دیجیتال است. با گذشت زمان این احتمال وجود دارد که از این مکانیزم برای جنبه‌های دیگر دنیای بلاکچین نیز استفاده شود. در حالی‌که هیچ تضمینی وجود ندارد که توکن سوزی باعث افزایش قیمت رمزارز شود، اما می‌تواند ابزار مفیدی برای کمک به حفظ ارزش و تشویق سرمایه‌گذاران باشد.

به علت سیستم پیچیده‌ای که بیت‌کوین دارد درک آن بسیار دشوار است. این موضوع باعث شده تا بسیاری از افراد در طول سال‌ها آن را به‌عنوان یک طرح پانزی رد کنند.

یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای درک تمام نقش‌ها و مسئولیت‌های شرکت‌کنندگان شبکه بیت‌کوین، دنبال‌کردن یک تراکنش از ابتدا تا انتها است. با انجام این کار، می‌توان تفاوت‌های کلیدی بین گره‌های بیت‌کوین و ماینرها را بهتر مشاهده کرد.

ماینرها و گره‌ها ستون فقرات شبکه بیت‌کوین را تشکیل می‌دهند. در مجموع، آن‌ها برای تسهیل تراکنش‌ها، اجرای قوانین شبکه و توزیع ۲۱ میلیون بیت‌کوین تشویق می‌شوند.

تفاوت عمده بین سیستم‌های مالی سنتی و بیت‌کوین این است که هرکسی می‌تواند بدون اجازه شخص دیگر به یک اپراتور نود (گره) یا ماینر تبدیل شود. این باعث می‌شود شبکه بیت‌کوین غیرمتمرکز باشد.

برای درک بیشتر در مورد آنچه که ماینرها و گره‌ها واقعاً انجام می‌دهند، یک تراکنش استاندارد بیت کوین را بررسی می‌کنیم.

ماینرها و نودها چگونه تراکنش‌های بیت کوین را مدیریت می‌کنند؟

هنگامی که کاربر یک تراکنش را ارسال می‌کند، پروتکل gossip از طریق شبکه منتشر می‌شود. تراکنش به چند نود ارسال می‌شود که قبل از ارسال آن به نودهای بیشتر، اعتبار آن بررسی می‌شود و تا زمانی که یک تراکنش در حالت Pending باشد، اعتبارسنجی آن ادامه خواهد داشت.

گره‌ها یک نسخه کامل از بلاکچین بیت کوین را در خود نگه می‌دارند، که مانند یک دفتر کل جهانی است. این شامل تاریخچه تمام تراکنش‌ها انجام شده و در حال انجام است.

هنگامی که نودها یک تراکنش را تأیید می‌کنند، آن را در حالت Pending نشان می‌دهند تا زمانی که یک نود تخصصی، معروف به ماینر، یا مجموعه‌ای از ماینرها (استخر استخراج)، تراکنش را دریافت کند.

ماینرهای بیت کوین در سرتاسر جهان برای تأیید تراکنش‌های در حال انتظار با یکدیگر رقابت می‌کنند. رفتن از حالت “در انتظار” به “تأیید شده” به این معنی است که تراکنش به سیستم (بلاکچین) اضافه شده است و گیرنده تراکنش بیت‌کوین را قادر می‌سازد آن را برای کاربر دیگری ارسال کند.

ماینرها به‌جای تأیید یک‌به‌یک تراکنش‌ها، تراکنش‌های در حال انتظار را به بلاک‌هایی تبدیل می‌کنند. بلاک تأیید شده در سراسر شبکه به نودها فرستاده می‌شود تا اطمینان حاصل شود که بلاک معتبر است و به قوانین شبکه پایبند است. پس از تأیید اعتبار، نودها بلاک را به بلاک‌های قبلی اضافه می‌کنند و در نتیجه یک زنجیره بلوکی ایجاد می‌کنند.

تفاوت ماینر و نودها

برای اینکه یک ماینر بتواند یک تراکنش معتبر را انتخاب کند اول باید یک (نود کامل) را اجرا نماید، ماینر بدون فول نود نمی‌تواند بفهمد که معاملات فعلی بلاکچین دارای اعتبار هستند یا خیر.

برای بیان ساده‌تر از تفاوت عملکرد ماینر و نود می‌توان گفت که نود وظیفه اعتبارسنجی تراکنش را بر عهده دارد و پس از انجام اعتبارسنجی، اطلاعات را به نود بعدی انتقال می‌دهد، پس از این عملیات ماینر اعتبارسنجی تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌های جدید را انجام می‌دهد.

توجه داشته باشید که هم ماینر و هم نودها کار اعتبارسنجی را انجام می‌دهند و هر دوی آن‌ها می‌توانند در فرایند اجماع بلاکچین نقش داشته باشند.

کلام آخر

هیچ ماینر یا گره‌ای نمی‌تواند شبکه را کنترل کند. آن‌ها هر کدام کنترل‌ها و تعادل‌هایی را روی یکدیگر قرار می‌دهند تا مطمئن شوند هیچ‌کس سیستم را فریب نمی‌دهد. یک شبکه پولی باز و بدون مجوز برای مشارکت همه می‌تواند بسیار انعطاف‌پذیر، در دسترس و فراگیرترین سیستم مالی در جهان باشد.
امیدوارم این مقاله از صرافی تتر برای شما مفید بوده باشد.

کاردانو (Cardano) چیست؟ کاردانو با نماد انحصاری (ADA) یک بلاکچین غیرمتمرکز اثبات سهام (PoS) است که برای جایگزینی کارآمدتر شبکه‌های اثبات کار (PoW) طراحی شده است. نام کاردانو از آگوستا آدا کینگ، کنتس لاولیس (Augusta Ada King, Countess of Lovelace) گرفته شده که معمولاً او را به‌عنوان اولین برنامه‌نویس رایانه شخصی می‌شناسند.

آدا در مکانیسم اجماع بلاکچین استفاده می‌شود که برای کار انجام شده توسط کاربران در بلاکچین، به‌عنوان پاداش در یک استخر سهام داده می‌شود.

کاردانو چیست؟

کاردانو توسط چارلز هاسکینسون (Charles Hoskinson) در سال 2015 توسعه داده شد و در سال ۲۰۱۷ شروع به کار کرد.

کاردانو خود را به‌عنوان جایگزینی برای اتریوم معرفی کرده است. هر دو پلتفرم برای کاربردهای مشابه، مانند قراردادهای هوشمند، استفاده می‌شوند و هدفشان ساخت یک سیستم متصل و غیرمتمرکز است.

کاردانو خود را نسخه به‌روز شده اتریوم می‌داند و در مقایسه با اعتبارنامه‌های «نسل دوم» اتریوم، خود را به‌عنوان پلتفرم «نسل سوم» معرفی کرده است.

اثبات سهام در مقابل اثبات کار

پلتفرم Cardano بر اساس پروتکل اجماع Ouroboros اجرا می‌شود. Ouroboros که توسط Cardano در مرحله پایه ایجاد شد، اولین پروتکل اثبات سهام (PoS) است که برای کاهش مصرف انرژی مورد نیاز توسط استخراج اثبات کار (PoW) طراحی شده است. این کار به‌منظور حذف منابع محاسباتی عظیمی که الگوریتم اثبات کار استفاده می‌کند انجام شده است.

در حال حاضر ارزهای دیجیتال برای تأیید تراکنش‌ها از دو مکانیسم اجماع عمده استفاده می‌کنند:

اثبات کار (PoW)
این مکانیسم پازل‌های رمزنگاری شده پیچیده را قبل از اضافه‌ شدن به بلاک چین حل می‌کند. این روش به‌عنوان استخراج ارز دیجیتال نیز استفاده می‌شود.

اثبات سهام (PoS)
این مکانیسم از نظر انرژی کارآمدتر است؛ زیرا به استخراج ارز دیجیتال متکی نیست و برای تأیید یک تراکنش قبل از اضافه‌شدن به بلاکچین، اعتبارسنجی تصادفی انجام می‌دهد.

استیکینگ کاردانو چیست؟

کاردانو از مکانیسم (PoS) استفاده می‌کند، در این مکانیسم کاربران یک Coin را برای تبدیل‌شدن به یک اعتبار دهنده نگه می‌دارند. کاربران می‌توانند از دو روش در فرایند سهام‌داری و اعتبارسنجی شرکت کنند.

استخرهای سهام

مالک استخرهای سهام می‌تواند Ada را به یک استخر واگذار کند، یا اینکه استخر سهام خود را ایجاد کند و آن را خصوصی نگه دارد و به دیگران این اجازه را بدهد که به استخر بپیوندند.
اپراتور استخر سهام یک فرد مورد اعتماد است که وظیفه دارد با اجاره سرورها، نظارت بر گره، نگه‌داشتن کلید استخر و سایر وظایف مدیریت استخر، استخر سهام را حفظ کند.

اعتبارسنجی

کاربران می‌توانند مالک استخر یا یک اپراتور استخر شوند، و کار اعتبارسنجی تراکنش‌ها را در استخرها انجام دهند.

بهترین استخر برای استیک کردن

استخرهای زیادی برای استیک کردن وجود دارد، اما برای سرمایه‌گذاری روی هر استخر، نیاز به بررسی یک سری مسائل دارید، به‌عنوان‌ مثال، نظرات کاربران نسبت به استخر مورد نظر را ببینید، سایت استخر را کامل مطالعه کنید، مقدار شکایاتی که کاربران از استخر کرده اند را مود بررسی قرار دهید و بعد اقدام به استیک کردن کنید، همچنین می‌توانید از ابزار های زیر برای انتخاب یک استخر کمک بگیرید.

adapools.org
poolstats.org
pool.pm
cardanoscan.io
pooltool.io

قراردادهای هوشمند

کاردانو در سال 2021 با به‌روزرسانی Alonzo پشتیبانی از قرارداد هوشمند خود را آغاز کرد.
در این به‌روزرسانی، کاربران می‌توانند قراردادهای هوشمند و توکن‌های غیرقابل‌تعویض (NFT) را ایجاد کنند، و چندین دارایی را مدیریت کنند. در نسخه‌های آینده، قراردادهای هوشمند قابلیت‌های بیشتری را به شبکه اصلی اضافه می‌کنند.

کاردانو و آینده آن

Voltaire آخرین دوره توسعه Cardano است که قصد دارد رأی‌گیری و مدیریت خزانه‌داری بلاکچین و شبکه را از طریق عملکرد قرارداد هوشمند و بهبود سیستم که قبلاً معرفی شده است، به ارمغان بیاورد.
کاردانو قطعاً یکی از آن پروژه‌هایی است که پتانسیل فوق‌العاده‌ای به‌غیر از یک دارایی که برای سود معامله می‌شود، دارد. کاردانو که بر اساس تحقیقات دانشگاهی بررسی شده و ساخته شده است، جامعه‌ای قوی را در طول سال‌ها گرد هم آورده است.

شالوده فنی و جاه‌طلبی‌های تیم آن، ADA را به یکی از برترین ارزهای رمزنگاری شده در جهان تبدیل کرده است.

کاردانو چه تفاوتی با بیت‌کوین دارد؟

بین بیت‌کوین و کاردانو چندین تفاوت اساسی وجود دارد. بیت کوین به‌عنوان یک سیستم پرداخت همتا به همتا توسعه داده شده است. در مقابل، Cardano اکوسیستمی است که به توسعه‌دهندگان این اجازه را می‌دهد تا توکن یا برنامه‌های غیرمتمرکز ایجاد کنند یا مواردی این‌چنینی را برای شبکه بلاکچین ایجاد کنند.

کاردانو در توافق‌نامه خود از PoS استفاده می‌کند، و بر خلاف بیت‌کوین به کاربران برای فرایند استخراج پاداشی نمی‌دهد. کاربران کاردانو برای کسب درآمد می‌توانند کیف پول نرم‌افزاری بر روی پلتفرم‌های خود نصب‌کرده و با استیک کردن Ada شروع به کسب پاداش کنند.

کلام آخر

کاردانو یک بلاکچین غیرمتمرکز PoS است که در سال ۲۰۱۵ تأسیس شد و در سال ۲۰۱۷ راه‌اندازی شد. این بلاکچین خود را به‌عنوان جایگزینی برای بلاکچین PoW مانند بیت‌کوین قرار داده است، به این دلیل که به استخراج رمزارز متکی نیست.

به دلیل کاربردهای فراوان و متنوع ارزهای رمزنگاری شده و توسعه مداوم فناوری سیستم توزیع شده، بلاکچین به طور گسترده‌ای در حوزه‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. بلاکچین یکی از امن‌ترین فناوری‌ها همراه با یکپارچگی داده‌ها، سیستم غیرمتمرکز و قابلیت تایید است. با این‌حال، اشکال جدیدی از تهدیدات امنیتی در حال ظهورند که قادر به ایجاد خسارات عظیم و جبران‌ناپذیری به بلاکچین هستند. این مقاله به بررسی رایج‌ترین حملات مرتبط با بلاکچین می‌پردازد.

به دلیل عدم وجود سیستم‌های قابل اعتماد تجزیه‌وتحلیل حملات، درک کامل برخی از حملات به یک زنجیره بلوکی، مانند ماینینگ، ارتباطات شبکه، قرارداد‌های هوشمند و حملات مربوط به حریم خصوصی، همچنان چالش برانگیز است. برای درک بیشتر از انواع حملات بلاک چین، در این مقاله از صرافی تتر لیستی از حملات رایج و ضعف‌های احتمالی بلاکچین که باید از آن‌ها آگاه بود، گردآوری شده است.

حملات ۵۱ درصدی یا حملات اکثریت

حملات اکثریت که به عنوان حملات 51 درصدی (51% Attack) شناخته می‌شوند، زمانی اتفاق می‌افتد که یک فرد یا گروهی از افراد، کنترل بیش از 50٪ از نرخ هش (Hash Rate) یک بلاکچین را در اختیار بگیرند. این موضوع اغلب با اجاره ارزدیجیتال از شخص ثالث انجام می‌شود. پلتفرم‌هایی مانند MonaCoin ،ZenCash ،Bitcoin Gold ،Verge و Shift همگی قربانی حملات 51 درصدی شده‌اند. حمله 51 درصدی، حمله به بلاکچین یک ارز دیجیتال توسط گروهی از ماینرها است که بیش از ۵۰ درصد از نرخ هش شبکه را کنترل می‌کنند. داشتن ۵۱ درصد از گره‌های شبکه به طرف‌های کنترل کننده، قدرت تغییر زنجیره بلوکی را می‌دهد. مهاجمان می‌توانند از تایید تراکنش‌های جدید جلوگیری کنند و به آن‌ها اجازه دهند پرداخت‌های بین برخی یا همه کاربران را متوقف کنند. آن‌ها می‌توانند تراکنش‌هایی را که در زمان کنترل کامل شده‌اند را نیز معکوس کنند. معکوس کردن تراکنش‌ها می‌تواند به آن‌ها این امکان را دهد تا سکه‌ها را دو برابر کنند. یکی از مسائلی که مکانیسم‌های اجماع مانند اثبات کار برای جلوگیری از آن ایجاد شد، همین موضوع بود. این حمله یک کار بسیار دشوار و چالش برانگیز است و هزینه انجام این کار یکی از مهم‌ترین عواملی است که از حمله ۵۱ درصدی جلوگیری می‌کند.

حمله فینی یا Finney Attack

یکی از انواع حمله‌ها به شبکه بلاکچینی، حمله فینی (Finney Attack) است. حمله فینی زمانی رخ می‌دهد که یک تراکنش به یک بلوک وصل شده و تراکنشی مشابه پیش از انتشار آن بلوک از پیش مشخص شده در شبکه ایجاد شود که در نهایت دومین تراکنش مشابه را باطل می‌کند.

حمله فینی که نخستین حمله شناخته شده به وسیله بیت‌کوین است، به عنوان مشکلی با هزینه مضاعف معرفی می‌شود. در این حالت، استخراج‌کننده‌ای که بلاک‌ها را استخراج می‌کند شامل یک تراکنش گزارش‌ نشده در بلوکی که استخراج می‌کند می‌شود و برخی از کوین‌ها را مجدداً می‌فرستد.

هک یا حمله (Finney) یک نوع حمله دوگانه است که در آن یک ماینر می‌تواند بلوکی ایجاد کند که در آن تراکنش را از یک آدرس A به آدرس B دیگر وارد کند، جایی که هر دو آدرس متعلق به او هستند. اولین فردی که تراکنش بیت‌کوین را دریافت کرد هال فینی (Hal Finney) بود. او اولین فردی بود که نخستین بار احتمال حمله دو برابری به رمزارز بیت‌کوین را مطرح کرد.

به همین دلیل است که این حمله به نام او (Finney Hack یا Finney Attack) نامگذاری شد.

حمله (DDoS)

حمله Distributed Denial-of-Service یا به اختصار DDoS، یک تلاش مخرب برای ایجاد اختلال در ترافیک عادی یک سرور، سرویس یا شبکه هدفمند با غلبه بر هدف یا زیرساخت اطراف آن با سیل ترافیک اینترنت است.

یک حمله DDoS مانند یک ترافیک غیرمنتظره است که بزرگراه را مسدود می‌کند و از رسیدن اتوموبیل‌ها به مقصد جلوگیری می‌کند. شبکه بلاکچین به دلیل ماهیت توزیع‌ شده‌اش، حفاظتی دارد تا اطمینان حاصل شود که تراکنش‌ها می‌توانند حتی پس از مدتی آفلاین شدن برخی از گره‌ها ادامه پیدا کنند.

هر گره‌ای می‌تواند به دلیل یک حمله DDoS یا هر رویداد دیگری بدون تسلط بر شبکه به طور کلی از بین برود. همه شبکه‌های بلاکچینی با یکدیگر برابر نیستند و برای هر شبکه بلاکچین خاصی، استحکام آن به تعداد گره‌ها، تنوع و نرخ هش بستگی دارد.

دو روش برای انجام حملات DDoS وجود دارد:

حملات DDoS از طریق سیل بیشمار تراکنش‌ها

یکی از اصلی‌ترین حملات DDoS در بلاکچین، سیل بیشمار تراکنش‌ها است. با هجوم تراکنش‌های نادرست در بلاکچین، مهاجم می‌تواند دسترسی کاربران مجاز (اصلی) را به خطر بیاندازد و اثرات نامطلوب دیگری بر شبکه داشته باشد.

بلاکچین‌ها ظرفیت ثابت از پیش تعریف شده‌ای دارند، به این دلیل است که آن‌ها بلوک‌های جدیدی را در فواصل زمانی منظم با حداکثر اندازه مشخص ایجاد می‌کنند. هر تراکنشی که در بلوک فعلی اضافه نشده باشد در Mempool ذخیره می‌شود تا بعداً در بلوک بعدی اضافه شود.

اگر هر مهاجم مخرب چندین تراکنش را به شبکه بلاکچین ارسال کند، می‌تواند بلوک کامل را با تراکنش‌های نادرست پر کند که منجر می‌شود تراکنش‌های مجاز برای مدت طولانی در Mempool باقی بمانند. بنابراین اگر تراکنش‌های قانونی در بلوک‌ها گنجانده نشوند، به دفتر کل اضافه نمی‌شوند و در نتیجه بلاکچین قادر به انجام کار خود نخواهد بود.

حملات DDoS از طریق قرارداد هوشمند

به این صورت است که مهاجم یک تراکنش محاسباتی فشرده را به یک قرارداد هوشمند بفرستد که در واقع از گنجاندن سایر تراکنش‌ها در بلوک فعلی جلوگیری می‌کند.

حمله قالب‌پذیری تراکنش‌ها (Transaction Malleability)

هدف از حمله (Transaction Malleability)، فریب فرد برای دو بار پرداخت کردن است. در شبکه بیت‌کوین، هر تراکنش یک هش دارد که شناسه تراکنش است. اگر مهاجمان موفق به تغییر شناسه تراکنش شوند، می‌توانند سعی کنند تراکنش را با یک هش تغییر یافته در شبکه پخش کنند و پیش از تراکنش اصلی آن را تأیید کنند. در صورت موفقیت‌آمیز بودن این عمل، فرستنده باور خواهد کرد که تراکنش اولیه شکست خورده است، در حالی‌که وجوه همچنان از حساب فرستنده برداشت می‌شود و اگر فرستنده تراکنش را تکرار کند، همان مبلغ دو بار از حساب او کسر می‌شود. این حمله زمانی موفقیت آمیز است که دو تراکنش توسط ماینرها تایید شود.

حمله روتینگ (Routing)

حمله Routing می‌تواند بر هر دو گره و کل شبکه بلاکچین تأثیر بگذارد. ایده این حمله، با هک و دست‌کاری تراکنش‌ها پیش از انتقال آن‌ها به همتایان است. تشخیص این دست‌کاری برای گره‌های دیگر تقریبا غیرممکن است، زیرا هکر شبکه را به پارتیشن‌هایی تقسیم می‌کند که قادر به برقراری ارتباط با یکدیگر نیستند. حملات Routing در واقع از دو حمله مجزا تشکیل شده‌اند:

یک حمله پارتیشن بندی شده که گره‌های شبکه را به گروه های جداگانه‌ای تقسیم می‌کند.
یک حمله تاخیری که انتشار پیام‌ها را دستکاری کرده و آن‌ها را به شبکه ارسال می‌کند.

«هاوینگ» یکی از مهم‌ترین رویدادها در بلاک‌چین بیت کوین است و زمانی اتفاق می‌افتد که عرضه بیت‌کوین‌های جدید و پاداش استخراج آن نصف شود. این رویداد منجر به کاهش نرخ تورم و در نتیجه افزایش ارزش بیت کوین می‌شود. در ادامه این مقاله در صرافی تتر به بررسی کامل این رویداد می‌پردازیم.

نگاهی به شبکه بیت‌ کوین

برای درک کامل هاوینگ بیت‌کوین بد نیست که ابتدا کمی درباره نحوه عملکرد شبکه بیت کوین بدانیم.
تکنولوژی زیربنای بیت کوین، متشکل از نودهایی (Node) است که نرم‌افزار بیت‌کوین را اجرا می‌کنند و شامل تاریخچه‌ای جزئی یا کامل از تراکنش‌های انجام شده در آن شبکه است. هر نود کامل، یا نودی که تاریخچه تمام تراکنش‌های بیت کوین را دارد، مسئول تأیید یا رد تراکنش در شبکه بیت کوین است. برای انجام این کار، نودِ شبکه باید یک سری بررسی‌ها انجام دهد تا از صحت تراکنش مطلع شود و اطمینان حاصل کند که تراکنش حاوی پارامترهای اعتبارسنجی صحیح است.

استخراج بیت کوین

هر بلاک (block)، فایلی است که شامل یک مگابایت از سوابق تراکنش‌های انجام شده در بلاک‌ چین بیت کوین است. ماینرها یا استخراج‌کننده‌ها، با حل یک معادله پیچیده ریاضی با استفاده از سخت‌افزارهای مخصوص (Miner)، بلاک بعدی را اضافه و یک خروجی ۶۴ کاراکتری تصادفی به نام هَش (Hash) را تولید و سپس بلاک را قفل می‌کنند تا غیرقابل‌ تغییر شود و با کامل کردن این بلاک‌ها بیت کوین دریافت می‌کنند. به بیانی ساده‌تر، وقتی یک بلاک با تراکنش‌ها پر شود، ماینرهایی که تراکنش‌های درون بلاک را پردازش و تأیید کرده‌اند به‌عنوان پاداش بیت کوین دریافت می‌کنند.

هاوینگ بیت کوین

پس از استخراج هر ۲۱۰٫۰۰۰ بلاک، یا تقریباً هر چهار سال، پاداشی که ماینرها برای پردازش تراکنش‌ها دریافت می‌کنند نصف می‌شود. به این دلیل، به این رویداد هاوینگ (Halving) یا نصف شدن می‌گویند. در ابتدا پاداش هر بلاک برای ماینرها ۵۰ بیت کوین بود که رفته‌رفته به دلیل روی دادن هاوینگ‌های متعدد کاهش پیدا کرد و در حال حاضر ۶.۲۵ بیت کوین است. طبق پروتکل این شبکه، حداکثر بیت کوین قابل استخراج (تولید)، ۲۱ میلیون واحد خواهد بود و تابه‌حال ۱۹ میلیون واحد بیت کوین استخراج شده است و فقط ۲ میلیون واحد باقی‌مانده است. باتوجه‌به هاوینگ‌های اتفاق افتاده و پیش رو، پیش‌بینی می‌شود که استخراج تمام بیت کوین‌ها تا سال ۲۱۴۰ میلادی طول بکشد!

هاوینگ چه تأثیراتی دارد؟

به این دلیل که هاوینگ بیت کوین یک رویداد بزرگ است، تأثیراتی بر طرفین فعال در این شبکه دارد. هاوینگ به دلیل کاهش عرضه و افزایش تقاضا، منجر به افزایش قیمت بیت کوین می‌شود و این خبر خوبی برای سرمایه‌گذاران است. با نزدیک‌شدن به این رویداد، فعالیت‌های معاملاتی هم افزایش پیدا می‌کند و معامله‌گران برای کسب سود، تمرکز خود را روی این ارز دیجیتال می‌گذارند. البته که سرعت افزایش قیمت بر اساس شرایط و هر هاوینگ متفاوت خواهد بود.
هاوینگ تأثیراتی بر استخراج‌کنندگان هم خواهد گذاشت. کاهش عرضه بیت کوین، تقاضا و قیمت را افزایش می‌دهد، اما عرضه کم‌تر یا به عبارتی پاداش کم‌تر می‌تواند بقای استخراج‌کنندگان منفرد و ریزنقش را در اکوسیستم بیت کوین دشوار کند؛ زیرا رقابت با سازمان‌های استخراج بزرگ بسیار سخت‌تر خواهد شد.

اولین هاوینگ چه زمانی اتفاق افتاد؟

اولین هاوینگ بیت کوین در نوامبر سال ۲۰۱۲ رخ داد و بعد از آن در جولای سال ۲۰۱۶ و آخرین هاوینگ در ماه مِی سال ۲۰۲۰ اتفاق افتاد.

کلام آخر

تاکنون تقریباً ۹۱ درصد از تمام بیت کون‌هایی که به چرخه وارد خواهند شد استخراج شده است و با وقوع هاوینگ‌ها و بالارفتن هَش ریت (Hash Rate)، این روند استخراج رو به کاهش است. پیش‌بینی می‌شود که هاوینگ بعدی در اوایل سال ۲۰۲۴ میلادی اتفاق بیفتد.

بی تردید در اکوسیستم بلاک‌چین سلطنت دست نهنگ‌های بیت‌کوین و اتریوم (Ethereum) است، در چنین سناریویی شبکه بلاک‌چین نسل بعد با مجموعه‌ای از ویژگی‌ها و خدمات منحصربه‌فرد در دست پولکادات (Polkadot) قرار خواهد گرفت.
انجام تراکنش‌های بیت‌کوین از نظر سرعت و قابلیت همکاری بسیار محدود بود که این امر باعث شد که مسیر برای بلاک‌چین اتریوم هموار شود. اتریوم با ایجاد پلتفرمی توانست قابلیت اجرای چندین برنامه و ساخت را بدون واسطه در اختیار کاربران قرار دهد و همچنین انتقال ارزش را از طریق قرارداد هوشمند معرفی کرد. این قابلیت به علت ازدحام شبکه و کارمزد بسیار بالا (Gas) باعث حذف بسیاری از پروژه‌هایی که روی این قرارداد هوشمند (Ethereum) هستند شده است. این دقیقاً همان موقعیتی بود که توکن بومی پولکادات (DOT) را تنها پس از چند ماه به فهرست ۱۰ ارز برتر دنیا رساند.

پولکادات چیست؟

پولکادات (Polkadot) توسط گاوین وود(Gavin wood)، دانش آموخته ای در رشته کامپیوتر و یکی از اشخاصی که به راه‌اندازی شبکه اتریوم کمک کرد تأسیس شد. پلتفرم پولکادات این امکان را برای کاربران فراهم کرده که بتوانند از چندین بلاک‌چین و همچنین از یک کانال امن ارزهای خود را جابه‌جا کنند. به گفته وود، پولکادات پاسخی برای ارتقای شبکه اتریوم 2.0 است که در حال حاضر در حال انجام است.
پولکادات به طور کاملاً جدی به‌عنوان یک شبکه مقیاس‌پذیر هدف خود را توسعه فناوری‌های چند زنجیره‌ای تمرکز کرده است. یک سازمان سوییسی به نام (Web 3 Foundation) که وظیفه اداره شبکه را دارد معتقد است که پولکادات آینده بلاک‌چین است.

پولکادات چگونه ایجاد شده است؟

پولکادات اولین‌ بار در سال ۲۰۱۶ به‌صورت یک وایت پیپر (White paper) توسط وود توسعه داده شد. گاوین وود یک CTO (Chief Technology Officer) مدیر سابق اتریوم و کسی است که زبان برنامه‌نویسی Solidity را توسعه داد.
پولکادات از یک پروژه پیش‌ساخته به نام (Kusama) در سال 2019 به وجود آمد. کوساما دارای پارامترهایی سریع‌تر برای حکمرانی با موانع کم و همچنین یک شبکه مستقل است.
Polkadot ابتدا در ماه می 2020 به‌عنوان یک پروتکل PoA یا Proof of Authority راه‌اندازی شد. و یک حساب فوق کاربری باsudo برای کنترل ساختار حاکمیت آن استفاده شد.
در ۸ ماه ژوئن ۲۰۲۰ شبکه به‌سرعت به یک پروتکل اثبات سهام (POS) تغییر کرد و حساب Sudo در جولای سال گذشته کنار گذاشته شد، و یک گروه امنیتی غیرمتمرکز از اعتبارسنج، شبکه بلاک‌چین را ایمن کردند و شبکه به‌تدریج به دست دارندگان DOT منتقل شد. این تغییر هوشمندانه به پولکادات کمک کرد تا به هدف خود یعنی تبدیل‌شدن به یک شبکه غیرمتمرکز دست یابد.

دات (DOT) توکن بومی پولکادات

یک توکن ابزاری است که ویژگی‌های استیکینگ و حاکمیت را در شبکه خود ارائه می‌دهد. توکن دات در حال حاضر رتبه ۱۲ را بین ارزهای دیجیتال بر اساس ارزش بازار دارد.
یکی از ویژگی‌های مربوط به حاکمیت دارندگان توکن DOT این است که به کاربر اجازه می‌دهد تا حس کنترل بر شبکه پولکادات داشته باشند. به‌عنوان‌مثال دارندگان توکن دات می‌توانند هزینه‌های شبکه را تعیین کنند، برنامه‌ریزی برای اضافه‌شدن پاراچین های جدید و همچنین این اختیار را دارند که در صورت لزوم ارتقاهایی را در شبکه اصلاحات انجام دهند.

معماری و تکنولوژی پولکادات

پلتفرم پولکادات شامل پل‌هایی است که از طریق آن زنجیره‌ها می‌توانند به شبکه‌های خارجی متصل شوند. علاوه بر این پولکادات به شیوه‌ای متفاوت از اتریوم عمل می‌کند و از پاراچین‌ها و پاراتریدها استفاده می‌کند که به زنجیره رله اولیه پولکادات متصل می‌شوند.
شبکه پولکادات دارای سه نوع مختلف زنجیره است که شامل:

زنجیره رله (Relay Chain)
این عامل محرک اصلی در پشت اجماع شبکه، قابلیت همکاری متقابل زنجیره‌ای، امنیت و بلاک‌چین اصلی فعال در شبکه است. این دقیقاً جایی است که بلوک‌های تراکنش تکمیل می‌شوند. همچنین، زنجیره رله از انتقال و تراکنش‌ها نیز مراقبت می‌کند.
پاراچین‌ها
پاراچین ها، بلاک‌چین‌های مستقلی هستند که در شبکه پولکادات نمایش داده می‌شوند. این بلاک‌چین‌ها به‌صورت سفارشی ساخته می‌شوند و هدف آنها رسیدگی به چالش‌های خاص و خدمت به اهداف خاص است. این پاراچین ها از منابع محاسباتی موجود در شبکه پولکادات برای تأیید صحت تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. حتی اگر از جنبه‌های امنیتی مشترک شبکه پولکادات استفاده کنند نیز این آزادی را دارند که سیستم‌های حکومتی خود را طراحی کنند.
پاراتریدها
پاراترید ها عملکردی مشابه به پاراچین ها دارند با این تفاوت که پاراترید ها اساساً پاراچین هایی هستند که بر اساس یک مدل پرداخت به‌موقع توسعه‌یافته‌اند و در نتیجه برای پروژه‌هایی که نیاز به دسترسی ثابت به شبکه ندارند بسیار مناسب هستند.
ویژگی های قابل توجه Polkadot نیز به شرح زیر است:

Bridges
یکی از ویژگی‌های مهم شبکه پل‌ها هستند که این امکان را فراهم میکند تا به شبکه‌های خارجی مانند اتریم یا بیت‌کوین پیوند بخورند و کلید دستیابی به همکاری با شبکه‌های دیگر نیزهست.
NPoS or Nominated Proof of Stake
این شبکه از یک الگوریتم اجماع بسیار پیشرفته از طریق پروتکل (NPoS) استفاده می‌کند. و این اطمینان را می‌توان داد که هیچ یک از پاراچین ها نمی‌توانند خراب شوند و عملکرد استفاده از این پروتکل افزایش امنیت مشترک شبکه است.
Substrate Framework
یک چارچوب نرم‌افزاری است که توسط Parity Technologies طراحی شده و هدف آن ایجاد بستری برای بلاک‌چین‌های سفارشی است.

نتیجه‌گیری

محبوبیت بیش از اندازه اتریوم باعث شلوغی شبکه شده و هزینه‌های شبکه نیز باعث نارضایتی کاربران شده است در نتیجه کارشناسان معتقدند که پروژه پولکادات می‌تواند جایگزینی ایمن‌تر و بهتری را ارائه دهد و توسعه‌دهندگان نیز بر این باورند که ساخت یک شبکه چند زنجیره‌ای آسان‌تر است و به پروژه‌ها این اجازه را می‌دهد تا با سهولت و کیفیت بهتری اجرا شوند. برای درک فرصت‌های سرمایه‌گذاری روی توکن DOT، همیشه توصیه می‌شود که ارزهای دیجیتال را یاد بگیرید یا برای درک بهتر مزایا و معایب، گواهی بلاک‌چین را دریافت کنید. بلاک‌چین Polkadot با ریشه در اکوسیستم DeFi و بسیاری دیگر از حوزه‌های دارایی دیجیتال، راه درازی در پیش دارد. امیدواریم در این مقاله از صرافی تتر به خوبی با معنا و مفهوم پولکادات آشنا شده باشید.

تقریباً از قرن هفدهم، مردم برای تأیید اسناد و رسمیت بخشیدن به آن‌ها از «امضا» استفاده کرده‌اند. توافق‌نامه‌ها، قراردادهای کاری، کارت‌های اعتباری، اسناد و بسیاری چیزهای دیگر با امضا رسمیت می‌پذیرند و در دنیای دیجیتال و به‌خصوص بلاکچین هم این موارد صدق می‌کند به‌ طوری‌که بدون آن انجام تراکنشی امکان‌پذیر نیست.
امضای دیجیتال، ابزاری در شبکه بلاک‌چین برای تأیید تراکنش است. به این معنی است که کاربر باید اثبات کند که مجوز انجام تراکنش را دارا است. در این مقاله ما به بررسی امضای دیجیتال و نحوه‌ی استفاده آن از کلید عمومی (Public Key) رمزنگاری شده برای بالابردن امنیت صحبت می‌کنیم.

امضای دیجیتال چیست؟

امضای دیجیتال، فرایندی برای تأیید صحت و یکپارچگی سند توسط فرستنده است. به عبارت ساده، بررسی می‌کند که سند دریافت شده توسط فرستنده موردنظر ارسال شده و توسط یک نفوذگر در شبکه تغییر نکرده باشد.
در این فرایند به‌منظور ایجاد یک سیستم امضای دیجیتال، فرستنده یک هش (Hash) از سندی که باید امضا شود ایجاد می‌کند (که در ادامه به توضیح آن خواهیم پرداخت). سپس، با استفاده از کلید خصوصی (Private Key) خود آن را رمزنگاری و ارسال می‌کند. دریافت‌کننده، سند را با استفاده از کلید عمومی فرستنده رمزگشایی می‌کند تا اطمینان حاصل شود که توسط فرستنده موردنظر ارسال شده است. امضای دیجیتال در بلاک‌چین فرایندی است برای تأیید (Verify) کردن یک تراکنش که از کلید خصوصی برای امضا و ثبت تراکنش و کلید عمومی (Public Key) برای مجوز دادن به درخواست‌کننده یا فرستنده استفاده می‌کند.

هش (Hash) چیست؟

هش کردن یکی از اصلی‌ترین عناصر یک سیستم امضای دیجیتال است. هش یک تابع ریاضی است که مقدار ورودی با طول دلخواه را به خروجی‌ رمزنگاری شده با طول ثابت تبدیل می‌کند. بنابراین صرف‌نظر از مقدار اصلی داده یا اندازه فایل ورودی، هش منحصربه‌فرد آن همیشه یک اندازه خواهد بود. به‌عنوان‌مثال؛ کلمه «سلام» و جمله‌ «من می‌خواهم به سرکار بروم» را در نظر داشته باشید؛ وقتی که تابع هش را روی این دو رشته اعمال کنیم، طول مقدار خروجی ما یکسان خواهد بود.

(در این مثال از الگوریتم هش بیت کوین برای رمزنگاری مقدار ورودی استفاده شده است)

علاوه بر این، نمی‌توان از هش‌ها برای مهندسی معکوس ورودی از فایلی که قبلاً هش شده است استفاده کرد، زیرا عملکرد هش «یک‌طرفه» است. مانند این است که بخواهید گوشت چرخ‌شده را به حالت اول آن دربیاورید. با این‌ حال اگر این تابع را روی ورودی یکسان استفاده کنید، هش دریافتی همسان خواهد بود، بنابراین اگر هش آن را از قبل دارید می‌توانید تأیید کنید که داده‌ها یکسان هستند.

مکانیزم امضای دیجیتال چگونه عمل می‌کند؟

در زمینه‌ی ارزهای دیجیتال، ‌ یک سیستم امضای دیجیتال از سه مرحله هش کردن، امضاکردن و راستی‌آزمایی (تأیید کردن) تشکیل شده است.

هَش کردن
در مرحله‌ی اول، داده‌ی دیجیتال هش می‌شود. این کار از طریق اعمال یک الگوریتم هش بر روی دیتا صورت می‌گیرد تا یک مقدار هش تولید شود.
امضاکردن
پس از اینکه اطلاعات یا داده‌ها هش شدند، فرستنده‌ی پیام باید آن را امضا کند. در این مرحله پروسه (PKC) یا رمزنگاری کلید عمومی انجام می‌شود. انواع مختلفی از الگوریتم‌های امضای دیجیتال وجود دارد که هرکدام مکانیزم خاص خود را دارند. اما اساساً داده هش شده با یک ‌‌ کلید خصوصی امضا می‌شود و دریافت‌کننده می‌تواند اعتبار آن را با استفاده از کلید عمومی فرستنده بررسی کند.لازم به ذکر است که بر خلاف امضاهای دستی که برای هر پیام و سند یکسان هستند، امضای دیجیتال با محتوای هر داده یا پیام مرتبط است و هر پیام یا داده‌ی امضا شده دیجیتال دارای امضای دیجیتال متفاوتی خواهد بود.
راستی‌آزمایی
بگذارید این مورد را با مطرح‌کردن مثالی توضیح دهیم؛ فرض کنید که می‌خواهید پیامی را به دوستتان ارسال کنید، آن را هش کرده و بعد با کلید خصوصی خود ترکیب می‌کنید تا یک امضای دیجیتال تولید شود. این امضا مثل یک اثر انگشت بی‌همتا برای آن پیام به‌خصوص می‌ماند.
وقتی دوستتان پیام را دریافت کند می‌تواند با استفاده از کلید عمومی که شما به او داده‌اید اعتبار امضای دیجیتال را بررسی کند. با این کار، دوستتان مطمئن می‌شود که امضا توسط شما ساخته شده است؛ چون فقط شما دارای کلید خصوصی هستید که با آن کلید عمومی مطابقت دارد. بنابراین، بسیار مهم است که شما کلید خصوصی خود را پنهان نگه دارید. اگر کلید خصوصی شما در دست شخص دیگری بیفتد می‌تواند به‌جای شما امضاهای دیجیتال بسازد و خود را بجای شما جا بزند. در دنیای کریپتو به این معنی است که آن شخص می‌تواند بدون اجازه شما دارایی‌تان را جابه‌جا یا خرج کند.

نقش امضای دیجیتال در بلاک‌چین

امضای دیجیتال نقشی بنیادی در پایه و اساس بلاک‌چین ایفا می‌کند و برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها استفاده می‌شود. وقتی کاربر تراکنشی را ارسال می‌کند، باید به تمام گره‌های (Node) سیستم ثابت کند که مجاز به خرج کردن آن دارایی‌ها است و دیگر کاربران را از اینکه بتوانند آن را خرج و یا استفاده کنند منع کند. هر گره در شبکه، تراکنش ارسال شده را تأیید و بقیه گره‌ها را برای توافق بر روی صحت آن بررسی می‌کند.
به‌عنوان‌ مثال اگر شما بخواهید یک بیت‌کوین برای دوست خود ارسال کنید، باید تراکنشی را با کلید خصوصی خود برای خرج کردن یک بیت‌کوین امضا کنید که برای گره‌های شبکه ارسال می‌شود. ماینرها که «کلید عمومی» شما را می‌دانند، شرایط تراکنش را چک کرده و امضای شما را اعتبارسنجی می‌کنند. پس از تأیید اعتبار، بلوک (Block) حاوی تراکنش برای نهایی شدن مراحل توسط اعتبارسنج‌ها یا ماینرها آماده است.

کلام آخر

توابع هش و رمزنگاری کلید عمومی (PKC) هسته سیستم امضای دیجیتال هستند که در حال حاضر بر موارد بسیاری اعمال شده‌اند. در صورت بارگذاری و اجرای مناسب، امضای دیجیتال می‌تواند باعث بالارفتن امنیت و اطمینان از یکپارچگی شود و احراز هویت انواع داده‌های دیجیتال را تسهیل کند. امیداوریم از مطالعه‌ی این مطلب در صرافی تتر لذت برده باشید.

ترون یک شبکه غیرمتمرکز مبتنی بر بلاکچین با ارز دیجیتال بومی، ترونیکس یا TRX است. جاستین سان Tron را در سال 2017، ابتدا به عنوان یک توکن ERC20 در شبکه اتریوم ایجاد کرد و سپس در سال 2018 آن را به شبکه اختصاصی ترون انتقال داد. هدف اصلی Tron “تمرکززدایی وب” است. در واقع، هدف ترون ارائه راه‌‌های غیرمتمرکز برای مصرف رسانه و توزیع محتوا است. ماشین مجازی TRON نیز یک ماشین مجازی سبک و کامل است و هدف آن ارائه یک سیستم سفارشی برای یک بلاکچین کارآمد، آسان، ایمن و مقیاس‌پذیر به میلیون‌ها توسعه دهنده است. قبل از اینکه TVM در 25 می 2018 راه‌اندازی شود، TRON قبلاً روی برخی عملکردهای اضافی برای بهبود امنیت و قابلیت استفاده از پروتکل کار می‌کرد. TVM بدون به خطر انداختن TPS بالا (تراکنش در ثانیه) TRON را ایمن‌تر و قوی‌تر کرده و همچنین سازگاری با اتریوم را فعال کرده است. TVM با استفاده از موتور قرارداد هوشمند قابل اتصال خود، کاملاً با قراردادهای هوشمند اتریوم سازگار است و این سازگاری به توسعه دهندگان اتریوم اجازه می‌دهد تا به راحتی قراردادهای هوشمند خود را به شبکه TRON منتقل کنند. در این مقاله از صرافی تتر قصد داریم به معرفی توکن برتر ترون و شبکه ترون بپردازیم.

آشنایی با شبکه ترون TRON Network

بلاک چین TRON یک پروتکل منبع باز است که به فضای توزیع محتوای دیجیتال خدمت می‌کند و پشتیبانی خود را از چندین‌بلاک چین و سیستم قرارداد هوشمند گسترش می‌دهد. TRON یک زیرساخت چند پروتکلی به توسعه دهندگان برای توسعه برنامه در صنعت سرگرمی دیجیتال ارائه می‌دهد که به کاربران امکان می‌دهد از شبکه‌های هوشمند چند پروتکلی بهره‌مند شوند.
ترون در واقع یک سیستم عامل محبوب و مبتنی بر بلاک‌چین می‌باشد که با استفاده از آن می‌توان برنامه‌های غیرمتمرکز متنوع ایجاد کرد و محتواهای رسانه‌ای را به اشتراک گذاشت. توکن بومی ترون یعنی TRX نیز برای دسترسی به برخی ویژگی‌های نرم افزار عامل در شبکه ترون مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین هدف اصلی توکن trx استفاده در پروتکل TRON است. با این حال، این توکن یک ذخیره ارزشی نیز محسوب می‌شود و می‌تواند در صرافی‌ها معامله شود، بنابراین می‌توان از trx به عنوان یک ارز مجازی نیز یاد کرد.
شبکه ترون از ارز دیجیتال بومی خود (TRX) برای دسترسی به خدمات مختلف ارائه شده در پلتفرم خود استفاده می‌کند. این پلتفرم تعامل یک به یک بین مصرف‌کنندگان محتوا و سازندگان محتوا را امکان پذیر می‌کند. شبکه TRON توسط Delegated Proof-of-Stake (DPoS) ایمن می‌شود، به این معنی که ذینفعان TRX نمایندگانی را انتخاب می‌کنند که مسئول اعتبارسنجی تراکنش‌ها و حفظ شبکه هستند. ترون با استفاده از ویژگی‌های بلاک چین و فناوری شبکه‌های همتا به همتا (P2P) واسطه‌ها را حذف کرده و به سازندگان محتوا اجازه می‌دهد کارهای خود را به طور مستقیم و بدون دخالت هیچ واسطه‌ای به مصرف‌کنندگان بفروشند. توسعه دهندگان نرم‌افزار از زبان برنامه نویسی Solidity برای ایجاد برنامه‌هایی استفاده می‌کنند که بر روی پلتفرم Tron میزبانی می‌شوند. ارز مورد استفاده در شبکه ترون نیز Tronix یا TRX است. کاربران شبکه ترون از ارز دیجیتال TRX برای پرداخت مستقیم به سازندگان محتوا برای دسترسی به برنامه‌ها استفاده می‌کنند. سازندگان محتوا کارمزد تراکنش به Tron نمی‌پردازند، همچنین تراکنش‌های TRX نیز در این پلتفرم رایگان هستند.

توکن TRC20 چیست؟

TRC20 یک استاندارد توکن است که بر اساس آن توکن‌های مختلف برای پیاده سازی قراردادهای هوشمندی که در بلاکچین ترون TRON عمل می‌کند، ایجاد و یا صادر می‌شوند. استاندارد توکن TRC20 بر اساس فرمت استاندارد معروف اتریوم ERC20 ایجاد شده است که رفتار یک توکن را مشخص می‌کند. توکن TRC20 یک استاندارد فنی مبتنی بر اجرای قراردادهای هوشمند است و زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که کاربر از شبکه و استاندارد TRC20 برای صدور توکن استفاده می‌کند. توکن TRC20 یک اقدام فنی است که در اجرای قراردادهای هوشمند لایه‌بندی شده است. معمولاً هنگامی شبکه TRON از قراردادهای هوشمند برای صدور توکن استفاده می کند، کاملاً با ERC20 اتریوم هماهنگ است. برای ایجاد یک توکن TRC20 به یک قرارداد هوشمند با تعداد زیادی آدرس نیاز است. در واقع یک توکن TRC20 را می‌توان با صرافی‌های مختلف ارز دیجیتال معامله کرد و یا می‌توان آن را از فروش و عرضه اولیه توکن‌های دیگر خریداری کرد و یا در برنامه‌های غیرمتمرکز به عنوان درگاه پرداخت یا ساخت پروژه‌های خود استفاده کرد. توکن‌های TRC20 را می‌توان برای تسریع تراکنش‌ها نیز مورد استفاده قرار داد.

توکن TRC10 چیست؟

برخلاف توکن TRC20، توکن TRC10 یک توکن بومی در بلاکچین TRON است که برای تولید توکن‌های اولیه استفاده می‌شود و به ماشین مجازی TRON (TVM) نیاز ندارد. TRC10 می‌تواند از طریق یک API یا رابط برنامه نویسی برنامه قابل دسترسی باشد. کارمز تراکنش‌های TRC10، بسیار کمتر از TRC20 است، اما به پهنای باند اضافی برای تراکنش‌ها و سپرده های API نیاز دارد.
هر کاربر حساب در شبکه TRON می‌تواند یک توکن TRC-10 برای حداقل 1024 TRX ایجاد کند. دارندگان حساب در شبکه همچنین می‌توانند توکن خود را به صورت جداگانه قفل کنند. صادرکننده باید نام رمز، ارزش کلی، نرخ تبدیل TRX، طول گردش، تعریف، حداکثر نقاط پهنای باند در هر حساب، استفاده از نقاط پهنای باند کلی، و سهم توکن را هنگام تولید توکن مشخص کند. همانطور که گفتیم، TRON یک پلتفرم بلاک چین است که امکان ایجاد قراردادهای هوشمند، ماشین‌های مجازی، صرافی‌های غیرمتمرکز، برنامه‌های کاربردی غیرمتمرکز، قراردادهای هوشمند، کیف پول‌ها و کاوشگران بلاک چین را فراهم می‌کند. توکن‌های TRC-10 زمانی بخشی از بلاک چین اتریوم بودند تا اینکه شبکه اصلی TRON راه‌اندازی شد، در این مرحله توکن‌ها مبادله شدند و به شبکه بلاک چین اصلی خود منتقل شدند. آنها با تمام کیف پول‌های رمزنگاری اصلی کار می‌کنند و در بسیاری از موارد، استفاده از آنها کاملا رایگان است. هنگامی که توکن‌های TRC-10 در یک پروژه ICO استفاده می‌شوند، هیچ هزینه‌ای برای پرداخت وجود ندارد و برای توسعه توکن‌های TRC-10، هیچ تجربه قبلی از زبان‌های برنامه‌نویسی لازم نیست. عرضه توکن‌های TRC-10 را می‌توان پس از ایجاد افزایش داد و همچنین در صورت بازگرداندن توکن‌ها به آدرس اصلی خود، می‌توان آن‌ها را سوزاند.

معرفی برترین توکن های ترون

ارز دیجیتال ترون TRX

توکن ترون چیست؟ TRON (TRX) یک سیستم عامل غیرمتمرکز مبتنی بر بلاکچین است که توسط بنیاد ترون توسعه یافته و در سال 2017 راه اندازی شد. توکن‌های TRX در اصل توکن‌های مبتنی بر ERC-20 بودند که در اتریوم مستقر شدند، اما یک سال بعد به شبکه خودشان منتقل شدند. در ابتدا، پروژه ارز دیجیتال ترون با هدف ارائه دادان حقوق مالکیت به سازندگان محتواهای دیجیتال ایجاد شد. هدف اصلی کمک به سازندگان محتوا و تشویق آنها با پاداش‌های بیشتر برای کارشان بود.
نرم افزار TRON از قراردادهای هوشمند، انواع مختلف سیستم‌های بلاک چین و برنامه های غیرمتمرکز با نام dApps پشتیبانی می کند. پلتفرم ارز دیجیتال از مدل تراکنش مشابه بیت کوین (BTC) یعنی UTXO استفاده می‌کند. تراکنش‌ها در یک دفتر کل عمومی انجام می‌شوند، جاییکه کاربران می‌توانند تاریخچه عملیات را پیگیری کنند. بنابراین، این پلتفرم برای ایجاد یک اینترنت غیرمتمرکز ساخته شده است و به عنوان ابزاری برای توسعه دهندگان برای ایجاد dApps عمل و به عنوان جایگزینی برای اتریوم عمل می‌کند. در واقع همه کاربران می‌تواند dApps را در شبکه TRON ایجاد کنند، محتوا ارائه دهند و در عوض دارایی‌های دیجیتال را به عنوان پاداشی برای تلاش‌های خود دریافت کنند.

ارز دیجیتال بیت تورنت BitTorrent

بیت تورنت توکن (BTT)، یکی از توکن های برتر شبکه ترون و یک توکن ابزار TRC-10 است که از پروتکل‌ها و برنامه‌های غیرمتمرکز پشتیبانی می‌کند. بیت تورنت (BTT)، یک توکن محبوب در لیست رو به رشد عصر دیجیتال وب 3.0 است. این توکن به برنامه های غیرمتمرکز از جمله DLive، BitTorrent Speed، BitTorrent File System و بسیاری دیگر قدرت می‌دهد. پروژه بیت تورنت درنظر دارد بزرگترین پروتکل به اشتراک گذاری فایل‌های غیرمتمرکز در جهان را با BTT ایجاد کند.
پروتکل بیت تورنت که توسط شرکت BitTorrent توسعه یافته است، اشتراک گذاری فایل را بین طرف‌های غیرقابل اعتماد آسان‌تر می‌کند. نقص اساسی پروتکل این است که مشارکت بین طرف‌هایی که از آن استفاده می‌کنند نمی‌تواند به طور نامحدود ادامه داشته باشد و این مبادله را از بین می‌برند. همکاری بین طرف‌های غیرقابل اعتماد به دلیل فناوری بلاکچین امروزه می‌تواند بسیار طولانی‌تر باشد. بیت تورنت دارای اکوسیستم و مهارت‌هایی برای ادغام فناوری بلاک چین در پروتکل خود است. این ویژگی، ضعف فعلی پروتکل را افزایش می‌دهد و در عین حال امکان ایجاد یک اقتصاد بدون مرز جدید را برای ارزش تجارت برای منابع رایانه‌ای در مقیاس جهانی فراهم می‌کند. بنیاد TRON و بنیاد بیت تورنت در حال همکاری برای راه اندازی یک ارز رمزنگاری جدید به نام BTT و همچنین نسخه پیشرفته‌تر پروتکل بیت تورنت هستند.

ارز دیجیتال جاست Just

توکن جاست یک پلتفرم غیرمتمرکز است که به کاربران امکان می‌دهد به طور همزمات آن را خرج کنند، پس انداز کنند و از آن درآمد کسب کنند. Just Token به کاربران این امکان را می‌دهد که بتوانند درآمد خود را در بازار ارزهای دیجیتال با ویژگی‌های نوآورانه ارائه شده توسط Just Token افزایش دهند. کاربران برای این منظور می‌توانند تنها با ثبت نام و واریز مبلغی برنامه سرمایه‌گذاری خود را بدون نیاز به ارائه هویت یا KYC، داشته باشند.
از دیگر ویژگی‌ها و قابلیت‌های Just Token می‌توان به موارد زیر نیز اشاره کرد:

تسویه فوری: Just Token اطمینان حاصل می‌کند که تسویه تراکنش‌ها آنی خواهد بود، بنابراین کاربران نیازی به انتظار طولانی مدت برای تایید تراکنش‌ها ندارند.
انعطاف پذیری: Just Token یک سرویس انعطاف پذیر ارائه می‌دهد که در آن کاربران می‌توانند آزادانه از این پلتفرم استفاده کنند.
فناوری بلاکچین: Just Token یک پلتفرم مبتنی بر فناوری بلاکچین است که ایمن و قابل اعتماد است.
انجمنی با رشد سریع: Just Token اخیراً توسط یک انجمن قابل اعتماد در حال رشد و پشتیبانی است. اتصال رایگان: Just Token می‌تواند توسط کاربران از هر مکان و زمانی قابل دسترسی باشد و به صورت رایگان در دسترس است.
اتوماسیون فرآیندها: تمام فرآیندها در پلتفرم Just Token به صورت خودکار اجرا می‌شوند و غیرقابل کنترل هستند.
هزینه کم: Just Token سرویسی را ارائه می دهد که هزینه بسیار کمی دارد و آن را برای همه کاربران مقرون به صرفه می‌کند.
خدمات دیجیتال: Just Token همچنین یک سرویس دیجیتال امن و قابل اعتماد برای کاربران است.

ارز دیجیتال WINkLink (WIN)

WINkLink اولین شبکه اوراکل غیرمتمرکز اکوسیستم TRON و یکی از توکن های برتر شبکه ترون است. TRON یک اکوسیستم بلاک چین قوی است که از هدف “تمرکززدایی وب” پیروی می‌کند. محصولات مختلفی مانند زنجیره عمومی، کیف پول و برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) در اکوسیستم TRON دخیل هستند و برای حفظ ثبات اکوسیستم با یکدیگر کار می‌کنند.
طبق وایت پیپر WINkLink، قراردادهای هوشمند بخش اساسی بلاکچین هستند. با این حال، قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاکچین نمی‌توانند مستقیماً با سیستم خارجی ارتباط برقرار کنند، بنابراین تنوع برنامه‌های مبتنی بر قرارداد هوشمند را محدود می‌کند. راه حل این مشکل اوراکلی است که قراردادهای هوشمند را به دنیای بیرون متصل می‌کند. با این حال، بیشتر اوراکل‌ها در بازار متمرکز هستند، که باعث می‌شود قراردادهای هوشمند یک نقطه شکست را به خطر بیندازند. این ارز یک شبکه اوراکل غیرمتمرکز است و داده‌های خارجی را برای قراردادهای هوشمند ارائه می‌دهد. علاوه بر این، سطح بالایی از خدمات امنیتی را برای کل فرآیند اجرای قرارداد هوشمند همراه با دریافت داده‌ها از منابع خارج از زنجیره ارائه می کند.
WIN توکن TRC-20 ، WINkLink است. TRC-20 یک استاندارد فنی برای اجرای توکن های مورد استفاده برای قراردادهای هوشمند در بلاک چین TRON است. توکن WIN برای پرداخت به اپراتورهای گره WINkLink برای بازیابی داده‌ها از فیدهای داده خارج از زنجیره، محاسبات خارج از زنجیره و قالب‌بندی داده‌ها در قالب‌های قابل خواندن از طریق بلاک چین استفاده می‌شود.

ارز دیجیتال تتر (USDT)

تتر (USDT) یک استیبل کوین محبوب و یکی دیگر از توکن های برتر شبکه ترون است که علاقه‌مندان به کریپتو سال‌ها از آن برای معاملات ارزهای دیجیتال خود استفاده می‌کردند. USDT با دلار آمریکا مرتبط است و از نظر تئوری تحت تأثیر نوسانات بازار قرار نمی‌گیرد و می‌تواند بر ارزش‌گذاری ارزهای دیجیتال دیگر مانند بیت کوین تأثیر بگذارد.
هنگامی که کاربری ارز فیات را به ذخیره تتر خود واریز می‌کند و فیات را برای خرید تتر می‌فروشد، تتر مبلغ دیجیتال مربوطه را به شکل توکن صادر می‌کند. سپس USDT می‌تواند ارسال، ذخیره یا مبادله شود. در صورتیکه یک کاربر 100 دلار را در ذخیره تتر خود واریز کند، با برابری 1 به 1 دلار، 100 عدد توکن تتر دریافت خواهد کرد. هنگامی که کاربران توکن‌ها را برای ارز فیات بازخرید می‌کنند، سکه‌های تتر از بین می‌روند و از گردش خارج می‌شوند. توکن‌های تتر در بلاک‌چین‌های مختلفی، مانند نمونه اصلی با Omni در پلتفرم‌های بیت‌کوین و همچنین Liquid، اتریوم (ETH) و TRON (TRX) و … نیز وجود دارد.

ماینر و مزرعه در ارزدیجیتال به چه معناست؟ بازارهای مالی ارزهای رمزنگاری شده از جمله بازارهای پرسود در دنیای سرمایه گذاری هستند. یکی از روش‌ های کسب سود در بازار ارزهای دیجیتال، استفاده از ماینرها و مزرعه های استخراج ارزهای دیجیتال است. در سال 2007 بیت کوین توسط فرد ناشناسی که با عنوان ساتوشی ناکاموتو‌ شناخته می شود، کدنویسی شد و به عنوان اولین ارز دیجیتال به بازار عرضه شد. بیت کوین در مدت زمان کوتاهی پس از عرضه اولیه خود و در سال 2013 محبوبیت فراوانی در بین کاربران پیدا کرد و هنگامی که قیمت آن به 1000 دلار رسید، سرمایه گذاران و معامله گران بسیاری آن را HODL کردند. HODL در واقع به معنای نگهداری یک ارز دیجیتال و یا سهام تا زمانی است که آن سهام یا ارز به سودآوری بالایی تبدیل شود. استخراج و نگهداری بیت کوین نیز یکی از روش های رایج کسب درآمد و سرمایه گذاری در بازار ارزهای دیجیتال است. در این مقاله از صرافی تتر قصد داریم به معرفی ماینرها و ارتباط آن ها با مزارع استخراج بپردازیم.

ماینر در ارزدیجیتال به چه معناست؟

ماینر در ارزدیجیتال چیست؟ ماینرها در ارزهای دیجیتال اصطلاحی هستند که برای استخراج و ماینینگ ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می گیرند. ماینرها یا دستگاه های ماینینگ تنوع بسیاری برای استخراج ارزهای دیجیتال و‌‌کسب سود دارند. تمامی افرادی که در سراسر جهان به عنوان ماینر فعالیت می کنند و به استخراج ارزهای دیجیتال علاقه دارند، می توانند با ابزارهای مخصوص و سخت افزارهای قدرتمند به استخراج انواع ارزهای دیجیتال بپردازند و از این طریق کسب درآمد کنند. به این دسته از افراد که از طریق استخراج ارزهای دیجیتال و فروش آن ها درآمد کسب می‌ کنند، ماینر یا استخراج کنندگان ارزهای دیجیتال گفته می شود.
فرایند ماینینگ در واقع تأیید تراکنش‌ های مربوط به ارزهای دیجیتال و ثبت آن ها در دفتر کل توزیع ماینینگ یا استخراج است. این کار به غیرمتمرکز کردن شبکه ارزهای دیجیتال و همچنین افزایش امنیت شبکه کمک شایانی کرده و در نهایت به ایجاد کوین های جدید کمک می کند. اگر بخواهیم فرایند ماینینگ را با زبان ساده تری توضیح دهیم می توانیم بگوییم؛ تراکنش‌ هایی که در شبکه مورد تایید قرار می گیرند، در بلوک هایی جمع می شوند. برای اضافه شدن بلوک های جدید به زنجیره بلوک های قبلی یک کد گذاری وجود دارد که دارای معادلات ریاضی است که باید حل شود، سیستمی که این معادلات را حل کند توکن ها را به عنوان پاداش دریافت می‌ کند.

برای ماینینگ به چه ابزاری نیاز است؟

ابزار ماینینگ شامل چه تجهیزاتی می شود؟ ماینینگ فرایندی است که در طی آن ماینرها با استفاده از ابزارهای مخصوص و حل معادلات پیچیده ریاضی، سکه های رمزنگاری به دست می آورند و از طریق فروش آن ها کسب درآمد می کنند. ماینینگ یک فرایند تخصصی است و استخراج ارزهای رمزنگاری با استفاده از این روش به ابزار ماینینگ مخصوص نیاز دارد که اغلب شامل asic ها و سخت افزارهای دیگر است. همچنین برای وارد شدن به دنیای ماینرها و استخراج ارزهای دیجیتال مراحلی وجود دارد که از جمله آن ها می توان به خرید دستگاه های استخراج، استفاده از کیف پول های رمزنگاری امن، دسترسی به اینترنت ثابت و برق کابل و تجهیزات مناسب و همچنین پیوستن به یک استخر برای انجام فرایندهای مربوط به استخراج اشاره کرد.

ارتباط ماینر و مزرعه در بازار کریپتوکارنسی

همانطور که گفتیم ماینرها ابزاری هستند که به استخراج ارزهای رمزنگاری کمک می کنند. استخراج کنندگان ارزهای دیجیتال از طریق ابزارهای مخصوص و حل معادلات ریاضی پیچیده، ارزهای رمزنگاری را استخراج می کنند و با فروش آن ها کسب درآمد می کنند. اما مزرعه ارز دیجیتال چیست و ارتباط ماینرها و مزرعه در بازار کریپتوکارنسی به چه عواملی مربوط می شود؟ مزرعه در بازار کریپتوکارنسی یا بازار ارزهای دیجیتال، می‌ تواند شامل اتاق ها یا سوله هایی باشد که آن ها را به استخراج ارزهای دیجیتال اختصاص داده باشند. مزارع استخراج ارزهای دیجیتال می‌ توانند در زیرزمین ساختمان ها با دستگاه های متعدد ماینر ای سیک (ASIC) و یا سوله های بزرگ با دستگاه های بیشماری از ای سیک و GPU باشد. دستگاه‌ ها و ابزارهایی که برای ماینینگ مورد استفاده قرار می گیرند، صدای زیادی تولید می کنند و از این جهت آن ها را در سوله ها و انبارهایی در خارج از شهر نگهداری می کنند. همچنین به دلیل گرمای زیادی که ابزار ماینینگ به هنگام استخراج رمز ارزها تولید می ‌کنند، از دستگاه های خنگ کننده برای افزایش راندمان ای سیک ها استفاده می شود.
به بیان ساده تر، مزارع استخراج ارزهای دیجیتال شامل مکان هایی است که در آن ها افراد زیادی در حال استخراج ارزهای دیجیتال با ابزارهای مخصوص هستند. مزارع استخراخ ارزهای دیجیتال، با استفاده از نیروهای متخصص در این زمینه و سخت افزارهای قدرتمند اقدام به استخراج بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال می‌ کنند. برای افزایش امنیت مزارع نیز نرم افزارها و دوربین های کنترل از راه دور بر آن ها نظارت می کند. ماینرها و مزرعه های استخراج ارزهای دیجیتال در بازار کریپتوکارنسی به یک اصطلاح رایج تبدیل شده است که در آن افراد علاقه مند می توانند با تاسیس مزارع و استفاده از ابزارهای مخصوص به استخراج ارزهای دیجیتال اقدام کرده و از این طریق کسب سود کنند. در واقع تاسیس مزارع ارزهای دیجیتال موجب شده است تا ماینرها شانس خود را برای حل معادلات بلاک ها افزایش داده و به سودآوری بیشتری برسند. از این رو می‌ توان گفت ماینرها و مزرعه های استخراج ارزهای دیجیتال در کنار یکدیگر موجب دریافت پاداش و سود بیشتر می شوند.

درآمد حاصل از مزارع استخراج ارزهای دیجیتال به چه عواملی بستگی دارد؟

به طور کلی درآمد حاصل از مزارع ارزهای دیجیتال به عوامل مختلفی بستگی دارد که در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنیم.

هش ریت مزارع ارزهای دیجیتال؛ هر دستگاه و ابزاری که برای استخراج ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می گیرد، یک توان پردازشی مخصوص به خود را دارد که از آن با عنوان نرخ هش یا هش ریت (Hash rate) یاد می شود. درآمد مزارع ارزهای دیجیتال نیز به توان پردازشی و یا هش ریت دستگاه ها و ابزارهای موجود در مزرعه بستگی دارد. برای مثال ممکن است یک مزرعه استخراج با تعداد کمی از دستگاه های ماینر، هش ریت بیشتری نسبت به مزارع با تعداد ابزارهای بیشتر داشته باشد. همچنین شایان ذکر است که میزان در آمد یک ماینر ارتباط مستقیمی با هش ریت آن دارد. با وجود اینکه بخشی از فرایند استخراج ارزهای دیجیتال برای مثال بیت‌ کوین، به احتمالات و شانس بستگی دارد، اما استفاده از ماینرهایی با قدرت پردازشی بالاتر، شانس افراد را در استخراج یک بلاک افزایش می دهد.

میزان مصرف انرژی و برق؛ به طور معمول فرایند استخراج ارزهای دیجیتال به انرژی زیادی نیاز دارند و برای محاسبه سود حاصل از یک کوین برای مثال بیت کوین، نمی‌ توان از هزینه های مربوط به برق و انرژی مصرفی آن چشم پوشی کرد. گاهی اوقات دستگاه های ماینینگ به دلیل مصرف انرژی بسیار بالایی که دارند، تاثیر هش ریت در سودآوری آن را کاهش داده و از بین می برند. مصرف بالای انرژی برای استخراج ارزهای دیجیتال و به خصوص بیت کوین موجب شده است تا میزان برق مصرفی یک ابزار استخراج و هزینه های برق در یک منطقه، تأثیر بسزایی بر سودآوری فرایند ماینینگ داشته باشد.

قیمت ارزهای دیجیتال؛ ماینرها و استخراج کنندگان ارزهای دیجیتال در ازای کاری که انجام می دهند، به عنوان پاداش ارزهای دیجیتال را دریافت می کنند. بنابرین قیمت ارزهای دیجیتالی که استخراج می شود باید طوری باشد که پاسخگوی هزینه های مصرفی در فرایند ماینینگ باشد.

قوانین مربوط به ماینینگ در کشورهای مختلف؛ قوانین مربوط به ماینینگ در کشورهای مختلف، ممکن است به طور مستقیم تاثیری روی درآمد حاصل از ماینینگ نداشته باشد، اما با توجه به این موضوع که قانون شفاف و مشخصی در حوزه ارزهای دیجیتال و استخراج آن‌ ها وجود ندارد، تصمیم‌ های اتخاذ شده از سوی کشورهای مختلف می ‌تواند بر میزان درآمد حاصل از مزارع ماینینگ ارزهای دیجیتال، در زمان های مختلف تاثیر بگذارد.